โครงการเราชนะ  แต่มาตรา 33 แพ้ทุกโครงการ 
อยากสอบถามรัฐบาล ถามกระทรวงการคลัง ถามกระทรวงแรงงาน คนใหญ่คนโตที่นั่งตูดบานบริหารเงินประกันสังคมว่า ผู้ประกันตนที่อยู่ในมาตรา 33 พวกเขาก็เดือดร้อนเหมือนกัน ออกมาตรการช่วยเหลือมากี่โครงการพวกแรกที่ตัดทิ้งคือคนในมาตรา 33  คุณตัดพวกเขาออกได้ไง ผลกระทบจากโควิด-19 ทุกคนได้รับเหมือนกันมากน้อยก็โดน  ยกเว้นข้าราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ ลูกจ้างรัฐ ที่กินเงินเดือนเต็ม  แต่คนในชั้นชนสังคมโรงงานเกือบจะทุกที่ได้รับผลกระทบแบบโดมิโนกันหมด บางโรงงานลดวันทำงานพนักงานลง เงินที่ได้รับน้อยลง โอทีลดลง หรือไม่มี บางที่โรงงานจ่ายแค่ 80 % บางที่สั่งพักงานแต่ไม่ได้ปิดกิจการ คนพวกนี้รายจ่ายเขาเท่าเดิมหรืออาจจะมากกว่าเดิมเพราะข้าวของก็แพงในช่วงโควิดอีก แต่รายรับน้อยลง แต่เงินส่งประกันยังต้องจ่ายเหมือนเดิม เหตุแค่ว่าพวกเขายังทำงานอยู่ในระบบ ต้องก้มหน้ารับสภาพกันไป พวกกระทรวง ทบวง กรม หรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้องก็แกล้งตาบอดมองไม่เห็น หรือว่าพวกท่านอ่อนด้อยไร้สติปัญญาในเรื่องบริหาร  เงินชดเชยว่างงาน สำหรับคนตกงาน เงินชดเชยช่วยจ่ายสำหรับโรงงานที่หยุดกิจการชั่วคราว มันช่วยได้แค่คนบางกลุ่ม แต่กลุ่มคนที่ยังทำงานอยู่ท่านมองว่าพวกเขาไม่เดือดร้อน  พวกท่านใช้สมองส่วนไหนคิด หรือคิดแล้วแต่คิดได้เท่านี้  ถึงไม่มีมาตรการหรือโครงการอะไรที่ออกมาช่วยเหลือซับพอร์ทพวกเขาบ้าง อย่าอ้างว่าลดเงินส่งสมทบนะ ท่านลดให้แค่ 2 % สามเดือน คิดเป็นเงินแล้วยังไม่ถึงพันเลย ไม่ต้องเอาเงินกู้พันล้านล้านๆๆๆๆๆๆๆๆ ของพวกท่านมาช่วยก็ได้ เงินส่วนนั้นเอาไว้บริหารประเทศ และช่วยคนกลุ่มอื่นที่ได้รับผลกระทบไปเลย แต่พวกท่านควรเอาเงินในกองทุนประกันสังคมที่ผู้ประกันตนส่งเข้าระบบออกมาเจือจุนพวกเขาบ้าง ไม่ใช่แต่คิดจะเอาเงินกองทุนไปลงทุนแล้วเจ้งขาดทุน สิ้นปีก็พาคนในหน่วยงานไปดูงาน (เที่ยวผลาญเงิน)แต่เจ้าของเงินตัวจริงได้แต่ยืนมองน้ำตาตก  ถึงเวลาก็ส่งเงินเข้าสมทบ พอเดือดร้อนก็ถูกเมินเขี่ยทิ้ง ต่างจากพวกบัตรคนจน ประกันสังคมมาตราอื่น มีอะไรท่านก็โดดอุ้ม แจก แจก แล้วก็แจก  แต่พวกมาตรา 33 พวกท่านกลับมองไม่เห็นความเดือดร้อนของพวกเขา ขูดรีดเงินสมทบเข้าไป แต่สวัสดิการยังต้องวัดดวงเอา สงสารพวกเราบ้างเถอะ