.

เรื่องสั้น : ความรัก(ลัก)
โดย : ชลัน

                ณ สภาวงเหล้า

               “เลิก! อย่างนี้ต้องเลิก หย่าเลยหย่าอย่างเดียว” แก็บเพื่อนแท้เพื่อนตายของเปียวพูดขึ้น พูดจบกระดกเหล้าเข้าปาก ปรายตามองคนเจ็บที่เป็นเพื่อนของตนเอง ส่ายหัวแสยะยิ้มที่มุมปากให้เล็กน้อย พลาสเตอร์ด้วยอีกคนที่มองสภาพเพื่อนทีไรขำทุกที แม้จะสงสารแต่ก็อดขำไม่ได้

                พวกเขาสามคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ๆ ยันโต ยันมีครอบครัวของใครของมัน แต่ความเป็นเพื่อนแท้ก็ยังอยู่ และมีสภาเหล้าทุก ๆ สุดสัปดาห์ พูดแหย่ไปอย่างนั้นเอง รู้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่มีทางทำอย่างนั้นแน่นอน

                “ไอ้เปียวมืงนี่อ่อนจัง” พูดแล้วก็หัวเราะเพื่อน

               “ไอ้แก็บมืงหุบปากไปเลย วันก่อนกูเห็นมืงไหว้เมียมืงแทบกราบ แค่ออกไปหน้าปากซอยอ่ะ” พลาสเตอร์แย้ง

                  “ขอบใจมากเตอร์ อุ้ย!” เปียวซู้ดปากเวลาจะพูดช่างยากเย็นเสียจริง ใบหน้าของเปียวโดนคนมีอำนาจซ้อมมา ปากแตกบวมเจ่อหนักมาก เบ้าตาช้ำเขียวปัดมาเลยทีเดียว ศีรษะแตกยังมีผ้าพันแผลพันไว้ เพราะมันพึ่งเกิดขึ้นมาหมาด ๆ เมื่อคืนนี้เอง ตามใบหน้ามีรอยแผลประปราย “อย่าว่าเค้า กูรักของกูเอง” พูดไปก็ยกมือขึ้นมาประคบประหงมปากที่บวมช้ำให้ความเจ็บทุเลาลง เพราะเวลาพูดแล้วแผลสะเทือนทำให้เจ็บ

                “ครับ ๆ ท่านผู้ไม่กลัวเมีย หูมืงหายเขียวยัง วันก่อนโดนดึงขึ้นรถกลับบ้านที่บ้านกูอ่ะ ฮา “ โดนแก็บเอาคืนบ้าง สองเกลวที่ไม่เคยยอมกัน “เมียมืงเป็นนักแม่นรองเท้าหรือไงวะ เควี้ยงแม่นชิปหาย แป๊ะ!เสียงนั้นช่างไพเราะเสียนี่กะไร รองเท้าลอยมากระทบหน้าข้างไหนนะ ฮา  ”แก๊บยื่นมือมาจับใบหน้าพลาสเตอร์หันซ้ายหันขวาแบบตลก ๆ เปียวขำทีเจ็บแผลจี๊ดขึ้นสมองเลยทีเดียว แก็บลำลึกความหลังเมื่อคราวพวกตนสามคนมิตติ้งวันหยุดที่บ้านของตัวเองเมื่อเดือนที่แล้ว

               “ยังจำได้อีกนะ เอ้อไอ้เสือ กูว่าเมียมืงโหดไปว่ะ โหดแบบไม่มีเหตุผลด้วย มืงรักเค้าขนาดนี้ทำไมเค้าถึงทำกับมืงได้ลงคอวะ กูไม่เข้าใจจริง ๆ เพื่อน” พลาสเตอร์ถามด้วยความงุนงง พร้อมยกเหล้าซัดหมดแก้ว ก่อนจะวางแก้วลงให้แก๊บเติมให้อีก

