คืออยู่ดีไปวันนึงมันก็มาบอกว่ามันเครียดและพิมพ์เรื่องของมัน ผมไม่รู้จะทำยังไงดีของทางชี้แนะด้วยครับ            (กูจริงจังกูไม่เล่นด้วยกูทะเลาะกับพี่มาซึ่งมันเป็นเรื่องหมาบ้านกูกูจะให้ข้าวหมาแล้วปล่อยมันแต่พี่กูบอกว่าปล่อยมันก่อนแล้วให้ข้าวหมาเพราะมันยังไม่ถึงเวลาซึ่งกูขี้เกียจเดินหลายรอบแต่กูก็จะให้ข้าวหมาและปล่อยมันไปเลยพอกูเข้าครัวพี่ก็ล็อคประตูไม่ให้กูออกไปให้ข้าวซึ่งกูวางข้าวหมาเสร็จพี่เปิดประตูแล้วกูก็ไม่ปล่อยมันและก็เรื่องบานปลายจนกูต้องไปปล่อยทั้งๆที่มันไม่ใช่หมากูทำมั้ยกูปล่อยมันและหมา 2ตัวทำวีรกรรมไว้เยอะพอกูปล่อยเสร็จกูตะโกนด่าเอาไปให้เองนะข้าวหมาพอเรื่องจบลงกูเข้าห้องในหัวกูปรี๊ดมากกูเตะข้าวของกระจายปาหูฟังโยนเงินออกจากห้องจนแม่มาบอกว่าโยนเงินออกมาทำมั้ยกูตอบไปว่ามันไม่ใช่ของหนูหนูไม่ต้องใช้มันแล้วกูก็ล็อคห้องแล้วคิดไปไกลแหละว่าโลกนี้อยู่ยากหรือเป็นเพราะกูวะที่ทำให้ทุกคนนั้นลำบากเพราะกูทุกคนอาจจะมองในอีกสายตานึงจนแม่เข้าห้องกูมาแล้วกูตอบไปว่าไม่ต้องปลอบใจหนูหรอกเพราะกูทะเลาะกับพี่ทุกปีมันเหมือนกับมาวนลูปที่ไม่สิ้นสุดอะซึ่งกูรำคานการทะเลาะมากแล้วแม่ก็บอกว่าแม่รักวาด้วยทั้งนำ้ตาซึ่งในหัวกูบอกให้หยุดเถอะเพราะกูเคยทะเลาะกับเหมือนกับพี่ที่จะบอกคือถ้ากูขอโทษตั้งแต่ตอนนั้นมันก็จะเหมือนเดิมคืนดีกันสักแปปก็จะมีเรื่องใหม่ตามมากูเลยตอบแม่ไปว่าออกไปเหอะหนูอยากอยู่คนเดียวและจะนอนด้วยแล้วกูก็หลับแล้วแม่กูก็ซ้อมหูฟังอยู่ในหัวกูบอกว่าอย่าฝืนซ้อมมันเลยแม่อย่าลำบากเพราะหนูเลยคือสภาพมันเละมากเพราะแม่ซ้อมเสร็จปุ๊ปก็เดินออกจากห้องแล้วกูก็ตื่นมาเล่นโทรศัพท์ดูยูทูปพอผ่านไป1ชั่วโมงครึ่งแม่ก็เข้าห้องมาบอกว่ากินข้าวมั้ยจะกินไรกูไม่พูดแล้วเงียบไว้เพราะกูไม่อยากคุยกับใครและไม่ต้องการให้ใครมายุ่งคือกูอยากให้พวกเขามองกูในทางที่ไม่ดีอะมองกูที่ไม่ใช่ลูกแม่แล้วกูเงียบมานานแม่ก็ร้องไห้บอกว่าลูกฉันเปลี่ยนไปคือที่จะบอกก็แบบจากสดใสกลายเป็นคนมืดมนไม่คุยกับใครและก็บอกว่าถ้าวาคิดจะฆ่าตัวตายแม่จะตามไปด้วยในหัวกูแบบทำมั้ยๆเป็นร้อยรอบอะคือเข้าใจว่ารักกูกูก็รักแต่มันแบบ....คือกูไม่อยากบนโลกแล้วเว้ยให้มันเป็นtimelineที่ไม่มีกูอะมองกูที่ไม่มีตัวต้นบนโลก คือ กูอยากได้คำตอบอะไรเป็นแรงผลักดันให้กูอยู่ต่อกูคิดทุกอย่างมันไม่ใช่อะกุเข้าใจเว้ยที่จะบอกว่าก้กุไม่ใช่นิต้องหาคำตอบเอง
คือเข้าใจแต่กูยอมแพ้แล้วอะมองว่ากูไม่สมเป้นวาที่กูรู้้จักเลยเอออันนี้กูยอมรับ)