สวัสดีค่ะ  
วันนี้มีเรื่องไม่เข้าใจกันกับสามี เบาๆแต่ทำให้เรารู้สึกไม่ค่อยดี วันนี้ดิฉันไม่ยอมให้พาลูกไปที่ทำงานสามีเนื่องจากกลัวเหมือนคราวที่แล้วที่ตอนนั้นน้องยังไม่ถึง3เดือนค่ะ และเรามากับลูก 2 คน ดิฉันยังไม่ทันจอดรถดี ก็มีพี่คนนึงวิ่งมาให้จอดรถแล้วอุ้มลูกเราเข้าไปในบริษัท หลังจากนั้นหลังจากดิฉันจอดรถเสร็จ แล้วเดินไปหาลูก ก็พบว่าลูกกำลังโดนรุมอุ้มอยู่  ก่อนหน้านี้น้องเคยเป็นผื่นเล็กน้อยจากการที่พี่อีกคนนึงหอมมาแล้ว  ( ตอนนั้นห่วงลูกมากแต่ก็ยังไม่กล้าพูดตรงๆเพราะส่วนใหญ่เป็นผู้ใหญ่แต่คงแสดงสีหน้าไม่ดีไปมั้งคะ อันนี้ก็ไม่รู้ตัว) ประกอบกับกลัวโควิดที่ยังระบาดอยู่ตอนนี้เลยไม่อยากพาน้องไป เพราะตรงนั้นยังเป็นพื้นที่เสี่ยงสูง  (ปัจจุบัน น้อง 4 เดือนค่ะ)   สรุปสามีจึงบอกว่าถ้างั้นก็ไม่ต้องพาไปที่ทำงานทั้ง 2  คน 
แล้วแฟนก็บอกต่อว่ามีพี่ที่ทำงานมาบอกมาว่าเค้าเราแสดงสีหน้าไม่ดีใส่เค้า ในคราวที่แล้วที่เราไป มันดูไม่ดี   ทำให้เราดูไม่มีมารยาททางสังคมทำไมไม่เก็บอาการไว้ สามียังต้องพวกพี่ๆเหล่านั้นอีกนาน   ซึ่งที่ดิฉันตอนนั้นอาจจะทำสีหน้าไม่ดีไปอาจเป็นเพราะห่วงลูกจะโดนหอมและรู้สึกไม่โอเคกับการที่ลูกถูกอุ้มไปทั้งๆยังไม่จอดรถแบบนั้น  แต่ก็ยังเกรงใจเลยยังไม่กล้าพูดอะไร
 ดิฉันต้องจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดี เพราะกับความคิดตัวเองก็คิดว่าเราไม่ผิดที่เจอแบบนั้นแล้วเราจะมีสีหน้าไม่ดี อีกส่วนนึงสามีก็มองว่าเราดื้อมาเตือนเราแล้วเราไม่รับฟังอันนี้แอบเสียใจตรงที่เค้าไม่เข้าใจเราว่าที่เราไม่โอเคเพราะห่วงลูก แล้วบอกว่าเราไม่มีมารยาททางสังคม (ซึ่งดิฉันคิดว่าดิฉันน่าจะเป็นคนมีมารยาททางสังคมพอสมควรเพราะทำงานกับผู้บริหารมานาน แต่จะไม่ค่อยยอมคนถ้าสิ่งนั้นไม่ถูกต้องหรือถ้าใครมาทำเราก่อน) หรือเราอาจจะเป็นแบบที่สามีคิดจริงๆแล้วเข้าข้างตัวเองว่าที่ทำไปไม่ผิด   แล้วต่อไปจะต้องทำยังไงกับพี่พี่เหล่านั้น ถ้าจะต้องไปเจออีกและพาลูกเราไปด้วย 

มันดีนะคะที่มีคนมาเอ็นดูลูกเราเราก็ขอบคุณเค้า แต่ก็อยากขอโทษเค้าหากดิฉันห่วงลูกไม่อยากให้เค้ามาหอมลูก หรือถ้าจะเอาลูกเราไปอุ้มก็อยากให้เราได้จอดรถดีดีก่อน แล้วเดินไปพร้อมกัน เพราะดิฉันก็อยากให้ลูกอยู่ในสายตาตลอด  มันไม่สบายใจและสับสนจริงๆว่า เราคิดถูกรึป่าว เราทำถูกมั้ย แล้วเราจะต้องทำยังไงต่อไป   จะติหรือเตือนก็ได้นะคะน้อมรับคำแนะนำของทุกคนค่ะ