นี่คือกระทู้แรกของเรา เราอายุ17-18 มีความรักในวัยเรียน
เรามีแฟนคนนึงชือเอ(นามสมมุติ) เราคบกันมาได้1ปีกว่าๆ เรื่องของเราเริ่มแรกก็คือ เราทักไปทำความรู้จักกับเอ ตอนนั้นเราเจ้าชู้มาก เปลี่ยนแฟนบ่อย คุยหลายคน จนมาเจอเอ ตอนแรกก็จะคุยกับเอเล่นๆแก้เหงา แต่พอคุยกันได้1-2เดือน เอก็ขอคบเรา เราก็เลยอยากลองคบแฟนอย่างจริงจังดู แรกๆก็ไปได้ดีก็คิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ แต่พอผ่านไปประมาณ1อาทิตย์ เราก็เริ่มเบื่อ อยากมีคนใหม่ เราก็พยายามหาเรื่องเลิก จนวันนึงเราไปเห็นไอจีของเอ เอตั้งสังเขปว่าโสด ไลน์ก็ตั้งว่าโสด ใจนึงก็น้อยใจนิดหน่อยแต่อีกใจนึงก็ดีใจที่หาเรื่องเบิกสำเร็จ ตอนบอกเลิก เอรั้งเรามากไม่ยอมให้เราไปไหน แต่สุดท้ายเอก็ต้องยอมเราอยู่ดี เราเลิกกันแต่เราก็ยังคุยกันอยู่ ไม่ถึงเดือนเราก็เริ่มรู้สึกเหมือนเหงา อยากมีแฟน เราคิดว่าเราจะเลือกเอ เราก็เลยกลับไปคบกับเอ ก็คบกันไม่ถึวเดือนเช่นเคย เราก็ขอเลิกแบบไม่มีเหตุผล แต่ก็ยังคุยเหมือนเดิม เรารู้ว่าเขาหวง หึงเรา เราก็ยิ่งชอบทำให้เขาร้องไห้หรือเสียใจมากขึ้น เล่าเรื่องแฟนเก่า พูดถึงคนเก่า บางทีก็พูดถึงคนใหม่ให้เขาฟัง ยิ่งเอเจ็บเราก็ยิ่งทำ จนมาวันนึงเรารู้สึกเหนื่อยใจ รู้สึกท้อเหมือนขาดกำลังใจแล้วเอก็เดินเข้ามาปลอบใจ คอยอยู่เคียงข้าง ก็เริ่มมีหวั่นไหวบ้างเพราะถึงเราจำทำตัวไม่ดีใส่เอขนาดไหนเอก็ยังอยู่ ตั้งแต่เลิกกันไปเราก็มีแฟนใหม่ไม่รู้กี่คนในขณะที่เอไม่เคยมีใครมาแทนที่เราเลย มีแต่รอให้เรากับไป เราเริ่มเกรงใจในความซื่อสัตย์ของเอ เราก็เริ่มคิดว่าจะมีสักกี่คนที่ซื่อสัตย์กับเราขนาดนี้ เราก็คิดว่าครั้งนี้เราจะเลือกเอจริงๆละ เราก็เลยเลิกคุยกับทุกคนเพื่อนเลือกเอ เราก็คบกันได้1-2เดือนเราก็มาเจอกัน เราก็มีเรื่องอย่างว่ากัน แต่ใน1-2เดือนเราก็มีคนคุยแทรกเข้ามา จนเขาจับได้เขาก็ถามว่าจะเอายังไง เขาเสียใจมากแต่เรากับรู้สึกเฉยๆ แต่เขาก็ยังให้โอกาสเราอีกครั้ง
เราก็ตัดสินใจเลิกคุยกับเด็กคนนั้น แล้วก็ไม่ค่อยสนใจใครอีก จนตอนนี้ทุกเทศกาลเราจะหาของขวัญไปเซอร์ไพรส์เขาตลอดเพื่อให้เขามีความสุข ไม่ชอบให้เอร้องไห้หรือหงุดหงิด เพราะเรารู้สึกว่าเรารำคาญ บางทีเราก็มีวูบนึงที่อยากเลิกกับเขาแต่มันติดตรงที่ว่าเขามอบร่างกายและใจให้เราแล้ว เราเลยไม่กล้าเลิกกับเขาเพราะไมาอยากได้ชื่อว่าได้แล้วทิ้ง บางครั้งเราก็จะบอกเลิกเขา พอจะบอกเลิกก็กลัวเสียเขาไป ไม่อยากให้อะไรขาดหายไป เพราะเราไม่คุยกับใครเลยไม่สนใจใครเลย มีแต่เขา แต่เราก็ชอบกงุดหงิดเขาเวลาเขาทำอะไรให้ไม่พอใจ เช่นงอแงร้องไห้เหมือนเด็ก เราสับสนว่าเรารักเขารึเปล่า ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองตอนนี้ หรือเรายังโตไม่พอที่จะมีความรัก สุดท้ายนี้เราควรทำยังไง ถ้าปล่อยเขาไปก็กลัวตัวเองอยู่ไม่ได้ แต่ถ้าคบอยู่ก็รู้สึกหงุดหงิด
