ต้องย้อนความกลับไปเมื่อสมัยก่อนนะครับ คือผมกับเเฟนเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันที่สนิทกันมากๆเราก็ช่วยกันเสมอมาไม่ว่าจะเป็นในด้านการเรียนหรือปัญหาต่างๆ เเฟนผมสมัยก่อนชอบมีปัญหาที่บ้าน(บ้านเขาค่อนข้างกดดันมากเลยเเหละ)เขาก็ชอบมาปรึกษาผม(คือปกติผมจะเป็นเหมือนกับที่ปรึกษาในกลุ่ม)ผมก็คอยช่วยเเก้ปัญหาให้เขาเรื่อยมา มีอยู่วันนึงที่เขาระบายเรื่องปัญหาต่างๆของเขาจนถึงตี3เเละวันนั้นเเหละที่ผมเริ่มรู้ว่าเขาชอบผมเราก็เริ่มพัฒนาความสัมพันธ์กันจนได้เป็นเเฟนกัน เขาบอกผมว่าอยากได้เเฟนที่ฟิวลิงค์เหมือนเพื่อน ผมก็ทำตามคำขอของเขา

ต่อไปจะเป็นช่วงซีเรียสเเล้วนะครับ

ช่วงเดือนเเรกๆที่เราคบกันมันดีมากมีความสุขมาก(เเต่ผมไม่รู้เลยว่าเเท้จริงเเล้วเเฟนผมไม่ต้องการเเฟนที่ฟิวลิงเหมือนเพื่อนเเต่ต้องการเเบบเเฟนปกติเลยเเต่เขาไม่บอกผม) เราเริ่มทะเลาะกันด้วยเรื่องเล็กๆน้อยๆบ่อยๆทุกครั้งผมจะเป็นฝ่ายขอโทษเขา ยอมรับครับว่าสมัยก่อนผมอาจจะให้เวลากับเขาน้อยเกินไปตอนนั้นผมคิดว่าให้เขาเยอะมากๆเเล้วเรานั่งเรียนด้วยกันทุกคาบที่รร.นั่งที่เดียวกันตอนทานอาหารรอกันตลอด เเต่ผมไม่ค่อยได้กอดหรือให้ความอบอุ่นเขามากนัก กลับมาที่เรื่องการทะเลาะกัน ผมเป็นคนใช้เหตุผลตลอดพยายามทำให้เรื่องที่เกิดขึ้นมันหายไปโดยเร็วที่สุดพยายามให้ให้เเฟนเปิดใจมานั่งคุยกันจะได้เห็นสาเหตุของปัญหาเเต่เเฟนผมไม่เคยยอมจะเเก้ปัญหาเลยเขาจะใช้อารมตลอดการมีปัญหากันเเต่ละครั้งจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่โตผมเสียใจทุกครั้งที่ทะเลาะกันมันเหมือนตกนรกเลยหละ เเต่ปัญหาเเต่ละครั้งก็หายไปเอง(โดยที่ผมไม่รู้ว่าเเท้จริงเเล้วเขาเก็บมันใว้อยู่ในใจเเทนที่จะปล่อยออก)การทะเลาะเเต่ละครั้งจึงทวีความรุนเเรงขึ้นเรื่อยๆ มีครั้งนึงที่ผมควบคุมสติไม่อยูไปตวาดเขาซึ่งผมรู้สึกผิดมากๆถึงเขาจะไร้เหตุผลขนาดใหนผมก็ไม่ควรทำเลย มันทำให้เเฟนผมฝังใจเขาบอกเลิกกับผมในวันนั้นเเต่ก็ไม่ได้เลิกกันเราฟื้นฟูความสำพันจนดีเหมือนเดิมได้ เเต่เขามีความคิดที่เปลี่ยนไปเขากลายเป็นคนที่เห็นเเก่ตัวขึ้นการทะเลาะกันนับจากนั้นเขาก็ใช้การเลิกเป็นข้ออ้างเพื่อเอาชนะผมเสมอมาทั้งที่บางทีมันก็เป็นความผิดของเขา ช่วงหลังๆเขาเริ่มอยากให้ผมเปลี่ยนเเปลงตัวเองผมก็รับปากเขาเเต่เหมือนเขาต้องการให้ผมเปลี่ยนให้ได้ในวันเดียวเลย ซึ่งเเน่นอนครับมันไม่ได้เเต่ผมก็พยายามเปลี่ยนเเปลงมาโดยตลอด ปัญหาใหญ่ๆของผมคือผมเป็นคนพูดตรงเกินไป(ตอนนี้ลดลงจนซอฟมากๆเเล้วหละ)

