ขอเทียบความรู้สึกในฐานะคนเคยอ่านนิยาย แล้วได้มาดูละครเวอร์ชั่นนี้นะคะ
(ส่วนเวอร์ชั่นก่อนไม่ได้ดู แค่พอรู้เรื่องคร่าวๆ ว่าเหมือน/ต่างจากนิยายตรงไหนบ้าง อาจจะเทียบนิดๆ แล้วกัน)

⭐️⭐️⭐️ 1. เนื้อเรื่อง : เล่าเรื่องเร็ว กระชับดี แค่สอง ep ปูปมมาเยอะเลย
- ทั้งรักสามเส้า ที่เดี่ยวเค้าว่าจะเพิ่มเป็น 4-5-6 เส้า 
- ปมอดีตของนางเอกที่เพิ่มเข้ามา เด็กผู้หญิงที่นางเอกเห็นในภาพแฟลชแบคตอนเจรจาตัวประกันคือใคร อันนี้ไม่มีในหนังสือ
(แต่นี่แอบคิดโยงไปกับบทหมอโซอี้ที่น้องมินมินเล่น ซึ่งเป็นตัวละครที่เพิ่มมาใหม่ ดูในเปิดกองน้องบอก ตัวละครนี้ก็มีปม
มีอดีตที่เป็นความหวาดกลัวฝังใจ เป็นไปได้มั้ยว่า โซอี้จะเป็นคนเดียวกับเด็กผู้หญิงในรถคนนั้น? แล้วเกิดอะไรขึ้น รอดมาได้ไง?)
- แล้วก็ตัวละครหงส์ นี่ก็เพิ่มเข้ามา แล้วสีหน้าแคร์เท่าที่ดูมาสองตอน มีปมแน่ๆ ตัวละครนี้
- ปมเรื่องหนอนบ่อนไส้ในไอราวัณ ในนิยายไม่มีปมนี้ มีแค่ปมอิทธิพลบีบ พระเอกรีบทำงานก่อนที่จะต้านไม่ไหว (โดนเด้ง/สั่งเก็บ)
ไม่ได้มีคนในทรยศ ให้ต้องตามหาว่าเป็นใคร และอาจนำไปสู่พาร์ทดราม่าเจ็บปวดสะเทือนใจอีกต่อ
- อีกปมคือ ทำไมวสันต์จึงเป็นแค่จ่าจราจร ทั้งที่ฝึกมาพร้อมธนัท ลักษณะเหมือนเพื่อนร่วมรุ่นกัน?
อันนี้ในหนังสือ วสันต์จะไม่ได้เรียนนายร้อยตั้งแต่แรก(จำไม่ได้ว่าสอบไม่ติด ฐานะทางบ้าน หรือเหตุผลอื่น)
กับข้อ 2 ที่เป็นปมในชีวิตวสันต์ คือพ่อ...ดาบแฉล้ม ไม่ยอมให้ทำงานสายอื่นที่เสี่ยงอันตรายกว่า โดยมีเหตุผลในใจที่ใครง้างปากแกก็ไม่ยอมบอก
(แต่เฉลยคนอ่านกลางๆ เรื่อง) แต่สุดท้ายต้องมายอมแบบไม่ค่อยเต็มใจตอนธนัททำเรื่องขอตัววสันต์ไปเข้าหน่วยตัวเอง

มีปมไหนอีกมั้ยที่ลืมไป นี่เพิ่งสองตอนเอง วางปมมาเยอะขนาดนี้ แล้วเดี๋ยวต้องมีมาอีกแน่ๆ