ไม่แน่ใจว่ารักเขาจริงหรือเปล่า
เรามีแฟนคนนึงชือเอ(นามสมมุติ) เราคบกันมาได้1ปีกว่าๆ เรื่องของเราเริ่มแรกก็คือ เราทักไปทำความรู้จักกับเอ ตอนนั้นเราเจ้าชู้มาก เปลี่ยนแฟนบ่อย คุยหลายคน จนมาเจอเอ ตอนแรกก็จะคุยกับเอเล่นๆแก้เหงา แต่พอคุยกันได้1-2เดือน เอก็ขอคบเรา เราก็เลยอยากลองคบแฟนอย่างจริงจังดู แรกๆก็ไปได้ดีก็คิดว่าตัวเองน่าจะทำได้ แต่พอผ่านไปประมาณ1อาทิตย์ เราก็เริ่มเบื่อ อยากมีคนใหม่ เราก็พยายามหาเรื่องเลิก จนวันนึงเราไปเห็นไอจีของเอ เอตั้งสังเขปว่าโสด ไลน์ก็ตั้งว่าโสด ใจนึงก็น้อยใจนิดหน่อยแต่อีกใจนึงก็ดีใจที่หาเรื่องเบิกสำเร็จ ตอนบอกเลิก เอรั้งเรามากไม่ยอมให้เราไปไหน แต่สุดท้ายเอก็ต้องยอมเราอยู่ดี เราเลิกกันแต่เราก็ยังคุยกันอยู่ ไม่ถึงเดือนเราก็เริ่มรู้สึกเหมือนเหงา อยากมีแฟน เราคิดว่าเราจะเลือกเอ เราก็เลยกลับไปคบกับเอ ก็คบกันไม่ถึวเดือนเช่นเคย เราก็ขอเลิกแบบไม่มีเหตุผล แต่ก็ยังคุยเหมือนเดิม เรารู้ว่าเขาหวง หึงเรา เราก็ยิ่งชอบทำให้เขาร้องไห้หรือเสียใจมากขึ้น เล่าเรื่องแฟนเก่า พูดถึงคนเก่า บางทีก็พูดถึงคนใหม่ให้เขาฟัง ยิ่งเอเจ็บเราก็ยิ่งทำ จนมาวันนึงเรารู้สึกเหนื่อยใจ รู้สึกท้อเหมือนขาดกำลังใจแล้วเอก็เดินเข้ามาปลอบใจ คอยอยู่เคียงข้าง ก็เริ่มมีหวั่นไหวบ้างเพราะถึงเราจำทำตัวไม่ดีใส่เอขนาดไหนเอก็ยังอยู่ ตั้งแต่เลิกกันไปเราก็มีแฟนใหม่ไม่รู้กี่คนในขณะที่เอไม่เคยมีใครมาแทนที่เราเลย มีแต่รอให้เรากับไป เราเริ่มเกรงใจในความซื่อสัตย์ของเอ เราก็เริ่มคิดว่าจะมีสักกี่คนที่ซื่อสัตย์กับเราขนาดนี้ เราก็คิดว่าครั้งนี้เราจะเลือกเอจริงๆละ เราก็เลยเลิกคุยกับทุกคนเพื่อนเลือกเอ เราก็คบกันได้1-2เดือนเราก็มาเจอกัน เราก็มีเรื่องอย่างว่ากัน แต่ใน1-2เดือนเราก็มีคนคุยแทรกเข้ามา จนเขาจับได้เขาก็ถามว่าจะเอายังไง เขาเสียใจมากแต่เรากับรู้สึกเฉยๆ แต่เขาก็ยังให้โอกาสเราอีกครั้ง
เราก็ตัดสินใจเลิกคุยกับเด็กคนนั้น แล้วก็ไม่ค่อยสนใจใครอีก จนตอนนี้ทุกเทศกาลเราจะหาของขวัญไปเซอร์ไพรส์เขาตลอดเพื่อให้เขามีความสุข ไม่ชอบให้เอร้องไห้หรือหงุดหงิด เพราะเรารู้สึกว่าเรารำคาญ บางทีเราก็มีวูบนึงที่อยากเลิกกับเขาแต่มันติดตรงที่ว่าเขามอบร่างกายและใจให้เราแล้ว เราเลยไม่กล้าเลิกกับเขาเพราะไมาอยากได้ชื่อว่าได้แล้วทิ้ง บางครั้งเราก็จะบอกเลิกเขา พอจะบอกเลิกก็กลัวเสียเขาไป ไม่อยากให้อะไรขาดหายไป เพราะเราไม่คุยกับใครเลยไม่สนใจใครเลย มีแต่เขา แต่เราก็ชอบกงุดหงิดเขาเวลาเขาทำอะไรให้ไม่พอใจ เช่นงอแงร้องไห้เหมือนเด็ก เราสับสนว่าเรารักเขารึเปล่า ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเองตอนนี้ หรือเรายังโตไม่พอที่จะมีความรัก สุดท้ายนี้เราควรทำยังไง ถ้าปล่อยเขาไปก็กลัวตัวเองอยู่ไม่ได้ แต่ถ้าคบอยู่ก็รู้สึกหงุดหงิด