ขอโทษนะครับที่มาถาม เเต่ผมชอบคนๆหนึ่งครับ! 
เธอเป็นพนักงานเซเว่น เธอน่ารักมากๆ เอางี้ผมจะเล่าให้ฟัง ว่าผมชอบเธอไดไง
เเละผมชอบเธอตอนไไหน หรือเจอที่ไหน
เอ่อ...อเมื่อเวันที่ 17 พฤษจิกายน ผมได้ย้ายจากเชียงราย มากรุงเทพครับ [นวมิณทร] ถ้าจะให้ละเอียดเลย 
มีอยู่วันหนึ่ง ผมหิวข้าวมาก เลยเเวะไปเซเว่นที่หนึ่ง (คงรู้กันะลใช่ม้าา ว่าผมกำลังจะเจอเธอ) ใช่ฮ้ะ 
ผมเจอเธอวันนั้นเลย (ผมจำวันที่ไม่ได้) เธอผมสั้นฮ้ะ ตอนนั้นเธฮใสเเว่น ดวงตาเธอสวยมากเลยฮ้ะ มันทำให้
เวลาผมมองเธอ เเล้วผมหยุดมองไม่ได้เลย ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดออะไรหรอก (มั้ง..) เเต่พอผมไปบ่อยขึ้น....
มันทำให้ผม ...........เริ่มชอบเธอเข้าเเล้วล่ะ......... . เอาไงดีล่ะ (ยิ่งชอบคนง่ายด้วย!) มันเลยทำให้ผมคิดถึงเเต่เธอ (อ่านดูมันน้ำเน่าไปนิดนุงงงส์)
เเต่ให้ทำไงได้ ผมขอถามหน่อย ใครกันที่มันจะควบคุมความรู้สึกของตัวเองได้ (เเต่ถ้ามีบอกหน่อยนะ 555555 )
ก็นั่นเเหละครับ พอผมไปบ่อยๆ ผมก็ยิ่งเจอเธอทุกวัน ลองคิดดูครับ ผมชอบเธอมาเเล้วกี่เดือน ( 3 เดือน เข้าให้เเล้ว) มันบ้ามาก
ผมไม่เคยเเอบมองเเอบชอบใครมานาขนาดนี้. ผมควรจะทำยังไงดี ผมควรจะรีบขอเอบร์ หรืออะไรดีครับ ผมตันไปหมดเลย (ยิ่งจีบคนไม่ค่อยเป็นด้วย)
เเต่เดี๋ยวฮ้ะ ยังไม่จบ มีวันหนึ่ง ผมได้ยินอะไรที่มันทำให้ผมเเอบมีหวังหน่อย คือชื่อเธฮฮ้ะ 5555 เเค่ชื่อเธฮก็น่ารักเเล้ว ผมจะย่อให้ฮ้ะ (ป......?) 
เเค่นี้พอ 55555 เเต่ก็ได้เเค่นั้นเเหละ เเละผมคงคลั่งรักเธฮมากเเหละ+-มั้ง มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนนนั้นผมไม่รู้คิดอะไร ผมจำชื่อเธฮได้ มันเลยทำให้ผม
ลองไปหาใน  Facebook (ไม่เจอ) ลองหาใน  IG (ไม่เจอ) หรือหาในโซเชี่ยลต่างๆ ผมไม่เจอนางเลย ..... เเละช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยเจอนางเทา่ไหร่
พอผมไปเช้า นางก็อยู่บ่าย พอผมเข้าบ่าย นางก็อยู่เช้า พอเข้าดึก นางก็อยู่ ไม่เช้าก็บ่าย T-T ใช่ โชคชะตาคงเล่นตลกกับผม
ผมไม่มั่นใจเลย พอผมจะเข้าไปขอ มันก็ไม่กล้า ผมควรทำไงดี ผมงงไปหมดเเล้ว ผมชอบเธอจริงๆเเล้วล่ะ เธฮทำให้ผม อยู่ไม่สุขเสียเลย เอ้อะ ไอต้าวเอ้ยย
เอ้อๆ เกือบลืม มีอยู่อีกคืนฮ้ะ เพิ่งผ่านมา 2-3 วันนี่เอง ผมได้เจอเธอฮับบบ ช่ายยยย ผมเจอเธอ ผมไปเซเว่นกับพี่ผม ประมาณ ิเที่ยงคืนกว่าๆล่ะมั้ง
นั้นเเหละคงเป็นครั้งเเรกที่เธอยิ้มให้ผม (มั้ง ผมอาจคิดไปเอง 5555) เพื่อนที่ทำงานเขาก็เเซวด้วยเเหละ จังหวะนั้นผมให้เลย 100000000คะเเนนนน!
