วันนี้ขอเล่าเรื่องความรักของผมกับเพื่อนคนนึง เรารู้จักกันผ่านทางโลกออนไลน์ในวันที่ผมอกหัก เค้ามาให้คำปรึกษา (เค้ามีแฟนอยู่แล้ว)​ เราก็คุยกันเริ่มจากความเป็นเพื่อน จนสนิทสนมกันไปมาหาสู่กัน ไปค้างบ้านเค้าบ้าง ไปเที่ยวด้วยกันบ้างจนความรู้สึกมันมากกว่าคำำำว่าเพื่อน จนเวลาล่วงเข้า ปีที่3ที่คุยกันคบกัน แต่เเฟนเค้า รู้แค่ว่าเราเป็นเพื่อนกัน มีแค่เราสองคนที่รู้ความรู้สึกกันและกัน ผมก็มีความละอายใจมาโดยตลอด แต่ด้วยความรักที่มีให้เค้าจึงยอมที่จะอยู่ในสถานะนั่น เราจะได้คุยกันในวันที่แฟนเค้าไม่อยู่ และผมจะไม่ทั้งไปในเวลาที่เค้าอยู่กับแฟนเพราะไม่อยากให้เค้ามีปัญหากัน จนมาวันนึงผมกันเพื่อนคนนี้ทะเลาะกันเนื่องจากเค้าโกหก ผมทราบทีหลัง ผมเลยเงียบไม่ตอบแชท รอดูเค้า จนมาดูอีกทีเค้าก็บล็อกผมทุกช่องทาง ผมเคว้งมาก คิดไรไปทั่ว ได้แต่ดูมือถือทุกวันว่าเค้าจะปลดบล็อกรึยัง จนผ่านไป5วัน เลยคิดกับตัวเองว่า มันคงถึงเวลาที่เราจะต้องออกจากชีวิตเค้าแล้วทั้งๆที่ยังรักมาก แต่มันอดสงสารแฟนเค้าไม่ได้ และเค้าก็โทรมา ผมเลยตัดสินใจ จบความสัมพันธ์​ด้วยความจำเป็น ทั้งๆที่เค้าพยายามยื้อผม ให้อยู่ต่อ แต่ผมก็ยืนยันที่จะจบทั้งน้ำตา ด้วยความจำใจ ทรมาน แต่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวเค้าพังเพราะความเห็นแก่ตัวของผม ผมคงทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้วใช่มั่ยครับ...​ยอมเจ็บ แล้วเดินออกมา😭😭😭 ตลอดเวลาที่คุยกันมันมีความสุขมาก แต่ผมก็ต้องทำแบบนี้ เพราะไม่อยากให้อนาคตต้องเจ็บทั้ง3คน