ย้อนไปปี 60 พ่อเรายื่นกรมที่ดินเพื่อขอแบ่งมรดกให้ลูก จำนวน 3 คน โดยแบ่งให้เรา และพี่สาว คนละ 2 ไร่ ส่วนที่เหลือทั้งหมดยกให้น้อง ต่อมาเจ้าหน้าที่มารังวัดเรียบร้อยที่ข้างเคียงติดจำนองธนาคารจึงไม่มีการมาชี้หลักเขต โดยที่ข้างเคียงเป็นบ่อดินน้ำสูงตลอดเวลา ทำให้หาหลักเขตไม่เจอ โดยเจ้าหน้าที่ให้พ่อเราลงไปในน้ำและเป็นคนชี้กะเอาว่าหลักเขตอยู่ตรงไหน ต่อมาการแบ่งมรดกเป็นไปด้วยความเรียบร้อย โฉนดถูกแบ่งเป็น 3 โฉนด จนผ่านไปปี 61 ที่ข้างเคียงได้ผู้ครอบครองใหม่ในนามบริษัท....มีการเข้ามาดำเนินการต่างๆโดยการทำถนนเข้ามา ปัญหาเริ่มเกิดเพราะที่ข้างเคียงเป็นน้ำทั้งหมดติดกับที่ของเรา จึงทำให้การก่อสร้างทางเข้าของเขาหมกหลักเขตตลอดแนวที่เราทำการรังวัดไปปี 60 และมีการทำลายทรัพย์สินของเราบางส่วน มีการเจรจาตกลงกันไม่ได้ เราจึงเข้าลงบันทึกประจำวัน ร้อยเวรแจ้งให้เข้าไปยืนเรื่องกรมที่ดินเพื่อขอรังวัดใหม่และล้อมรั้วจะได้เห็นความผิดชัดเจน เราจึงทำการขอรังวัดที่ดินใหม่ เมื่อเจ้าที่ชุดใหม่มาทำการรังวัดปรากฏได้แจ้งว่าเราได้ที่ดินเกินไป และที่ดินตามโฉนดไม่ถูกต้อง ทางบ้านเรางงมากจึงไปยื่นเรื่องขอทำการรังวัดใหม่อีกครั้งแต่ขอเป็นเจ้าหน้าที่ชุดเดิมปี 60 ให้มาเป็นผู้รังวัดอีกครั้ง ครั้งนี้เจ้าหน้าที่ก็รังวัดและหาหมุดเขตไม่เจอเพราะพื่นที่ข้างเคียงทำรั้วไปแล้ว ซึ่งถมดินสูงกว่าพื้นที่ของเรา และก่ออิฐ เจ้าหน้าที่จึงส่องกล้องและแจ้งว่ารั้วทำทับที่ดินของเรา แต่บ.ดังกล่าวบอกว่าไม่ยอมให้ไปฟ้องศาลเอา เจ้าหน้าที่จึงแจ้งว่าให้ฝ่ายเรายอมไป เพราะบ้านเราได้ที่เกินมาจริงตอนเขารังวัดครั้งก่อน บ้านเราถึงกับงงหนักไปใหญ่เพราะไม่เคยรู้มาก่อนว่าเราได้เกินมาตอนไหน ทั้งๆที่สัดส่วนต่างๆเราแบ่ง 2 ไร่ 2 โฉนด และส่วนที่เหลือให้แบ่งอีก 1 โฉนด ซึ่งเราก็ให้กรมที่ดินเป็นผู้แบ่งสัดส่วนต่างๆ สรุปโฉนดทั้ง 3 จะต้องถูกหักออกอีก โดยเจ้าหน้าที่บอกว่าขึ้นศาลไปก็แพ้เพราะพ่อเราเป็นผู้ชี้หลักเขต เขาจึงรังวัดผิดให้เกิน บ้านเราไม่รู้ต้องทำอย่างไรจึงปล่อยเลยตามเลย แต่ไม่ได้ไปยื่นแก้โฉนด เพราะบ้านเราหมดเงินไปกับการรังวัดไม่รู้กี่ครั้งที่เสียปล่าว ซึ่งปัจจุบันก็ยืดตามรั้วที่สร้างตอนปี 61 ตอนเจ้าหน้าที่ชุดใหม่มารังวัดให้ หลังจากนั้นบ้านเราโดยกลั้นแกล้งมาตลอดสารพัด เพราะฝ่ายนั้นแค้นที่เราไปลงบันทึกประจำวันไว้ ความซวยทำไมต้องมาตกกับทางบ้านเราด้วย ไม่มีใครช่วยเหลือครอบครัวเราได้เลย เราต้องจมอยู่กับความแค้นและความโกรธมาตลอด และขอให้กรรมตามสนองทุกคนที่ทำลายครอบครัวเรา ทำไมต้องโยนความผิดให้พ่อเรา เขาเป็นแค่ตาสีตาสาธรรมดา ไม่ได้เรียนหนังสือ ตาก็มองไม่ค่อยเห็น อ่านหนังสือไม่ได้ สุดท้ายบ้านเราใช่ไหมที่ผิดทุกอย่าง เพราะความโง่ที่ไม่เคยดูโฉนด และไม่เคยศึกษากฏหมาย จึงทำให้เรื่องเกิดขึ้นแบบนี้ ฝากเป็นอุทาหรณ์สำหรับใครที่จะทำการรังวัดที่ดิน คุณอย่าได้เชื่อใจใครแม้แต่เจ้าหน้าที่ราชการ