เธฮยิ้มให้ผม เเละผมอยากจะขอตอนนั้นเลย เเต่มันก็เสียดาย โทรสับบ ผมพังงงง เเง้วววว เเห้วเเเดกไป1 เลยอดด จนผมกลับมาถึงห้อง
ผมก็คิดได้ฮ้ะ ผมเลยเอากระดาษมา เพื่อที่จะให้เธอจด วิธีนี้คงโบราณมาก -_- ผมเลยรีบวิ่งไปเซเว่นเลยนะ โอ้ยมันบ้ามาก ทั้งเหนื่อย ทั้งหอบ บ้าชะมัด
ผมไม่เคยทำเเบบนี้กับใครเลยนะ พอผมไปถึงเท่านั้นเเหละ ผมช๊อคมาก............... เธอไม่อยู่ _.._ ไอ่บ้าเอ้ยยยยยยย ที่นั่งก็ไม่มีในเซเว่นอีก ผมเลยไม่ได้รอ
ตอนนั้นผมอ้างว่าจะไปซื้อชอคโกเเลตน่ะ เเต่ก็ได้มาจริงๆเเหละ เห้อออ เหนื่อยชะมัด กับคนๆนี้ เเต่มันก็ไม่ได้เเปลว่าผม สิ้นหวังนะ โอกาสมันยังมี
เเต่ส่วนมากผมล้วนคิด ว่าเธอคงมีเเฟนเเล้วล่ะ เเต่อีกใจหนึ่งก็บอกถ้าเธอมีเเฟนเธอจะเขินที่เพื่อนเเซวได้ไงล่ะ อีกใจหนึ่งก็ดันบอก 
นั้นมันก็เรื่องธรรมดาอยู่เเล้ว ต่อให้มีหรือไม่มี ใครที่โดนเพื่อนเเซวเเบบนั้น มันก็ต้องเขินเป็นธรรมดา (บ้าเอ้ย) โชคชะตา คงเล่นตลกกับผมจริงๆ
เเต่ต่อให้เธอมีเเฟนเเล้วผมก็จะขอชอบเธอเเบบนี้ไปเรื่อยๆฮ้ะ  ผมจะพยายามกล้าให้มากกว่านี้ เพื่อผมจะไม่ต้องมาผิดหวังเหมือนครั้งก่อนๆอีก.
เเต่ถ้าความโชคดีมีจริงๆ ถ้าเธออ่านพันทิป เเล้วมาเจอกระทู้ของผม ได้โปรดเเอดผมมาที เพราะผมชอบเธอมากๆ 
ผมอยากรู้จักเธฮให้มากกว่านี้ เเม้มันอาจจะไม่มีสิทธิ์ก็ตาม เอาล่ะ ต่อจากนี้ก็ให้โชคช่วยเเล้วสินะ 
จะเป็นยังไงต่อก็ติดตามกันได้นะฮ้ะ ผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่งเท่าไหร่ เเต่ผมก็จะพยายามเล่า ประสบการ ชีวิตของผม
ให้ทุกคนได้รู้กันฮ้ะ ขอบคุณทุกที่สละเวลาอ่านะงับบ ถ้าใครมีคำเเนะนำ ตอบกระทู้ได้เลยฮ้ะ ผมต้องขอนอนก่อนน้าาา เพราะมันดึกเเล้ว จะตี3เเ้ยววว
ฝันดีนะครับ.