เราอยู่ม.ปลาย เรื่องมีอยู่ว่าตอนเเรกอะตอนปฐมนิเทศเราอยู่กับเพื่อนคนนึงเเล้วพออยู่ไปอยู่มาก็ได้ไปคุยกับเพื่อนอีก 4 คน ก็สนิทกันแล้วก็ตั้งกลุ่ม 6 คน อยู่กลุ่มเดียวกัน พอเปิดเทอมเพื่อนเราเห็นเพื่อนคนนึงน่าสงสารที่ไม่มีเพื่อน ต้องนั่งอยู่กับเพื่อนผู้ชาย เพื่อนเราเลยชวนมาอยู่กลุ่มเดียวกัน กลุ่มเราเป็น 7 คน แล้วมีเพื่อน 2 คนมันทะเลาะกัน สมมติว่า ชื่อ ก กับ ข  กเลยย้ายไปนั่งที่อื่น ข เลยชวนเพื่อนที่นั่งกับ ผู้ชายมานั่งด้วย  แล้วเทอม สอง เพื่อนที่ย้ายไปนั่งที่อื่นย้ายมานั่งกับเพื่อนอีกคนในกลุ่ม เพื่อนที่ทะเลาะกันก็นั่งกับเพื่อนคนนั้นเหมือนเดิม เพื่อนที่นั่งกับเราก็ย้ายไปนั่งกับเพื่อนอีกคนเราเลยเป็นเศษต้องนั่งคนเดียว. นั่งคนเดียวมันก็เหงาใช่มั้ยคะ แล้วเพื่อนพวกนั้นมันไปไหนไม่ชวนเราเลยไม่บอกเราด้วย เราก็เริ่มห่างๆๆกับพวกมัน เราเลยไปอยู่กับเพื่อนที่อยู่กันเเค่สองคน มันสองคนไม่ค่อยคุยกับใคร คุยกันอยู่ สองคน จนเราพามันมาคุยกับเพื่อนในกลุ่มเราเพื่อนเราบอกก็โอเคนิสัยได้อยู่ ก้พาเข้ากลุ่ม เเล้วก็เป็น 9 คน ตั้งแต่นั้นมามันก็สนิทกันมากกว่าเราสนิทกับมันสะอีก ทั้งๆๆที่เราเป็นคนพามันมาอยู่ด้วยทำให้มีเพื่อนเยอะๆ จนตอนนี้มันไม่คิดถึงเราเลย อยู่มีเรื่องอะไรก็ไม่บอกอยู่กันแค่นั้น เราเลยหาเพื่อนใหม่คนนึงที่ไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกัน เเล้วก็รู้สึกเข้ากันเลยสนิทกับมัน  แล้วเพื่อนที่นั่งกับมันลาออกพอดี เราเลยนั่งกับมันมาจนถึงทุกวันนี้ แล้วพอดีเพื่อนในกลุ่มเราไม่ชอบมัน เลยไม่เอามันเข้ากลุ่มเราก็มาอยู่กับเพื่อนเรา สองคน แต่ก็ยังอยู่กับพวกนั้น มันสนิทเเต่พวกนั้น เราเลยปล่อยมันไป มาอยู่กับเพื่อนเราสองคนเรา แต่ก็ยังไปกินข้าวกับพวกนั้นอยู่ เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะทุกคน เราไม่เคยทำอะไรใครหรือหักหลังใครเลย เเต่ทำไมต้องเป็นแบบนี้ทุกทีตอน ม.ต้นก็เหมือนกัน เดี๋ยวนี้พวกนั้นไปกินข้าวก็ไม่บอกเราเลย แม้เเต่คำเดียวไปไหนก็ไม่ชวน เราเลยงงเลยเเค่มาอยู่กับเพื่อนอีกคนนึงไม่ได้อยู่กับมันต้องขนาดนี้เลยหรอ อยู่กับพวกมันก็เป็นเศษ ตอนเเรกก้อเอาเข้ากลุ่มอยู่บ้าง ตอนนี้ไม่เอาเเล้ว เหมือนเราไม่สำคัญเเล้ว ก็ตัดเราทิ้งไป เราไม่ได้ไม่ทำงานนะเราทำให้มันตลอด เขียนให้เพราะลายมือสวย แต่มันไปเอาคนที่ไม่ทำงาน แต่มีความสนิทกับมันมากกว่า เราเครียดมาก วันหยุดว่าจะอยู่เเบบสบายใจก็ไม่ได้ เเล้วอีกเรื่องนึงพึ่งสอบเสร็จมา  เพื่อนเรามันขอลอกข้อสอบเราก็ตั้งไว้ริมๆๆโต๊ะเเล้วให้มันลอกมันเคาะเก้าอี้เราจนไม่สมาธิเลย เราก็เอาข้อสอบตั้งไว้ริมโต๊ะสุดเลย อีกนิดนึงจะตกละ เเต่ครูจับได้ว่าไม่ต้องเอาข้อสอบไว้ริมๆๆโต๊ะให้เพื่อนลอกเลย เราเลยรีบทำรีบออกเลย  ดีนะที่ครูเเค่เตือนไม่ได้ปรับตก ทั้งๆที่วิชานั้นก็ง่ายไม่ได้ยากอะไรเลย ง่ายสุดในทั้งหมดที่สอบมาแล้ว แล้วเหมือนมันเคืองๆ เราถามก็ไม่พูดพอออกมาจากห้องสอบ