คือต้องเริ่มก่อนว่าเราเป็นคนแปลกๆและค่อนข้างแย่  คือเราจะชอบจินตนาการว่าตัวเราด่าคนอื่นแบบโต้กลับแต่เมื่อถึงเวลาจริงจะเงียบ พอผ่านมาก็จะมโนว่าตัวเองได้ด่ามัน.

ทีนี้เรากับยาย ยายเป็นคนที่ค่อนข้างหยาบคายและพูดจาแบบเจ็บอยู่ในตอนนั้นสำหรับเราแต่ตอนนี้เฉยๆ

ทีนี้ทะเลาะกับยายเราจะรุนแรงมากกับไปแรงมากคือถ้าเปรียบเสมือนอาวุธก็คงตอนคนต่างฟาดฟันกัน

เราไม่เข้าใจตรรกะที่ว่าห้ามเถียงผู้ใหญ่
เถียงแล้วจะเป็นคนไม่ดี พูดห่าไรก็บอกเถียง คือจะให้ฟังเงียบๆ เพื่ออะไร

เราเคยบอกยายว่า "แกคิดว่าแกดีมากมั้งพูดจาก็ไม่ได้ไปกว่าหนูหรอก " ยายก็จะตอบมาว่า "ชอบคนพูดเพราะท้องไม่มีพ่อ" บอกว่าตัวเองเป็นคนจริงใจรับไม่ได้ก็แล้วแต่

  เวลาทะเลาะกันคำพูดที่เราใช้ก็เจ็บเหมือนกัน เราก็บอกว่าหนูก็เป็นคนจริงใจไง ทีแกยังเป็นเลย ยายก็เงียบแล้วบอกว่าเราแก่แดด ประสาทว่ะ🤣🤣🤣

คือเวลาอยู่บ้านนี่เราจะเป็นอีกคน ขี้หงุดหงิด ด่าแรง ทำตัวแย่

พออยู่ร.ร. เราจะค่อนข้างตลกจนปันยาอ่อนเลยก็ว่าได้ ไม่ค่อยด่าแต่จะมีด่าบ้างแบบตลกปนกับด่าจริงแต่ไม่แรงมาก

ฮั่นแน่! ทุกคนอ่านถึงตรงนี้คงจะคิดว่าเรามันเป็นพวกแอ๊บสินะ ก็แล้วแต่จะคิดเนาะ
เป็นคนอย่างไรถ้าคนจะไม่ชอบทำอย่างไงเค้าก็ไม่ชอบ

แต่ขอบอกก่อนนะคะถ้าเข้ามาแล้วจะด่าไม่ต้องตอบก็ได้   แค่ในชีวิตจริงก็จะบ้าแล้วยังต้องมาโดนใครที่ไหนไม่รู้ด่าอีกชีวิตนี้ก็คงสุดๆแล้ว. ทุกคนมองว่าเราแย่นะแต่ไม่แคร์555555

บางที่คำสอนบางคำก็เอามาจากพวกยายนั่นแหละ Ex: เมื่อก่อนติดเพื่อนมากกลัวไม่มีเพื่อน เขาก็มักจะบอกว่าเพื่อนไม่ได้หาข้าวให้กิน เกิดมาคนเดียวต้องรักตัวเองเข้าไว้ (แต่อีนี่คือแย่ไงกูไม่รักใครเลยนอกจากตัวเอง55555 ก็จะโดนว่าว่าใจดำ) 555555แล้วไง

สุดท้ายนะคะถ้าอ่านจบก็อย่าด่าเยอะเพลียจิตแต่ถ้าจะด่าก้ได้นะอยากลองสกิลกันท้าดวลดูว่าใครจะพ่ายแพ้ไปเราหรือคุณ  ห้ามใช้คำหยาบแต่ให้พิมคำที่เจ็บแสบที่สุด