เราเป็นคนเต็มที่กับเพื่อนมากจริงๆ ไปไหนไปกันเต็มที่มากๆ เเต่ไม่มีใครที่พร้อมจะสนุกสุดๆไปกับเราเลยค่ะเวลาเราพูดอะไร หรือมีความคิดที่จะทำอะไร เวลาเราชวน หรือขอความคิดเห็นกลับตอบกลับมาเเค่ สติ๊กเกอร์ตัวเดียวเราว่าทุกคนก็ต้องมีความรู้สึกเเบบเฟล ใครๆก็ต้องรู้สึกเเย่อ่ะเเบบไม่อยากเสวนาต่อหรอหรือมันไร้สาระมากเลยหรอคำพูดของเราอ่ะ ใครมีปัญหาเราใ้ห้คำปรึกษาทุกคนโทรมาระบายเรื่องราวเเสนเศร้าในชีวิตเราก็ฟังพอเราอยากได้คำปรึกษาบ้างกลับทำเหมือนมันเป็นเรื่องไร้สาระ เรานั่งรถไปหาถึงเชียงใหม่ 5-6 ชั่วโมงเพื่อไปหาเพื่อนเเต่ก็ไม่สนุกเลยค่ะ เราเต็มที่มากอยากกินอะไรเดี๋ยวสั่งมากินด้วยกัน ไปเที่ยวไหนดีวันนี้ เเต่เพื่อนกลับอยากอยู่เเต่ห้องเเล้วจะบอกให้เรามาทำไม เราขี่มอไซต์ 2 ชั่วโมงตากลม ตากฝนไปหาเเต่กลับไม่มี รีเเอคชั่นดีใจหรืออะไรเลยเอาเเต่เล่นมือถือไม่พูดคุย เราเลยเบื่อๆเซ็งๆเริ่มไม่อยากคบใคร อยากอยู่ตัวคนเดียวไปเที่ยวกับพี่ๆที่ทำงานยังสนุกกว่านี้อีกอ่ะ เเบบเค้าเต็มที่กับเรามากกว่าเพื่อนที่คบเป็น 10 ปีเราเคยเข้ากับคนง่าย คุยได้ง่าย สนิทกับใครก็ได้ เเต่พอโตขึ้นเพื่อนเริ่มพาคนอื่นๆมาให้รู้จักเรากลับไม่อยากคุย กลายเป็นว่าเป็นคนเงียบไปเลยอาจจะเพราะอันนี้ด้วยเพื่อนหลายๆคนก็บอกเราว่าเปลี่ยนไป เเต่ให้ทำยังไงอ่ะมันเบื่อจริงๆ กูอยากอยู่เเค่กับที่กูมาหา ไม่ใช่เอาใครก้ไม่รู้เข้ามาละให้สนิทด้วยเพื่อที่จะไปกินเหล้า พอเราไม่ไปเราไม่ได้อยู่วงสนธนานั้นเค้านินทาเราว่าให้เราเป็นเด็กเสี่ยมีคนเลี้ยงบ้าง นี้คือสิ่งที่คนเป็นเพื่อนทำให้เรา เราเลยไม่อยากคบเพื่อนเเล้วค่ะตอนนี้กำลังทำบ้านใหม่ครอบครัว พ่อกับเเม่สำคัญสุดๆไปเลย ใครเป็นเหมือนเราบ้างคะเราไม่ได้เเปลกไปคนเดียวใช่มั้ย