สวัสดีค่ะ กระทู้นี้แค่อยากจะมาระบาย.. แฟนดิฉันทำงานประจำตั้งแต่เวลา08.00น.-17.00น. แล้วเขาก็ไปเหมางานต่อตั้งแต่เวลา 17.00น.-20.00น. เป็นแบบนี้ทุกวัน แล้วทุกครั้งเวลาเขาเลิกงาน ดิฉันจะดีใจแล้วรีบวิ่งไปหา ไปถามไถ่อยู่ตลอดว่าเหนื่อยมั้ย เป็นไงบ้าง เป็นแบบนี้อยู่ในทุกๆวัน จนมาครั้งนี้เมื่อวันเสาร์ เขาไม่ได้ไปทำโอ แต่ก็รอเงินออกจนเวลาปาเข้าไป 19.00น. ดิฉันรอเขาเพื่อที่จะได้กินข้าวพร้อมกันสักมื้อ แล้วนอนดูหนังด้วยกัน เพราะงานของเขาไม่มีวันหยุดเลย ต่างคนก็ต่างทำงานกัน ดิฉันรอจน 20.30น.เลยโทรไปถามว่า ยังไม่ได้เงินอีกหรอ? หรือกินเหล้าอยู่ คำตอบที่ได้กลับมาคือ ใช่ค่ะ ดิฉันเลยรู้สึกนอยด์ว่า เราก็รอเขานะ นานๆจะได้กินข้าวด้วยกันสักที(แต่เพราะดิฉันนอยด์นี่แหละค่ะ ดิฉันเลยถูกว่าว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว)ดิฉันยอมรับว่าแต่ก่อน ดิฉันไม่ชอบให้เขาออกไปกินเหล้า ข้างนอก หรือแม้กระทั่งทำโอกลับดึก ดิฉันยอมรับว่าดิฉันในตอนนั้นความคิดเด็กมาก เอาแต่ใจมาก ... แต่ ณ ปัจจุบัน ดิฉันเข้าใจแล้วว่า ถ้าเราไม่ขยันก็อดตาย ฉะนั้นเมื่อดิฉันกลับมาจากทำงาน วันไหนที่ไม่มีโอ หน้าที่ของดิฉันคือทำงานบ้าน ปัด กวาด เช็ด ถู ทิ้งขยะ ยกถังน้ำไปกรอก แบ่งเบาภาระในการทำงานบ้านของเขา (คิดเสมอว่าเวลาคนทำงานกลับมาเหนื่อยๆเห็นบ้านที่มันดูสะอาดตาเรียบร้อยมันจะมีความสุข) แต่เมื่อวาน ดิฉันขอแค่ให้เค้ากลับเร็ว แต่เขาไม่บอกนะคะว่าเมื่อวานวันเกิดพี่ที่ทำงาน เขาพึ่งจะมาบอกวันนี้ ในขณะที่เราทะเลาะกัน ดิฉันถูกด่าว่าเป็นนางเอก งี่เง่าที่เขาไม่พาไปกินด้วย (ดิฉันเคยบอกเขาว่าถ้าไปกินเหล้าในสถานที่ที่ไม่ใช่ในที่ทำงาน ดิฉันก็ขอไปด้วย)แต่เขาก็เข้าใจในฉบับตัวตนแต่ก่อนของฉัน ในฉบับที่ดิฉันงี่เง่า เอาแต่ใจ ดิฉันอธิบายก็หาว่าเป็นนางเอก เสแสร้ง โกหก เหนื่อยแล้วค่ะ กับการที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อใคร...แล้วเขาไม่ได้เห็นด้านที่เราปรับปรุงเลย เห็นแต่ด้านลบที่เราเคยทำ เขาบอกเขามีเพื่อนมีฝูง เขาเป็นลูกผช.ที่ไม่ใช่ทำตัวเป็นผู้หญิง วันวันทำงาน กลับบ้าน เขาบอกชีวิตมันหม่นหมองเกินไป . . . ค่ะ   ตอนนี้ก็ยังทะเลาะกันอยู่ แต่ดิฉันเลือกที่จะเงียบแล้ว เพราะอธิบายไป เขาก็เข้าใจว่ามันเป็นความคิดที่เห็นแก่ตัว ขอบคุณที่อ่านจบนะคะ... จบกระทู้นี้  ดิฉันก็คงปล่อยให้เป็นไปตามกาลเวลาแล้ว จะอยู่ก็อยู่ จะไปก็ไป กลัวแล้วกับความรัก....