คือเรื่องนี้เราเคยอ่านนิยายมาเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ที่พอจำได้ เนื้อหาในละครเวอร์ชั่นนี้ต่างไปเยอะมากกกก
ในนิยายเหตุการณ์ ปมเรื่อง ความสัมพันธ์ตัวละครไม่ค่อยซับซ้อนเท่าไหร่ ออกจะตรงไปตรงมา เน้นบรรยายความรู้สึกนึกคิด
ปณิธานของตัวละครไปพร้อมกับเหตุการณ์ที่ค่อนข้างเรื่อยๆ ฉากแอคชั่นมีบ้างแต่มาไวเคลมไว ไม่ค่อยตู้มต้าม
ละครดูมีการผูกปม ขยายเส้นเรื่อง เพื่อเพิ่มฉากเหตุการณ์ ฉากแอคชั่น ให้เข้ากับสไตล์การทำละครของตัวเอง
อันนี้เราชอบ ทำได้น่าสนใจดี ถึงคนเคยอ่านก็ยังรู้สึกสดใหม่ มีเหตุการณ์มีปมที่เราต้องลุ้นไปพร้อมๆ คนอื่น ไม่ได้รู้ก่อนใคร
แต่ขณะเดียวกันยังไม่ค่อยหลุดคอนเซ็ปต์หรือธีมของเรื่องไปไหน ส่วนหนึ่งเพราะธีมของเรื่องมันกว้างด้วยแหละ มันเสนอชีวิตตำรวจ
การทำงานในหน้าที่ การยึดถือปณิธาน ขนานกับเรื่องราวชีวิตส่วนตัว คนที่เป็นครอบครัว เป็นคนข้างหลังที่ชะแง้คอรอ
เป็นธีมที่ค่อนข้างเบสิก สามารถเพิ่มรายละเอียดอะไรเข้าไปโดยที่ไม่หลุดธีมได้เยอะ 

⭐️⭐️⭐️ 2. แอคชั่น : อันนี้สั้นๆ เลย ชอบมากไม่ผิดหวัง ทั้งยิงตู้มต้าม ระเบิดภูเขาเผากระท่อมตามซิกเนเจอร์ มาแบบจุใจตั้งแต่เปิดเรื่อง
อีกอย่างที่ชอบคือ ฉากสู้ตัวต่อตัว บู๊มือเปล่า ที่ธนัทสู้กับชไนเปอร์ ศุภิกากับคนร้าย ธนัทกับวสันต์ วสันต์ต่อยกับนกน้อย ฯลฯ
เท่าที่ออกมา ชอบทุกฉาก ดีไซน์สวย คม แข็งแรง สมจริง นักแสดงเล่นได้ดี ปรบมือให้ 👏👏

⭐️⭐️⭐️ 3. ตัวละคร : นักแสดง

⭐️ ธนัท ⭐️
จริงๆ ตอนอ่านหนังสือเราไม่ค่อยเห็นภาพความเก่งของธนัทเท่าไหร่ คือเหมือนมีแต่คำว่ามือดี ฝีมือดี แต่ไม่ค่อยมีฉากแอคชั่นให้เห็นชัดๆ
(อย่างที่บอกแอคชั่นในหนังสือมันน้อย มาไวเคลมไว เน้นไปที่บรรยายความคิด ปณิธานตัวละครซะมากกว่า)
พอมาในละคร ใส่บทบู๊ให้ธนัทโชว์ฝีมือมาเต็ม ทำให้เห็นภาพคำว่าฝีมือดีของธนัทชัดเจนเป็นรูปธรรมขึ้นเยอะ 
สองตอนที่ผ่านมา เกรทมีแต่คำว่าหล่อ เท่ เท่มาก บู๊เท่มาก เท่อะไรอย่างนี้ เต็มไปหมด 🤣
คือเคยอยากเห็นเกรทบู๊เต็มๆ มานานแล้ว รู้สึกหน่วยก้านดี สมใจซักที เกรทดูเป็นธนัทที่เอาจริงเอาจัง ฝีมือเฉียบขาด
สมกับคำว่ามือดีที่ผู้ใหญ่ไว้ใจให้ทำงานสำคัญ อีกส่วนถัดจากนี้ก็ต้องรอดูสกิลจากสืบสวน ชิงไหวชิงพริบกับฝ่ายตัวร้ายเพื่อปิดคดีต่อไป

