ตามหัวข้อเลยค่ะ เรารู้สึกว่าตัวเองใจอ่อนเกินไปในทุกๆเรื่องเลยไม่ว่าจะเป็นเวลาเห็นพี่น้องเราเดือดร้อน เขาไม่เคยมาขอความช่วยเหลืออะไรเราเลยแต่พอเราเห็นเขาเงินเหลือน้อย จะไม่พอใช้เราก็จะหยิบยื่นไปบ้างทั้งๆที่ตัวเองก็ใช่ว่าจะมี โดยเฉพาะน้องชายเรา น้องทำงานไปเรียนไป เราถามน้องมีตังค์มั้ยพอน้องไม่มีเราก็ให้น้องไปจนตัวเองก็แทบไม่เหลือเลย แต่เราคิดแค่ว่ากลัวน้องไปมองคนอื่นกิน อยากให้ทุกๆคนรอบตัวเราได้กินอิ่มๆเวลาหิว ยิางกับลุงป้าน้าอายิ่งแล้ว น้าเราทำงานหาเงินส่งให้ยาย ส่งให้ทางบ้าน ภาระเขาเยอะ เวลาเราไปหาเขาเราจะเลือกหาแต่ของดีวิ่งหาซื้ออะไรดีๆให้เขากินเพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้กินบ่อยหรอกเพราะต้องเก็บเงินไว้ส่งที่บ้าน แต่ถามว่าตัวเรามีเหลือมั้ย?? ก็ไม่มี 555555 จนบางครั้งเราตกที่นั้งลำบากเองด้วยซ้ำ แทบจะไม่มีเงินติดตัวก็ยอม เราควรจัดการกับตัวเองยังไงดีคะให้อยู่ในแบบที่เหมาะที่ควร