สวัสดีค่ะ เนื่องด้วยโอกาสในวันวาเลนไทน์​ที่ผ่านมานั้น ด้วยความกล้าและหน้าด้านกล้าเขาไปสารภาพรักกับหนุ่มญี่ปุ่นคนหนึ่งค่ะ
ก็ตามฉบับมังงะญี่ปุ่นตาหวานแหละค่ะ เราเตรียมช็อกโกแล็ตให้พร้อมกับจดหมายรัก  ในจดหมายเราเล่าถึงเรื่องราวตั้งแต่เจอเขาครั้งแรก  จนถึงปัจจุบันแบบย่อๆ  แล้วส่งให้ก่อนหน้าวาเลนไทน์​สี่วันเพราะเขากับเราเจอกันแค่ที่ชมรมเท่านั้น
แล้วในที่สุดจดหมายเราก็ไปถึงมือเขาค่ะ
เขาเงียบไม่มาตามบอกไรเลยเลยกับเรา  จนเราเจอกันอีกครั้งในชมรม  เขาก็ทำตัวเฉยชาปกติกลับเรามาก จนกระทั่งเลิกชมรมเขาก็เดินเข้ามาหาเรา  เพื่อนเขาก็แบบผิวปากโห่ตามภาษาผู้ชายอ่ะ เราเลยมองที่เพื่อนนาง  แต่เขาแบบว่าเอานิ้วมาสะกิดไกล่เรานิดเดียวให้รีบเดินตามเขามา
เขาบอกเราว่า  สิ่งที่เขียนในจดหมายอ่ะเขารับรู้แล้วแล้วก็พูดอะไรไม่รู้  สมองเอ๋อมากบอกกับทักษะภาษาของจขกท.ที่อ่อนด๋อย  แต่มีประโยคที่บอกว่านางยังไม่มีแฟนอ่ะ  
หลังจากนั้นจขกท.ถามว่ารู้สึกไม่ดีไหมที่เราส่งจดหมายให้  นางส่ายมือปฏิเสธอย่างไว  พร้อมโอนตัวไปด้านหลัง(ตอนแรกนางเอียงเข้ามา  จขกท.ไม่แน่ใจว่าเพราะนางตัวสูงหรือต้องการพูดเบาๆไม่ให้คนอื่นได้ยิน หรือเห็นเราเป็นต่างชาติ  แล้วพยายามโน้มตัวมาฟังสิ่งเราพูด)
คือหลังจากนั้นเราก็บอกว่าอยากคุยกับเขาให้มากขึ้น  เขาก็บอกว่าตอนเข้าชมรมก็คุยกันก็ได้ แต่ถึงอย่างนั้นจขกท.ก้ไม่กล้าเข้าหาหรอก  ดูเพื่อนนางดิ  เกาะกันเป็นกลุ่มตลอดเวลา  แถมปกติถ้าไม่ใช่ที่ชมรมนางก็ไม่เข้าหาเราหรืออะไรด้วย
เราถามถึงช่องทางการติดต่อทางโซเชี่ยล​นางก็บอกว่ามี หลังจากนั้นเราก็ขอนางอ่ะ นางก็ไม่ตอบอะไรไม่รุ้ว่านางทำหน้าแบบไหนด้วย  เพราะว่าจขกท.เขินไม่กล้ามองหน้านาง  นางเดินกลับเข้าไป  แล้วตอนนั้นเพื่อนเจ้าของกระทู้ก็เข้ามาหา  เราเลยเข้าไปคุย  แล้วก็เดินออกจากชมรมไปเลย
สรุปคือลืมว่านางจะให้ช่องทางการติดต่อเราไหม  เราตื่นเต้นมากไม่ไกว  พอเห็นเพื่อนก็เลยรีบพุ่งเข้าหาเพราะอยากจะคุย  อยากจะระบายออกมา ตอนนี้รู้สึกเฟลเสียดายมากๆทำไมไม่คุยกับนางให้จบก่อน แต่ว่าเดี๋ยวจะเดินไปขอใหม่ค่ะ
จากคำตอบแล้วคิดว่านางคิดยังไงกับเรากันคะ? คือมันดูไม่ค่อยเคลียร์​สักเท่าไรเลย พอไปหากระทู้อ่านมันมีอยู่สองทางคือดีสุดกับโดนปฏิเสธอ่ะ