ขอย้ำก่อนครับ  ผมอยากเป็นแพทย์ เพราะชอบช่วยเหลือผู้อื่น  อยากทำวิจัยด้านการแพทย์และชอบใน ชีววิทยาเกี่ยวกับร่างกายคน (หัวข้อกระทู้อาจทำให้คนคิดว่าผมอยากเป็นแพทย์เพื่อตนเอง)
ผมอยู่ม.5ครับ กำลังจะขึ้นม.6  แล้ว  อยู่สายวิทย์คณิค โรงเรียนแห่งหนึ่งในกทม.
ผลการเรียนดีประมาณนึงครับ  
เกรดผม ม.ปลายที่ผ่านๆมา (ซึ่ง กสพท.ไม่ได้ใช้เกรด) 
3.81
3.89
3.85
เกรดม.5เทอมสองยังไม่ออกครับ 
โดยเกรดวิชาวิทย์สามสาขา และคณิต ผม4 หมครับ 
ผมลองเอาวิชาสามัญปีเก่าๆมาทำ ชีวะ ผมเก็บเนื้อหาจะครบแล้ว ผมทำได้60-70แหน่ะ 
ส่วนเลข ผมยังเก็บไม่ครบ  ทำเฉพาะบทที่ชำนาญแล้ว ผมก็ทำถูกหมด 
วิชาอื่นๆยังไม่แน่ครับ 

เข้าเรื่องเลยครับ  ผมปากเบี้ยวครับ  เวลาพูด ยิ้มก็จะเห็นได้ชัด จะถูกนักเรียนนักเลงรังแกเข้ามาผลัก พูดจาไม่ดีใส่บ้าง ด่าทอเหมือนหมูเหมือนหมา ก้าวร้าวใส่มาตลอด
พวกเขามองว่า ผมไม่ค่อยเต็มบาท  ผมเอ๋อ และก็จะเข้ามารังแกเสมอๆ (แต่ไม่ใช่ทุกคนที่รุมทึ้งผมขนาดนั้นนะครับ) 
ทำให้ผมนึกถึงชีวิตในอนาคต เพราะโรงเรียนก็คงจำลองสังคมนั่นแหละมีคนหลายรูปแบบ เชื่อว่าจบออกไป ผมก็คงโดนล้อไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง (ตัวอย่างนักเรียนนักเลงนี้)
หรือหากไม่โดนล้อ ก็อาจโดนตีความไว้ก่อนว่า มันน่าจะไม่เต็ม เอ๋อเพราะผมปากเบี้ยว หน้าเบี้ยว  (มีครูคนนึงแกจะดูถูกผมเรื่องสติปัญญา และเพื่อนบางคนที่เป็นแบบนี้)
หรือถูกมองว่า ผมต้องเป็นคนไม่ดี ต้องไม่ใช่คนดี (เพื่อนๆในรุ่นหลายคนมองผมแบบนี้)  
หากผมเป็นแพทย์ ซึ่งพูดกันตรงๆคือ สังคมยกให้เป็นบุคคลฉลาดและเป็นคนดี 
แม้ผมจะปากเบี้ยว แต่ผมก็เป็นนายแพทย์ 
ผมก็จะโดนดูถูกน้อยลง(ยกเว้นหมอด้วยกัน อาจารย์หมอ)
โดนเหยียบน้อยลง(ยกเว้นหมอด้วยกัน อาจารย์หมอ)
จะถูกมองว่าเป็นคนไม่ดีได้ยากขึ้น(ยกเว้นหมอด้วยกัน อาจารย์หมอ)

ผมคิดถูกแล้วใช่มั้ยครับ
ย้ำนะครับ ผมอยากเป็นหมอเพื่อคนอื่น และชอบในตัววิชาเป็นทุนเดิมอยู่ก่อนแล้ว และพ่อแม่ไม่ได้บังคับครับ
เพียงแต่ต้องการจะย้ำกว่า แพทย์มันสำคัญกับคนหน้าเบี้ยวอย่างผมจริงๆ