#เรื่องชีวิตสุดเกรียน
ตอน.เด็กน้อยวัยกำลังโต
ผมเป็นเด็กน้อยชนบทคนนึง ที่ครอบครัวก็ไม่ได้ดีนัก
พ่อแม่แยกทางตั้งแต่ผมยังเด็ก  ส่วนพ่อผมก็หายไปไหนผมก็ไม่ทราบเพราะผมอยู่กับครอบครัวที่มี ตา ยาย น้า  และก็แฟนน้า ส่วนแม่ ท่านไปทำงานทางภาคใต้ เพื่อหาเงินมาส่งผมเรียน  ตอนนั้นผมอยู่มัธยมปีที่ 1 ครับ  ซึ่งตอนนั้นผมเกเรมากๆละครับ ผมมีเพื่อนรุ่นพี่
ที่เป็นหัวโจกนักเลงประจำหมู่บ้าน ซึ่งในตอนนั้น
แกไปขโมยสายไฟของโรงเรียนประถมที่ผมเรียน ตั้งแต่อนุบาล  จนถึง ป.6  ซึ่งตอนที่แกขโมย ผมกับรุ่นน้องอีกคนนึง  เล่นอยู่ศาลาริมน้ำหลังโรงเรียน ต้องบอกก่อนนะครับตอนนั้นผมกับน้องเก๋าพอตัวเลยละครับผุใหญ่กว่าหลายปีเกรงใจอะครับ  ในตอนที่แกเดินมาแกถิอถุงใบใหญ่มาด้วย   พวกผมเลยร้องทัก
มาหลาวเบาะอ้าย  มันเป็นภาษาชนบทที่แปลว่า.มาเสพยาเหรอพี่  ประมาณนี้อะครับ  แกตอบกลับมา แบบตรงๆในตอนนั้น  ว่าเอาสายไฟมาเผา  เพื่อที่จะเอาทองแดงในไฟไปขาย  ซึ่งในตอนนั้นผมก็เผาช่วยเค้าด้วย  โดยที่ไม่รู้ว่าแกขโมยมากจากไหน พอเส็จเรียบร้อยแกก็เอาไปขาย เพื่อที่จะเอาตังมาซื้อยาเสพ
และนั่น เป็นประสบการณ์ ครั้งแรกของผมที่เห็นคนเสพยาต่อหน้า  และตอนเด็กกำลังโต ก็จบเพียงเท่านี้
สำหรับตอนหน้าผมจะเริ่มทดลองเสพยาครั้งแรก
แต่มันกลับทำให้ขีวิตผมเปลี่ยนแปลงไปอย่างใหญ่หลวง รออ่านกันด้วยนะครับ.