⭐️ วสันต์ ⭐️
วสันต์ในหนังสือจะมีฉายาว่าไอ้ทึ่ม เพราะชอบพูดชอบทำอะไรตรงๆ มึนๆ เหมือนซื่อๆ แกมบื้อ 
แต่ธนัทมักจะบอกว่า เขาไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าไอ้ทึ่ม ทึ่มจริง หรือกวน
วสันต์จะชอบทำตัวไม่ได้เรื่องได้ราว กลบเกลื่อนปมเรื่องงาน แต่ธนัทรู้ว่าจริงๆ วสันต์เก่งและจริงจังกว่าที่คนอื่นเห็น
ถ้าถามหมวดศุภิกา เธอจะบอกว่าท่าทางยียวนกวนประสาทของวสันต์ เป็นสิ่งที่เป็นธรรมชาติของเขาอย่างนั้นเอง
ขณะเดียวกันเธอก็สัมผัสได้ถึงความจริงจังและจริงใจที่ซ่อนอยู่
ในละคร ป๊อบเป็นวสันต์ได้น่ารักดี มีความยียวนหลายเลเวล กวนบาทาก็ได้ น่ารักกรุบกริบก็ได้ แล้วแต่จะทำกับใคร
ชอบซีนที่วสันต์ปฏิบัติหน้าที่จราจร ใส่เครื่องแบบแล้วหุ่นดี สูงยาวเข่าดี บริการประชาชนน่าร้ากกก ยิ้มแย้มจริงใจ โบกรถ
พาข้ามถนน ช่วยซ่อมรถ ถ้าเจอแบบนี้ที่สี่แยกไหน ก็คงอยากรถเสียให้ช่วยซ่อม แล้วขอถ่ายเซลฟี่ด้วยเหมือนกัน 🥰

⭐️ ชลันธร ⭐️
บูมหวานมาก ไม่คิดว่าจะหวานได้ขนาดนี้ จริงๆ ในหนังสือ เราไม่ได้รู้สึกว่าชลันธรจะหวานขนาดนี้ด้วยซ้ำ ออกจะเป็นสาวเก่ง
คล่องแคล่วแบบผู้หญิงยุคใหม่ มีความเอาแต่ใจเล็กๆ ด้วย ไม่มีตรงไหนที่ทำให้รู้สึกว่านิ่มๆ หวานๆ เลย
แถมใจเด็ดที่กล้าเอาความลับของตัวร้าย
ที่ได้รู้มา เดินเข้าไปหาตำรวจที่เพิ่งรู้จักเอาดื้อๆ 
