ด้วยความที่ช่วงหลังๆมานี้เราเศร้ามาก ทุกอย่างเปลี่ยนไป เมื่อฤดูฝนที่แล้วแฟนเราเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ แต่เราปกติดี แต่เราชอบทะเลาะกันค่ะ ทะเลาะกันบ่อยมาก บางคำพูดเขามันก็ทำร้ายจิตใจเรา(เขาเป็นคนพูดตรง ตรงมากเลยค่ะ) เราไม่รู้ว่าทำไม หรืออะไรทำให้เป็นโรคซึมเศร้าระดับรุนแรงได้ขนาดนี้ แต่ยังไม่เคยคิดฆ่าตัวตายนะคะ เพียงแต่คิดว่าถ้าตายไปมันคงจะดีขึ้น อนาคตข้างหน้าก็คงไม่คิดฆ่าตัวตายอีกเช่นกัน ไม่ใช่เพราะเสียดายที่ชีวิตนะคะ แต่กลัวคนอื่นลำบากกับการตายของเรา สงสารคนที่ไม่ได้รับรู้แล้วต้องมาเหนื่อยแทน เราโดนทำร้ายจิตใจมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ ทั้งพ่อกับแม่แยกทางกัน พ่อน้อยใจที่ย่ารักเรามากกว่า ย่าก็บอกก็สอนเรามาด้วยวิธีการที่ผิด เรียกได้ว่าเลี้ยงหรืออบรมคนไม่เป็น เราร้องไห้เพราะคนรักที่หายไปมา6ปี พอเริ่มมีแฟนใหม่ก็อยู่ได้ปีเดียวเขาก็ไป พอมีคนคุยเขาก็อายุห่างจากเรา25ปีเราเลยตัดสินใจไม่ไปต่อ พอมีแฟนคนนี้ แรกๆมันก็ดีค่ะ พอช่วงสองเดือนแรกเขาขอให้เราปรับนิสัย เขาชอบแบบนั้น พอเราทะเลาะกันเขาก็จะฆ่าตัวตาย มันมีช่วงนึงที่เราตามใจเขามาก เขางอนอะไรก็ง้อ แต่ตอนนี้มันไม่ไหวแล้วค่ะเราเคยพูดกันแล้วว่าช่วยทำตัวให้มันเป็นผู้ใหญ่ได้ไหม ไม่ต้องงอนไร้สาระ เราเหนื่อนมาทั้งวันมาเจอแบบนี้ก็ไม่ไหว เรารักกันนะคะ เราก็รักเขา เขาก็แสดงออกชัดเจนว่ารักเรา แต่เชื่อไหมคะ เขาบังคับเรา ห้ามเราคุยกับเพื่อนในห้องเพราะสงสัยว่าเพื่อนจะชอบเรา แต่มันคือเพื่อนกลุ่มเดียวกันอ่ะ บางวันเขาห้ามเราคุยกับผู้ชายทุกคน ห้ามยิ้มนอดจากยิ้มกับเขา ให้เราบันทึกเสียงไว้ตลอด ไปไหนบอกทุกอย่าง เขาก็ไม่อ่านเจอกระทู้ในพันทิปนี่แหละค่ะว่าการกระทำแบบนี้มันไม่ดีแต่เขาก็ยังทำ คำพูดเขาทำร้ายติตใจเรามากจริงๆบอกว่าเรสเป็นคนสร้างปัญหา วันนั้นเราขอเขาซื้อชุดนอนเขาบอกว่าไม่ให้ซื้อจนกว่าจะมีลูก เพราะเขายังใช้ร่างกายเราไม่คุ้มเลย(อันนี้ไม่รู้พูดเล่นหรือพูดจริงนะคะ) ความจริงก็รู้นะคะว่าต้องทำยังไงแต่มันก็รักเขาอ่ะ มันทรมานกว่าการหมดรักกันซะอีก เลิกกันทั้งๆที่ยังรัก อีกไม่กี่วันเขาจะมาหาเราแล้ว คงเป็นวันที่ต้องจบความสัมพันธ์ แต่ไม่รู้ว่าพอถึงวันนั้นจริงๆเราจะทนเห็นน้ำตาเขาได้ไหม กระทู้นี้แค่มาระบายค่ะมันอึดอัด แต่สักพักคงดีขึ้นบ้าง