                “ไม่รู้ดิ กูเห็นเมียดูโทรศัพท์มือถืออยู่ กูก็เลยเดินเข้าไปกอดเมียจากด้านหลัง และพูดว่า ตัวเองเค้ารักตัวเองนะ รักมากด้วย เท่านั้นแหละ มันหันมามองกู แล้วพูดแค่สองคำเท่านั้นแหละ มืงตาย! แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป”  ภาพจำครั้งสุดท้าย เขาจำได้ว่าโดนเท้าเสยที่ปลายคางแล้วทุกอย่างก็มืดลง

                 “เฮ้ย! จริงดิ ทำไมเค้าโหดจังวะ กูชักไม่กล้าไปหามืงที่บ้านแล้วว่ะเสือ” ทั้งพลาสเตอร์และแก็บต่างสยิวกิ้วกับภรรยาของเพื่อน ดูหน้าตาอ่อนหวานสะสวยขนาดนี้ไม่ยักรู้ว่าจะโหดมาก

                ในขณะที่เพื่อนสนิททั้งสองคนต่างจินตนาการการไปถึงเหตุการณ์นั้น ทว่าความเป็นจริงก็คือ...

              วันหยุดเปียวเล่นเกมอยู่คนเดียวดี ๆ  เล่นอย่างไรก็ไม่เคยชนะ มีแต่แพ้กับแพ้ เฮ้ย! ไอ้นี้มันโปรชัด ๆ สายเติมแน่ ๆ ถึงเล่นแบบไหนก็ชนะเอ๊าชนะเอา หลับตายิงยังโดน กูหลบอยู่ในบ้านยังยิงทะลุกำแพงมาโดนเฉย ไม่ได้! อย่างนี้มันต้องเติม เติมมาเติมกลับโว้ย สายเติมเหรอมืง เจอกู! หึม! มืงเติมมาเท่าไหร่ กูจะเติมเยอะกว่ามืง หึหึ บ่นอุบอิบให้กับเกมในมือถือ

               พอนึกได้อย่างนั้นเขาจึงเปิดกระเป๋าสตังค์หยิบบัตรเอทีเอ็มมาเพื่อจะเติมเกม หันซ้ายหันขวาเมียอาบน้ำอยู่ ทางโล่งปลอดภัย! ถึงจะเป็นเอทีเอ็มส่วนตัว เงินส่วนตัวก็เถอะก็ต้องแอบเติมอยู่ดี

                เขายังงง ๆ อยู่ว่าตนเองเป็นคนทำงาน แต่ทำไมเงินเดือนเป็นของเมีย เติมเสร็จปุ๊บทว่าระบบมันขึ้นว่า “ไม่สามารถทำรายการได้ยอดเงินของคุณไม่เพียงพอ! “ อ่อลืมไปว่าในเอทีเอ็มไม่มีเงินเลยสักบาท เงินเดือนมีเท่าไหร่เขาให้เมียสุดที่รักไปหมดแล้ว

               “เจ็บใจว้อย! ฮืย!” ฟึดฟัดอยู่คนเดียวบนโซฟา มันต้องเติมเกมให้ได้ ขืนเล่นไปก็แพ้อยู่ดี สายเติมในเกมเยอะมาก มองไปเห็นกระเป๋าของภรรยาวางอยู่ที่โต๊ะ ส่วนเจ้าของหายไปไหน อ่อ อยู่ในห้องน้ำ หึหึ ต้องสวมรอยแปลงกายเป็นมหาโจรแล้วล่ะ! ยิ้มกริ่มก่อนจะเดินไปหยิบบัตรเอทีเอ็มในกระเป๋ามา

                “เมียจ๊ะ ในฐานะที่ผัวมีเงินเท่าไหร่ให้เมียหมด ผัวขอคืนสักห้าพันนะจ๊ะ” พูดเบา ๆ และทำทุกอย่างเร็วมาก ก่อนที่ภรรยาสุดที่รักจะออกมาจากห้องน้ำ

               ทุกอย่างอยู่ในเหตุการณ์ปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนมาถึงเมื่อวานนี้เอง เขาเรียกมันว่า วันมหาวิปโยค...