(ในหนังสือชลันธรเพิ่งรู้จักธนัทตอนเริ่มเรื่องนี่แหละ ไม่ได้รู้จักมาก่อน จัดว่าเสี่ยงมาก เพราะถ้าธนัทเกิดถูกตัวร้ายซื้อไว้แล้ว ซวยแน่ๆ)
คาแรกเตอร์ชลันธรในละคร น่าจะอิงจากละครเวอร์ชั่นก่อนที่อ้อนเกวลินเล่น เราไม่ได้ดู แต่ที่เห็นภาพนิ่งคือสวย อ่อนหวาน ดูบอบบาง 
บูม เล่นได้หวานผิดหูผิดตาจากตัวจริง แต่ยังไม่ได้ดูบอบบางเท่าอ้อน แต่ถ้าเทียบกับหนังสือ คิดว่าครึ่งทางระหว่างชลันธรเวอร์ชั่นหนังสือ
กับชลันธรเวอร์ชั่นละครครั้งก่อน โดยรวมเราชอบนะ ไม่อยากให้ดูบอบบางเกินไป เพราะเดี๋ยวพระเอกจะห่วงหน้าพะวงหลังเกิน
คิดจะเป็นคนข้างหลังของผู้พิทักษ์สันติราษฎร์บางทีก็ต้องแกร่งบ้าง เขาจะได้ไม่ห่วงมาก
(ส่วนพาร์ทเป็นนักจิตวิทยา อันนี้ก็เปลี่ยนจากหนังสือ ในหนังสือทำงานบริษัทธรรมดา
ตรงนี้มีติดใจฉากนึงที่ไปเจรจากับคนร้ายที่จับเด็กผู้หญิงเป็นตัวประกัน ep แรก
ส่วนตัวแอบรู้สึกว่าหน้าตาดูเคร่งเครียดไป คือรู้สึกว่าสถานการณ์แบบนั้น คนร้ายเครียดอยู่แล้ว
คนเจรจาที่จะมาคูลดาวน์โน้มน้าวคนร้ายน่าจะต้องดูผ่อนคลายหน่อย เพื่อดึงให้คนร้ายผ่อนคลายตาม ..รึเปล่า?
ไม่รู้นะคะ ของจริงอาจไม่ใช่อย่างที่เราคิดก็ได้ แต่นอกนั้นก็โอเคค่ะ ไม่ติดขัดอะไร เวลาคุยเล่นกับวสันต์ หรือธนัทในอดีตดูน่ารัก ดูเป็นคนสนิทกันดี
อ้อ.. แล้วก็ซีนอดีตในหน่วยฝึก ที่มีแอบยิ้มขำวีรกรรมพวกพระเอกก็ดูน่ารักดี 😘)

