การบอกลาที่ขี้ขลาดที่สุด

เป็นการไม่ให้เกียรติอีกฝ่ายเท่าไหร่ค่ะ

อีกฝ่ายสมควรได้รับคำอธิบายค่ะ

จะเลิกกันวิธีไหน สุดท้ายมันก็เลิก.....สำหรับเราแค่ไม่ได้คุยกัน 1 สัปดาห์ ก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ทำใจไป

---

ผู้หญิงมักไม่ชอบวิธีนี้ เพราะคิดเสมอว่า บอกตรงๆ มันชัดเจน

แต่ในความจริงการบอกตรงๆ มันไม่เคยจบ
แล้วก็จะตามมาด้วย "ฉันผิดอะไร"  พอบอกว่าผิดตรงนั้นตรงนี้...ก็มักจะรับความจริงไม่ได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เธอมัน ขี้เกียจ อ้วนก็อ้วน ดำก็ดำ
แถมขี้เหร่ นอนก็กรน แถมนอนดิ้น
มีอะไรกันก็นอนนิ่งเป็นขอนไม้
งานบ้านก็ไม่ทำ กับข้าวก็ไม่อร่อย ชื้อแต่แกงถุง
กลิ่นตัวก็แรง
ขี้ขโมย อยากได้อยากมี กินหรูอยู่แพง แต่เงินเดือนน้อยนิด แถมสร้างแต่หนี้ ชอบไปกู้นอกระบบ  
เล่นพนัน กินเหล้า สูบบุหรี่
หน้าใหญ่เอาแต่ใจช่วยแต่ฝั่งพ่อแม่ตนเอง กับเพื่อนตนเอง
พูดก็ไม่เพราะ ด่าก็เก่ง ชอบข่มผัว
หัวนมก็ดำ แถมหย่อนยาน ตรงนั้นก็หลวม
....

แล้วจะตามมาด้วย  "ฉันจะแก้ไข"   ...ใช่แก้ไข ปรับปรุงตัว..แต่สุดท้าย มันก็จะเหมือนเดิม
แล้วก็มีไม้สุดท้ายคือร้องให้

---

มีคนเคยนิยามว่า  "สัญชาตดาน ของผู้หญิงจะเปลี่ยนหลังจากได้เสียกันแล้ว"   ( สัญชาตดาน : "สัน-ชาด-ตะ-ดาน" = สัญชาตญาณ + สันดาน  )

จะอธิบายเหตุผลร้อยแปด หรือนิ่งเงียบ ....มันก็ไม่มีประโยชน์ หากเรายอมรับความจริงที่โดนเท ไม่ได้

มันคือโอกาสที่ดี ที่เราจะไปเจอคนที่ดีกว่า ก็หาคนที่ศีลเสมอกัน รักเรา ดีกับเรา เข้าใจเรา ทนเราได้ไป

สำหรับเราส่วนตัวคิดว่าการเลิกราควรจะคุยกันให้รู้เรื่องทั้งสองฝ่ายค่ะ ถือเป็นการให้เกียรติกันและกันอย่างหนึ่ง และที่สำคัญมันคือความกล้าหาญของคนทั้งสองคนน่ะค่ะ ถ้าใครเลือกจะหายไปโดยไม่มีคำร่ำลาสักคำ ให้จำไว้นะคะว่าคุณอย่าเสียเวลาอีกสักวินาทีเดียวรู้จักหรือยื้อคนแบบนี้อีกเลย เขาไม่คู่ควรจะอยู่ในชีวิตของคุณหรอกค่ะ คนเราต้องกล้าที่จะเริ่มต้นและจบอย่างแมนๆน่ะค่ะ