แต่งเรื่องสั้น ซื้อรถไม่ได้ 

มนตรา สาวน้อยเด็กเนิร์ด ทำงานบริษัทมีชื่อเสียง แต่ด้วยบ้านไกลบ้าน ไปกลับ 40 กิโลเมตร เดินทางลำบาก กิ๊กเพื่อนที่ทำงานจึงแนะนำให้เธอซื้อรถจะได้สบายๆ เพราะเงินเดือนพอผ่อนได้ 

มนตรา รู้สึกเห็นด้วยเธอจึงบอกกิ๊กว่า เดี๋ยวเธอจะซื้อรถดีกว่า กิ๊กยิ้มถูกใจเพราะกลับทางเดียวกันจะได้ติดรถไปด้วย แต่กิ๊กอยู่ใกล้กว่า 1 กิโลเมตร ( เดินไปหากันได้ว่างั้น )  จึงอ้างว่าตัวกิ๊กเองบ้านใกล้กว่า แล้วให้มนตราซื้อรถคนเดียว 

ผ่านไปหลายสัปดาห์ กิ๊กรอนั่งรอมนตราหวังติดรถเธอกลับบ้านรู้สึกเริ่มเบื่อรถติด ด้วยคาดหวังว่า มนตราจะมีรถให้กิ๊กนั่ง จึงเดินกระแทกส้นสูง ตึกๆๆๆ เข้าไปหามนตราแล้วถามว่า เมื่อไหร่มนตราจะซื้อรถซะที ( วะ ) พร้อมหน้าตาจริงๆจังๆ เหมือนตัวเองเป็นคนจ่ายเงินซื้อรถ

มนตรามองหน้ากิ๊ก ทำสีหน้าเหนื่อยใจ แล้วตอบเสียงอ่อยๆว่า มนตราได้เคยไปโชว์รูมรถยนตร์แล้ว แต่ตกลงกันไม่ได้กับคนขายรถ เรื่องประกันรถยนตร์ เพราะคนขายพูดไม่รู้เรื่อง

กิ๊กเริ่มโมโห คนขายคนไหนหนอทำให้มนตราไม่ยอมซื้อรถ ลำบากถึงกิ๊กคนนี้ด้วย ดังนั้นกิ๊กจึงถามต่อว่า คนขายพูดยังไงบอกมา

มนตราตอบว่า ก็ซื้อรถใช่มั้ย แต่คนขายดันถามให้เลือกทำประกันสองอย่าง ระหว่าง ประกันซ่อมห้าง หรือ ประกันซ่อมอู่ ซึ่ง มนตราก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมซื้อรถ เขาไม่ทำประกันซ่อมรถละ แต่จะไปซ่อมห้าง กับ อู่ แล้วถ้ามนตราขับรถไปชน ใครจะซ่อมรถให้เธอ เพราะมีแต่ประกันซ่อมอู่ กับ ซ่อมห้าง นี่คนขายรถเห็นมนตราโง่หรือไร มนตราไม่โง่นะ ฮึ ....

กิ๊กฟังความทั้งหมดแล้ว พยักหน้าเห็นด้วย และก็พูดตามมนตราว่า ใช่แล้ว ซื้อรถก็ต้องซ่อมรถสิวะ พร้อมกับทำหน้าปลง และคอตกเดินกลับโตีะทำงานไป

และแล้วทั้งสองคน มลและกิ๊ก ก็นั่งรถเมล์กันต่อไป ....



แต่งโดย นักเขียนฟ้าประทาน