⭐️ ศุภิกา ⭐️
ฉากเปิดศุภิกาในชุดราตรี ตามด้วยซีนบู๊ สวยเท่ดี มีกลิ่นหนังฮอลลีวูดนิดๆ ฉากเต้นแทงโก้ ฉากสะบัดกระโปรงชักปืนจากสายรัดต้นขา 
แต่ส่วนตัวเราชอบฉากที่สู้ตัวต่อตัวกับคนร้ายหน้าลิฟท์มากกว่า ชอบเวลาผู้หญิงใส่ชุดราตรีต่อสู้ประชิดตัว มันเท่ดี จะค่อนข้างกรี๊ดเป็นพิเศษ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(เหมือนตอนน้ำหวานในชุดราตรีสู้กับปีศาจแมงมุมในสัญญารักสัญญาณลวง อันนั้นก็ชอบมาก) 
ชอบมิวเล่นบู๊ด้วย ติดใจตั้งแต่ชุมแพ ขนาดตอนนั้นบู๊ไม่แข็งแรงเท่านี้ยังรู้สึกว่าน่าดูมองเพลิน มาแบบนี้ยิ่งชอบ

แต่ส่วนที่ไม่ชอบของศุภิกาเวอร์นี้คือพฤติกรรมที่ศุภิกาทำใส่ธนัท ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชา ดูงี่เง่า 😒
ศุภิกาในหนังสือไม่ได้ตั้งแง่กับธนัท ไม่ได้คิดเรื่องเด็กเส้น ถ้าจะมีแอบไม่แน่ใจในตอนแรกคือ
ไม่แน่ใจว่าธนัทจะตงฉินหรือจะแพ้อำนาจเงินมากกว่า
แต่ก็มองเงียบๆ ไม่ได้แสดงท่าที และพอได้พูดกันตรงๆ ได้ร่วมงานเห็นความมุ่งมั่นก็เปลี่ยนมาเชื่อมั่น
คือศุภิกาในหนังสือ เป็นผู้หญิงที่แมนมาก ไม่ใช่แค่แมนที่บู๊เก่ง แม่นปืน แต่กระบวนความคิด อารมณ์ ก็ชัดเจน ตรงไปตรงมา 
แม้แต่เรื่องความรัก วสันต์ซึ่งยศต่ำกว่ากล้าจีบ ชีก็ตรงไปตรงมา เมื่อรู้สึกว่าก็ชอบๆ เค้าเหมือนกัน ก็รับไมตรีตรงๆ เลย ไม่มีเล่นแง่ไม่มีคิดเยอะ
คือเราโคตรชอบศุภิกาในหนังสือ เป็นนางเอกในอุดมคติเรามาก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้---- อันนี้ต้องบอกนิดนึงว่า ตอนอ่านนิยายเรารู้สึกว่าวสันต์เป็นพระเอกนะคะ เหมือนเรื่องมันพา follow ชีวิตวสันต์ตั้งแต่บทเปิดเรื่องจนบทสุดท้าย 
(ฉากท้ายเรื่องคล้องกับแรงบันดาลใจของคนเขียนด้วย)
เราได้รู้ความคิดความรู้สึก แบคกราวด์ ครอบครัว(ในนิยายเรารักพาร์ทไอ้หม่ากับป๋าแล่มมาก) จนถึงความรักของวสันต์มากกว่า
ส่วนธนัท เหมือนเน้นแค่แง่มุมเรื่องงาน อยู่ๆ อ่านเจอประโยคว่ารัก ยังงงอยู่เลย ไปรักตอนไหน?
.... ทีนี้ถ้าวสันต์เป็นพระเอก นั่นแปลว่า ศุภิกาก็คือนางเอก ส่วนธนัทกับชลันธรเป็นคู่รอง เพราะเส้นเรื่องความรักคู่นั้นไม่ได้ชัดเท่า 

(แต่ถ้าถามคนเขียนเขาคงว่าพระเอกทั้งคู่ เพราะเขาตั้งใจให้เป็นคนสองคนที่มีดาวที่หมายมาดคนละดวง 
ทั้งดาวในความหมายเรื่องงานและดาวประจำใจ)
พอศุภิกาในละครมาแบบตั้งแง่ พูดแซะ กระแนะกระแหนผู้บังคับบัญชาเลยแปลกๆ นิดนึง แต่ด้วยความที่น้องมิวดูน่ารัก เลยยังพอรับได้ 
ถือว่าหลับตาข้างนึง คิดซะว่าคงไม่นาน เดี๋ยวก็คงเคลียร์กันได้ แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกหน่อย จะให้ศุภิกาแอบชอบธนัทด้วยมั้ย (เพราะละครเวอร์ก่อนมี)
แต่ไม่อยากให้เดินตามรอยนี้เลย  มันจะอิรุงตุงนังมากไป ไม่ค่อยชอบบทแบบนี้ด้วย 😕