               เปียวนึกถึงเรื่องเมือวานแล้วก็สยอง ไม่อยากนึกถึงมันเลย เปียวค่อย ๆ ยกแก้วเหล้าดื่ม ถึงจะเจ็บหนักแค่ไหน วันมิตติ้งเพื่อนซี้ก็ต้องมา ไม่อย่างนั้นเพื่อน ๆ จะหาว่ากลัวเมีย

               “เอ้อ ไอ้เปียว เมื่อกี้มืงพูดว่าอะไรนะ เมียมืงกำลังเล่นโทรศัพท์เหรอวะ แล้วมืงบอกรักเมียมาก ๆ แล้วเมียมืงก็ซ้อม เค้ามีชู้ป่าวเพื่อน” แก็บพูดพลางยกแก้วขึ้นชนแก้วกัน พลาสเตอร์และตัวเขาเองก็ยกแก้วชนด้วย

              “ไม่ใช่อ่ะ ซี้ด อุ้ย!” เปียวทำหน้าเหเกเพราะเจ็บเวลาพูด

               “ไม่เป็นไรเพื่อนไม่ต้องพูด กูเข้าใจมืง” พลาสเตอร์มองเพื่อนด้วยความสงสาร “คุณนายแป้งแมร่งโหดสัตว์ปลัดบอก”

                “เปล่า ๆ เมียกูไม่ได้มีชู้ “

               “อ้าว แล้วทำไมเค้าถึงทำกับมืงขนาดนี้ล่ะ นี่มันโหดไม่มีเหตุผลแล้วเพื่อน”

                “วันนั้นที่กูบอกว่า ที่รักครับเค้ารักตัวเองมากอ่ะนะ กูขโมยเงินมัน! กูลักเงินมันมาห้าพันเติมเกม”

                 ฮ๊า! ทั้งแก็บและพลาสเตอร์ต่างหันมามองเปียวเป็นสายตาเดียวกัน แก็บถึงกับสำลักเหล้าออกจากปาก พ่นเต็มหน้าพลาสเตอร์ ส่วนพลาสเตอร์ไม่รู้สึกตัวเองว่าเหล้ากระเด็นใส่หน้า มัวแต่อึ้งกับคำเฉลยของเปียว จากนั้นก็กลายเป็นเสียงหัวเราะเยาะเย้ยเปียวแทน

               “กูไม่ได้จะบอกรักมันหรอก แต่กูบอกว่ากูอ่ะลักมันมานะ กูลักเงินมืงนะเมียไรงี้ ลักมาก ๆ คือลักเยอะเลย ลักมาห้าพัน! เพราะว่ากูเห็นมันกำลังดูกล้องวงจรปิดอยู่ในโทรศัพท์ มันเห็นกูขโมยเอทีเอ็มจากกระเป๋ามันมากดเติมเกม กูเลยคิดว่าสารภาพดีกว่า โทษหนักจะได้กลายเป็นเบา” เปียวอธิบายถึงเรื่องราววันนั้น

               ฮ่า! “สมน้ำหน้า ไอ้...เอ้ย ชนโว้ย! ฮ่า” แก็บหัวเราะลั่น ขณะที่เปียวก็พยายามที่จะไม่ขำตามเพื่อน เพราะเจ็บใบหน้าและปาก

               “รักแม่ก็ไม่โหดเท่าลักเมียแล้วล่ะเพื่อน!”

                “พลาสเตอร์ไม่ใช่เพื่อน! ต้องบอกมันว่า ลักเมียผิดชีวิตเปลี่ยน” ก๊าก!!!!


                เพื่อนซี้ทั้งสองหันมาล้อเปียวกันใหญ่ เขาเองได้แต่ยอมรับสภาพ พร้อมค่อย ๆ ยกแก้วเหล้าดื่ม พลางนึกในใจ คราวหน้าเขาจะแอบปิดกล้องวงจรปิดในห้องเสียก่อน ก่อนจะแสดงความลักเมีย หึหึ

จบ...

ต้อนรับวันแห่งความรักที่จะถึงในเดือนหน้าค่ะ 💛🤍🤎🧡