เรื่องมีอยู่ว่า เราไปงานวันเกิดเพื่อนของแฟนกับแฟน แล้วเเฟนเราเมา เพื่อนแฟนก็เลยชวนแฟนเรานอนค้างด้วยที่บ้าน ด้วยความที่เราไม่คาดคิดว่าจะได้นอนค้าง แล้วตอนเช้าเรามีนำเสนองาน เอกสารเราก็ไม่ได้เอามา พอเเฟนเราเมา เราเลยพาขึ้นไปนอน ตอนนั้นก็ประมาณ ตีสามได้ ทีแรกเราคิดไว้ว่าตีห้าจะปลุกแฟนแล้วขี่รถกลับบ้าน แต่คิดไปคิดมา แฟนเราเป็นคนตื่นยาก ถ้าปลุกก็จะหงุดหงิด คุยตอนเมาก็ไม่รู้เรื่อง คอตกตลอด เรานอนคิดไปคิดมา ไปเอาตอนนี้เลยดีกว่า ตอนเช้าจะได้ไม่กวนเขา แล้วจะได้เอาหมวกกันน็อคที่ยืมเขามาคืนด้วย เพราะบอกว่าขอยืมมาแปปเดียว เราหากุญเเจรถแฟนเราไม่เจอ คลำหาที่กระเป๋ากางเกงก็ไม่มี เลยคิดว่าอยู่ที่รถ แต่พอมาก็ไม่เจอ เราเลยมาขอยืมรถเพื่อนแฟนของเรา ซึ่งตอนนั้นก็ยังคงมีคนเยอะ ยังนั่งกินกันอยู่ แต่ก็เริ่มกลับกันแล้ว เราเลยบอกว่าไม่เกินครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวเอามาคืนนะคะ เพราะบ้านเพื่อนของเเฟนเรา กับบ้านพักในค่ายก็ไม่ไกลกันเท่าไหร่ เราก็บิดเต็มที่ กลัวก็กลัว เราถึงบ้านแฟนเรา เราก็รีบเข้ามาเอาเอกสาร ซึ่งใช้เวลาในบ้านไม่ถึง 3 นาที ก็บิดรถกลับไปบ้านเพื่อนของแฟน พอถึงก็พบว่าเขาเลิกกินเหล้ากันแล้ว เก็บของกลับบ้านกันหมดแล้ว เดินเข้าไปในบ้านก็พบเเต่เพื่อนของเเฟนเรา เราเห็นเขาคุยโทรศัพท์อยู่ เราเลยวางกุญแจไว้ แล้วเขาก็เดินหนีเราเข้าไปในครัว ห้องน้ำและบันไดมันอยู่ตรงห้องครัวพอดี เราเลยแวะเข้าห้องน้ำก่อนขึ้นไปนอน พอเราออกมาเพื่อนของแฟนเราก็เลิกคุยโทรศัพท์พอดี เราก็เลยบอกว่ากุญเเจวางอยู่บนโต๊ะนะคะ ขอบคุณนะคะ เขาก็บอกว่าครับ เราเลยจะเดินไปขึ้นบันได แต่พี่เขาขว้างไม่ให้เราไป แล้วก็กระชากเรา บอกเราว่าพี่ขอ อย่าเสียงดัง ซึ่งตอนนั้นเราตกใจมาก เราเลยบอกว่าพี่อย่าทำแบบนี้เลยค่ะ มันไม่ดี พี่เมียแล้ว มีลูกแล้ว เขานอนรอพี่อยู่ข้างบนนะคะ เขาบอกยอมพี่เถอะ เราดิ้นสุดแรง เท่าที่เรามีแรง แต่สู้แรงเขาไม่ได้เลย ตอนนั้นเราเข้าใจความรู้สึกของคนที่กำลังจะโดนข่มขืนเลย เราร้องไห้ ยกมือไหว้พี่เขา บอกว่าปล่อยหนูไปเถอะ หนูเป็นเเฟนของเพื่อนพี่นะคะ (มีต่อ)
เพื่อนของแฟน