⭐️ สุนัย ⭐️
จะมีใครรู้ทันมั้ยคะ ว่าที่ลากมาตั้งยาวนี่ เราจะเขียนถึงเพ็ชรนี่แหละ ข้างบนๆ แค่ข้ออ้าง  555  //ล้อเล่น 
ทีแรกเราคิดว่าเพ็ชรเป็นเสี่ยวินัย พอบอกเป็นเจ้าสัวสุนัย นี่งงไปแว่บนึง เพราะเจ้าสัวอายุคราวพ่อนางเอกได้ เฮ้ย..เพ็ชรแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ 🤣
สักพักค่อยถึงบางอ้อว่า เขาน่าจะยุบตัวร้ายจากสองคนพ่อลูก เหลือแค่คนเดียว (แต่เลือกใช้ชื่อเป็นเจ้าสัว ก็ดูโบราณไปนิดนึงเนอะ
สมัยนี้เรียกเสี่ยยังดูโบราณเลย 😂) เท่าที่มาสองตอน ตัวนี้เป็นตัวที่มีความฉีกจากหนังสือมากอยู่ แบบแทบจะยังไม่ได้เห็นอะไรจากหนังสือเลย
นอกจากคำว่าฉากหน้าเป็นนักธุรกิจมือสะอาด แต่บุคลิกต่างๆ คือใหม่หมด
อันนี้ความน่าสนใจจะอยู่ที่ว่า บทเดิมมีตัวร้ายสองตัวที่ร้ายกันคนละแนว เสี่ยวินัยคนลูกจะเป็นเจ้าพ่อแบบมาเฟีย โหด ใจร้อน กล้าได้กล้าเสีย  
ส่วนเจ้าสัวสุนัยคนพ่อ เหมือนจิ้งจอกเฒ่าเจ้าเล่ห์ นิ่งกว่า แต่เหี้ยม เลือดเย็น  ...ของใหม่เขาจะเอามารวมกัน หรือเลือกอะไรมา 🤔🤔🤔
อันนี้รอดูดีไซน์การแสดงของเพ็ชร เห็นในเปิดกองบอกว่าพี่โหน่งผู้กำกับปล่อยอิสระมาก ให้อิมโพรไวซ์ได้ตามสบายเลย
ยิ่งเดาไม่ถูกเข้าไปใหญ่ว่าสุนัยจะออกมาแค่ไหนยังไง เหมือนนอกจากตัวละครที่เพิ่มเข้ามาใหม่ ที่เราจะไม่รู้อะไรเลยแล้ว 
ตัวนี้ก็น่าจะเขียนแบคกราวน์ บุคลิกต่างๆ ใหม่หมด แทบไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวละครเหมือนกัน รอดูอย่างเดียว 🤔🤔

ตอนนี้เท่าที่เห็นฉากเปิดตัว คือหล่อมาก หล่อเว่อร์ หล่อไปมั้ย? ตัวร้ายจำเป็นต้องหล่อขนาดนี้เลยเหรอ? ไม่กลัวคนดูชอบคนเลวรึไง😛
แต่พอฉากที่อยู่กับลูกน้องตัวเอง ค่อยเริ่มดูมีความไม่ชอบมาพากลขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังไม่ชัดเท่าไหร่ 
คือรู้ว่าไม่ใช่คนดีแหละ แต่ยังไม่รู้ว่าทำอะไรบ้าง 
แต่ไอ้ที่ใช้เครื่องเปลี่ยนเสียงโทรมาหาพ่อนางเอกนี่คือ ให้ตัวละครจำไม่ได้เนาะ ไม่น่าเกี่ยวกับคนดู เพราะเสียงจำง่ายมากกก 🤣🤣
ตอนที่ถ่ายไม่ให้เห็นหน้าอีก อันนี้แอบขำๆ นิดนึงว่าไม่ต้องปิดบังคนดูแล้วมั้ง ชัดซะขนาดนี้ ถ่ายให้คนดูเห็นเลยก็น่าจะได้
แต่ตัวละครอื่นไม่รู้ก็ว่าไป แต่เข้าใจว่าเขาจะอยากให้ตัวละครค่อยๆ ขยับให้คนดูเห็นความร้ายที่เพิ่มขึ้นๆ
คือตัวนี้น่าจะไม่ได้เซอร์ไพรส์ที่ร้ายรึดี (อันนั้นให้เป็นของตัวละครลับไป) แต่เซอร์ไพรส์ที่ความร้ายจะไปสิ้นสุดเลเวลไหนมากกว่า

⭐️⭐️⭐️ 4 อื่นๆ : คิดไม่ออกละ ตัวละครยังออกไม่ครบด้วย บางตัวมาแล้วแต่แค่แว่บๆ แล้วส่วนใหญ่นอกเหนือจากนี้เป็นตัวที่เสริมเข้ามาด้วย
ต้องดูก่อนถึงจะบอกได้  ติดไว้กระทู้หน้านะคะ เดี๋ยวดูต่อแล้วจะมาเขียนเพิ่ม
วันนี้ได้เขียนถึงบทของเพ็ชรละ สบายใจละ ไปนอนได้

ปล. ติดแท็กแต่ผู้ชายเนอะ โคตรลำเอียงเลย