คือเรามีเพื่อนที่สนิทกันอยู่สามคน แต่ตอนแรกเราอยู่กับเอ(นามสมมติ)ก่อนอยู่ด้วยกันมาสองปี หลังจากนั้นบีก็เข้ามา ทำให้เรามีกันสามคน ไม่ว่าจะไปไหนทำอะไรเราก็จะมีกันสามคนตลอด แต่รู้สึกว่าเอกับบีจะชอบอยู่ด้วยกันมากกว่าจนทำให้เราเริ่มที่จะตีตัวออกห่าง แต่ด้วยความที่สนิทกันมันจึงเป็นเรื่องที่ยากมาก จนมีอยู่วันนึงที่เอกับบีทะเลาะกันจนเป็นเร่องใหญ่ทำให้เอกับบีไม่ค่อยจะถูกคอกันเท่าไหร่ ซึ่งฉันก็รู้สึกดีที่เป็นแบบนั้นแต่พอนานวันไปเรารู้สึกว่าไม่รู้ว่าควรอยู่ฝั่งไหน ไม่รู้ว่าตัวเองทำถูกหรือป่าว จนวันนึง เรากับเอก็ทะเลาะกัน เราเลยไปปรึกษาบี ว่าเราไม่โอเค ซึ่งบีก็ให้คำแนะนำที่ดีมาก เราจึงอยู่กับบีตลอดเวลาที่โกรธกับเออยู่ และมันก็ทำให้เรารู้สึกว่าบีก็ไม่ได้แย่ และความรู้สึกที่ไม่ดีที่เรามีต่อบีมันก็หายไปเราสนิทกับบีมากขึ้น ไว้ใจ และคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่สุด วันนึงเอก็มาขอโทษกับเรา เรายังติดใจอยู่แหละแต่ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมานานทำให้เรายอมให้อภัยเอ แต่เราก็ตัดสินใจที่จะไม่กลับไปหาเอ และเลือกที่จะอยู่กับบี แล้วอยู่มาวันนึงเราตัดผม แล้วเราเป็นคนผมฟู เราคิดจะยืดผมแต่บีบอกว่าไม่ต้องยืดหรอกแบบนี้มันสวยอยู่แล้ว มันเป็นธรรมชาติ ซึ่งเราก็เชื่อนะ เพราะบีก็เป็นคนผมหยิก แต่ก็ไม่ได้ไปยืด หรือรีดอะไร แต่เราเป็นคนที่เป๊ะเรื่องผมมาก ต้องเรียบร้อยตลอดเวลา เราจึงจะไปยืมที่รีดผมของเอ และให้เอรีดให้เพราะเอเป็นคนที่รีดผมเรียบมากกกกก   แต่บีกลับมาบอกว่าน้อยใจที่เราจะให้เอรีดผมให้ ทั้งที่บีก็รีดเป็น เราเลยถามบีว่าถ้าเอามาให้แกรีดให้แกจะรีดป่ะ บีก็ยิ้มแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร เราเลยเอามารีดเอง แต่วันนั้นเราเดินมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ก็เห็นบีกำลังจะให้เอรีดผมให้ แล้วแบบเราก็งงอ่ะ แต่คือ บีทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มองหน้าและยิ้มให้แบบ?? คือเราไม่โอเคอ่ะ เราก็เลยตีตัวออกห่าง อยู่คนเดียว บีมันก็เข้ามาถามว่าเราเป็นอะไร โกรธที่มันรีดผมหรอ ซึ่งเราก็เงียบเลือกที่จะไม่ตอบอ่ะ เรารู้สึกเสียใจอ่ะ ความเป็นเพื่อนที่เราให้ไปอ่ะ ความไว้ใจ ความเชื่อใจอ่ะ แล้วมันก็บอกว่ามีอะไรก็บอกได้นะ เราก็เลยเดินออกมาจากตรงนั้น เราควรทำไงดีอ่ะ