สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิป
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือช่วงนี้ จขกท.บ้างานหนักมากๆครับ ทั้งงานราษงานหลวง ออกพื้นที่ ตจว.ก็บ่อยครับ จขกท.เพิ่งไปพบเจอเรื่องราวที่ต้องตัดสินใจมาครับ
ช่วงที่ผมทำงานอยู่ในกรุงเทพ เป็นอีเวนท์เล็กๆของหน่วยงานครับออกพื้นที่ ในทีมก็จะมีน้องๆหลายคนเนอะ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย บังเอิญเจอน้องผญ.คนนึง ไม่น้องสิ จริงๆก็อายุเท่ากันครับ แต่น้องเขาเรียกพี่เพราะเคารพว่าเป็นหัวหน้า
งานก็ดำเนินไปปกติครับ พอใกล้จบงาน หรือเวลาเลิกงานนั่นล่ะครับ ทุกคนก็เริ่มทำตัวฟรีๆผ่อนคลายรวมถึงผม ก็คุยเล่นกับทีมงานปกติ น้องคนนี้เขาเข้ามาขอไลน์ครับ ด้วยเหตุผลว่า " ทำงานกับพี่สนุกดีนะคะ ไว้มีโอกาสอีกเรียกใช้งานหนูนะคะ "
ด้วยความที่ผมเก็บคอนแทคงานเป็นปกติอยู่แล้วก็ไม่คิดอะไรครับ ก็ยินดี เป็นรุ่นน้องของคนที่เรารู้จักอยู่แล้วด้วยไม่เสียหายอะไร เวลาผ่านไปครับ น้องๆที่ไม่มีรถส่วนตัวก็ติดรถผมกลับไปใกล้ๆสถานีรถไฟฟ้ากัน
น้องคนนี้ก็ติดมาด้วยครับ แกก็นั่งนิ่งนะ ฟังเพลง ฟังเขาคุยกัน ถามคำตอบคำ นิ่งๆน่ารักดีครับ ผมก็ส่งน้องๆลากันปกติ
เวลาผ่านไปสองวีคได้ครับ อยู่ๆน้องทักมาถามหางาน ช่วงนั้นอีเวนท์ดรอปมากครับ โควิดกำลังกลับมา
ผมก็เข้าใจ เออน้องคงหางานแหละ เราก็บ่นสัพเพเหระให้กันฟังครับ จับพลัดจับผลูยังไงไม่รู้ เราคุยกันได้เป็นเรื่องราว จนคุยกันทุกวันครับ
อยู่แบบนี้ไปอีกซักวีคครับ น้องสารภาพว่าชอบผม แต่ไม่กล้าคุยเพราะนึกว่าผมเป็นแฟนกับสาวอีกคนในงานวันนั้น แต่จริงๆไม่ใช่ครับ ผมก็บอกไป ดูเธอจะดีใจมาก แต่ก็ไม่ได้คืบหน้าอะไรครับ ผมก็ขอบคุณและยินดี ไม่ติดที่จะคุยต่อ
เราสองคนใช้ชีวิตเวิร์คฮาร์ดปกติครับ น้องแกก็รับงานกลางวันในห้างกลางคืนก็ไปเสิร์ฟร้านนั่งชิลด้วย โหขยันเอาตาย สวยด้วย ก็คือสมัยนี้หาคนโฟกัสอนาคตแบบนี้ยากมาก วิธีคิดก็เฉียบ ผมปลื้มน้องและนับถือมากที่จุดนี้
ด้วยความบ้างานพอกันทำให้เข้าใจกันประมาณนึงครับ ผ่านไปอีกประมาณเดือน น้องถามผมว่า พี่จะไม่คบกับหนูจริงๆหรอ....ครับ
บอกเพื่อนๆก่อนนะครับ ระยะสองเดือนที่คุยมานี่ ไม่ใช่ผมไม่มีใจหรือไม่อยากคบนะ แต่ผมกลั้นใจสุดๆเลยที่จะไม่หลงรักเขา
- เขามีแฟนครับ แต่เป็น ผญ.(เลส) คือเขาบอกว่าอยู่กันเหมือนเพื่อน ซึ่งจริงไม่จริงผมไม่ทราบ แต่เท่าที่ถามเพื่อนเขาน่าจะจริง
- เขาบ้างานมาก ถ้าผมอยากเจอหรืออยากเห็นหน้า ต้องไปเจอเขาเวลาพักทำงานเท่านั้น ผมเคยไปสองครั้งครับ ทั้งๆที่บ้านห่างกันไม่กี่กิโล ส่วนมากน้องบอกไม่สะดวกติดงาน
- เขาโฟกัสเรื่องงานและอนาคตมากๆจนเครียดและเก็บมาคิดมาก ส่วนตัวผมไม่ขนาดนั้นครับ พอจะหาเวลาว่างให้ได้บ้าง ส่วนตัวชอบท่องเที่ยวอยู่แล้วด้วย
- น้องแกตอบไม่ว่างตลอดถ้าจะเจอกันนอกเวลางานครับ แต่ไปเที่ยวกับเพื่อนได้เสมอ....