ต่อไปเป็นคดีที่นำมาสู่การเลิกกันเเละกลับมาเป็นเพื่อน

เรื่องมีอยูว่าผมกับเเฟนเต้นคู่กันในวิชาลีลาศ เขาเคยเรียนลีลาศมาก่อนเป็นเวลา6ปีเป็นคนที่เต้นเก่งที่สุดในห้อง ด้วยความที่ผมเเละเพื่อนๆผู้ชายพึ่งหัดเต้นกันทุกคนมันก็มีพลาดบ้างผมก็ขอโทษเเฟนผมเเต่เขาดันพูดทำร้ายจิตใจบอกว่าไม่มีทางเต้นได้หรอกเเละอีกต่างๆนาๆ ผมรู้สึกผิดมากที่ทำให้เเต่ผมก็สามารถได้เเค่นี้ในตอนนั้น เเล้วประเด็นคือมันมีตัวทำลายความสำพันเกิดขึ้นคือพวกเพื่อนๆผู้หญิงในห้องไปบอกเเฟนผมว่าอย่าลดตัวไปคบกับคนอย่างมันเลย นับจากนั้นความสำพันธ์ก็เเย่ลงเรื่อยๆผมไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเเฟนเขาก็ช่วยเต็มที่จนเเฟนผมดีขึ้นเเต่ว่าเราก็ทะเลาะกันอีกเพราะวันนั้นผมพูดผิดใจกับเเฟนตอนนั้นผมเป็นฝ่ายผิดเองเเหละ ผมขอให้เเฟนกลับมาทำความเข้าใจกันเราไม่เคยคุยเเบบเปิดใจเเละเเก้ปัญหาให้หมดไปเลยซักครั้งเเฟนผมไม่ยอมเช่นเคยเราก็ห่างๆกันไปช่วงนั้นเพื่อนในกลุ่มผมมันเห็นผมเศร้ามันเลยอาสาจะช่วยผมไปพูดไกล่เกลี่ยขอเเฟนผมให้ให้อภัยผมเเฟนผมก็ยอมให้นะ(เเต่คราวนี้มันไม่จริงใจ)เขาพยายามห่างผมไปเรื่อยๆจนผมถามเขาเขาก็บอกผมว่าอยากกลับไปเป็นเพื่อนตอนเเรกผมก็ไม่ยอมพยายามต่างๆนาๆเเต่สุดท้ายผมก็ทนเห็นเขาที่ทุกข์ใจไม่ใหวเลยเเข็งใจยอมกลับไปเป็นเพื่อนเขาบอกว่าที่อยากกลับมาเป็นเพื่อนเพราะเหนื่อยเเละเบื่อ เเฟนผมบอกผมว่าตอนนี้ที่เลิกกับผมคงไม่มีใครเเล้ว เเต่ถ้าตัวผมยังอยากได้เขาให้ตามจีบใหม่เเต่เขาไม่รับประกัณ เเต่ตอนนี้เขายังไม่พร้อมที่จะมีใคร

ผมอยากกลับไปเป็นเเฟนกับเขาเหมือนเดิมเพราะเวลาที่เราดีกันมันมีความสุขเหลือเกินช่วยเหลือเติมเต็มกันได้ดีเหลือเกิน เป็นคนที่ใช่สำหรับผม เเต่ก่อนเขาเคยบอกว่าอย่าทิ้งเขาไปรักผมมากๆ เเต่ตอนนี้เขากลับทิ้งผมเสียเอง ผมไม่สามารถกลับมาเป็นเพื่อนกับเขาได้จริงๆความรู้สึกของผมยังคงรู้สึกรักเขาเช่นเดิม ผมจะเปลี่ยนเเปลงทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ ถ้าวันที่เรากลับมาคบกันมีจริงผมจะให้ความอบอุ่นกับเขามากกว่าเดิม ปรับปรุงคำพูดให้ซอฟกว่านี้ ช่วยเติมเต็มทุกอย่างที่ในครั้งก่อนเขาต้องการให้ผมเป็น

อยากจะกลับไปเป็นอัศวินที่ปกป้องเจ้าหญิงคนเดิม😊😊😊

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนจบนะครับ
ใครมีวิธีการในการจีบใหม่ดีๆช่วยคอมเม้นหน่อยนะครับ

ใครมีคำเเนะนำอะไรคอมเม้นได้เลยครับ

ใครอยากฟังด้านดีๆของเเฟนผมคอมเม้นครับ จะได้มาพิมต่อ