- เขาพูดกับผมตลอดว่าเขาจริงจังอยากคบ ถามผมเสมอว่ารักเขาบ้างไหม ซึ่งผมเพลเซฟตลอด แต่เรื่องความรู้สึกผมก็บอกเขาตรงๆนะว่า " เก่งนะเนี่ย ร้ายยเราทำสำเร็จนะที่เข้ามาทำให้พี่ชอบ พี่ยอมรับว่าชอบเราจริงๆ แต่อนาคตล่ะคะ^^ "
วันนึง...ก็คือเมื่อวานเลยครับถึงจุดแตกหัก ผมรู้สึกว่าตัวเองพยายามอยู่ฝ่ายเดียวที่จะได้เจอหน้ากัน หรือแม้แต่แชทคุยกัน เขาจะหายไปเวลาเดิมทุกวัน ผมพยายามมองในแง่บวกว่าน้องเหนื่อยงานเครียดงานหรืออะไรต่างๆนาๆ แต่ความน้อยใจความคิดถึงมันเพิ่มทุกวันครับ ยิ่งเราเป็นคนขี้อ้อนมากๆเลย
รวมไปถึงที่เขาถามผมว่าไม่คบกันหรอๆ ผมประมวลความคิดล่ะ ผมไม่กล้าเสี่ยงเอาใจไปเล่นจริงๆ เห้อ...
เขาเข้ามาเก็บแต้มรึเปล่านะ หรือเข้ามาหาตัวสำรอง ต่างๆนาๆครับ สรุปผมขอยุติความสัมพันธ์ครับ ผมมองอนาคตไม่ออกว่าตัวผมเองจะทนไหวมั้ย ไม่ได้คบยังมาเวย์นี้
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองถูกนะ อาจจะเป็นผมที่ไม่เข้าใจเธอเอง ที่ความอดทนต่ำเอง ที่สับสนกับความรุกเร็วของเธอ ที่อยู่ๆเข้ามาทำให้เรารู้สึก แล้วเจอแบบนี้
มูฟออน...เพื่อนๆว่าผมทำถูกแล้วใช่มั้ย เธอถามย้ำผมสามรอบ ผมตอบผมคิดดีแล้วทั้งสามรอบ ผมทำถูกแล้วใช่ไหม? t t
ร่วมแบ่งปันประสบการณ์ความรักวัยทำงาน...ผมทำถูกแล้วใช่ใหม ?
เข้าเรื่องเลยนะครับ คือช่วงนี้ จขกท.บ้างานหนักมากๆครับ ทั้งงานราษงานหลวง ออกพื้นที่ ตจว.ก็บ่อยครับ จขกท.เพิ่งไปพบเจอเรื่องราวที่ต้องตัดสินใจมาครับ
ช่วงที่ผมทำงานอยู่ในกรุงเทพ เป็นอีเวนท์เล็กๆของหน่วยงานครับออกพื้นที่ ในทีมก็จะมีน้องๆหลายคนเนอะ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย บังเอิญเจอน้องผญ.คนนึง ไม่น้องสิ จริงๆก็อายุเท่ากันครับ แต่น้องเขาเรียกพี่เพราะเคารพว่าเป็นหัวหน้า
งานก็ดำเนินไปปกติครับ พอใกล้จบงาน หรือเวลาเลิกงานนั่นล่ะครับ ทุกคนก็เริ่มทำตัวฟรีๆผ่อนคลายรวมถึงผม ก็คุยเล่นกับทีมงานปกติ น้องคนนี้เขาเข้ามาขอไลน์ครับ ด้วยเหตุผลว่า " ทำงานกับพี่สนุกดีนะคะ ไว้มีโอกาสอีกเรียกใช้งานหนูนะคะ "
ด้วยความที่ผมเก็บคอนแทคงานเป็นปกติอยู่แล้วก็ไม่คิดอะไรครับ ก็ยินดี เป็นรุ่นน้องของคนที่เรารู้จักอยู่แล้วด้วยไม่เสียหายอะไร เวลาผ่านไปครับ น้องๆที่ไม่มีรถส่วนตัวก็ติดรถผมกลับไปใกล้ๆสถานีรถไฟฟ้ากัน
น้องคนนี้ก็ติดมาด้วยครับ แกก็นั่งนิ่งนะ ฟังเพลง ฟังเขาคุยกัน ถามคำตอบคำ นิ่งๆน่ารักดีครับ ผมก็ส่งน้องๆลากันปกติ
เวลาผ่านไปสองวีคได้ครับ อยู่ๆน้องทักมาถามหางาน ช่วงนั้นอีเวนท์ดรอปมากครับ โควิดกำลังกลับมา
ผมก็เข้าใจ เออน้องคงหางานแหละ เราก็บ่นสัพเพเหระให้กันฟังครับ จับพลัดจับผลูยังไงไม่รู้ เราคุยกันได้เป็นเรื่องราว จนคุยกันทุกวันครับ
อยู่แบบนี้ไปอีกซักวีคครับ น้องสารภาพว่าชอบผม แต่ไม่กล้าคุยเพราะนึกว่าผมเป็นแฟนกับสาวอีกคนในงานวันนั้น แต่จริงๆไม่ใช่ครับ ผมก็บอกไป ดูเธอจะดีใจมาก แต่ก็ไม่ได้คืบหน้าอะไรครับ ผมก็ขอบคุณและยินดี ไม่ติดที่จะคุยต่อ
เราสองคนใช้ชีวิตเวิร์คฮาร์ดปกติครับ น้องแกก็รับงานกลางวันในห้างกลางคืนก็ไปเสิร์ฟร้านนั่งชิลด้วย โหขยันเอาตาย สวยด้วย ก็คือสมัยนี้หาคนโฟกัสอนาคตแบบนี้ยากมาก วิธีคิดก็เฉียบ ผมปลื้มน้องและนับถือมากที่จุดนี้
ด้วยความบ้างานพอกันทำให้เข้าใจกันประมาณนึงครับ ผ่านไปอีกประมาณเดือน น้องถามผมว่า พี่จะไม่คบกับหนูจริงๆหรอ....ครับ
บอกเพื่อนๆก่อนนะครับ ระยะสองเดือนที่คุยมานี่ ไม่ใช่ผมไม่มีใจหรือไม่อยากคบนะ แต่ผมกลั้นใจสุดๆเลยที่จะไม่หลงรักเขา
- เขามีแฟนครับ แต่เป็น ผญ.(เลส) คือเขาบอกว่าอยู่กันเหมือนเพื่อน ซึ่งจริงไม่จริงผมไม่ทราบ แต่เท่าที่ถามเพื่อนเขาน่าจะจริง
- เขาบ้างานมาก ถ้าผมอยากเจอหรืออยากเห็นหน้า ต้องไปเจอเขาเวลาพักทำงานเท่านั้น ผมเคยไปสองครั้งครับ ทั้งๆที่บ้านห่างกันไม่กี่กิโล ส่วนมากน้องบอกไม่สะดวกติดงาน
- เขาโฟกัสเรื่องงานและอนาคตมากๆจนเครียดและเก็บมาคิดมาก ส่วนตัวผมไม่ขนาดนั้นครับ พอจะหาเวลาว่างให้ได้บ้าง ส่วนตัวชอบท่องเที่ยวอยู่แล้วด้วย
- น้องแกตอบไม่ว่างตลอดถ้าจะเจอกันนอกเวลางานครับ แต่ไปเที่ยวกับเพื่อนได้เสมอ....
- เขาพูดกับผมตลอดว่าเขาจริงจังอยากคบ ถามผมเสมอว่ารักเขาบ้างไหม ซึ่งผมเพลเซฟตลอด แต่เรื่องความรู้สึกผมก็บอกเขาตรงๆนะว่า " เก่งนะเนี่ย ร้ายยเราทำสำเร็จนะที่เข้ามาทำให้พี่ชอบ พี่ยอมรับว่าชอบเราจริงๆ แต่อนาคตล่ะคะ^^ "
วันนึง...ก็คือเมื่อวานเลยครับถึงจุดแตกหัก ผมรู้สึกว่าตัวเองพยายามอยู่ฝ่ายเดียวที่จะได้เจอหน้ากัน หรือแม้แต่แชทคุยกัน เขาจะหายไปเวลาเดิมทุกวัน ผมพยายามมองในแง่บวกว่าน้องเหนื่อยงานเครียดงานหรืออะไรต่างๆนาๆ แต่ความน้อยใจความคิดถึงมันเพิ่มทุกวันครับ ยิ่งเราเป็นคนขี้อ้อนมากๆเลย
รวมไปถึงที่เขาถามผมว่าไม่คบกันหรอๆ ผมประมวลความคิดล่ะ ผมไม่กล้าเสี่ยงเอาใจไปเล่นจริงๆ เห้อ...
เขาเข้ามาเก็บแต้มรึเปล่านะ หรือเข้ามาหาตัวสำรอง ต่างๆนาๆครับ สรุปผมขอยุติความสัมพันธ์ครับ ผมมองอนาคตไม่ออกว่าตัวผมเองจะทนไหวมั้ย ไม่ได้คบยังมาเวย์นี้
ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองถูกนะ อาจจะเป็นผมที่ไม่เข้าใจเธอเอง ที่ความอดทนต่ำเอง ที่สับสนกับความรุกเร็วของเธอ ที่อยู่ๆเข้ามาทำให้เรารู้สึก แล้วเจอแบบนี้
มูฟออน...เพื่อนๆว่าผมทำถูกแล้วใช่มั้ย เธอถามย้ำผมสามรอบ ผมตอบผมคิดดีแล้วทั้งสามรอบ ผมทำถูกแล้วใช่ไหม? t t