สวัสดีค่ะ คือเรากับแฟนคบกันมาได้ 5 ปี แฟนอายุ 24 เรา 22 ช่วงคบกันแรกๆดีค่ะดีทุกอย่างทั้งเรื่องทางบ้านเรื่องการเงินเพราะช่วง 4 ปีที่ผ่านมาเรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันจะมีไปมาหากันบ้าง ทำงานวันหยุดก็จะไปนอนค้างบ้านเเฟนบ้าง ทางบ้านแฟนดีค่ะเวลาเรามาบ้านก็จะทำกับข้าวให้กินตลอด เรื่องเงินก็จะมีขอยืมเราบ้างแต่ไม่เคยบ่อย เรื่องเงินไม่เคยไปถึงพ่อเราเลย ถ้ามีตังก้จะพาไปเที่ยวบ้างแต่ไม่ได้บ่อยเวลาไปห้างกับแฟนถ้าแฟนไม่มีตังเราก็จะออกให้ก่อน แล้วสิ้นเดือนแฟนจะโอนคืนให้ทีหลัง
คบกันเข้าปีที่ 5 ทางบ้านเรามีเรื่องที่ต้องให้ย้ายบ้าน เราเลยเลือกที่จะย้ายมาอยู่ใกล้ๆกับเเฟนหลังๆมาไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือคิดไปเองหรือเปล่า หรือว่าเพราะอยู่ใกล้กันใกล้กันจนเกินไป เเม่เเฟนเริ่มมายืมตังบ่อยเเต่เเรกๆจะยืมเราสะส่วนใหญ่เราให้ยืมเพราะเราคิดว่าเรามาอยุ่บ้านเค้าเราเลยให้ เพราะเค้าก้ทำกับข้าวให้เรากิน บางทียืมเรา 2,000 เราก็ให้ยืม ต้องบอกก่อนว่าแม่กับยายเเฟนจะมีร้านเล็กๆเอาไว้ขายของขายนู้นขายนี้เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แฟนเราทำงานเวลาตังออกมาให้แม่หมด ให้เอาไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าบ้าน ให้ทุกเดือน เเม่ให้เเฟนติดตัวประมาณ 1,000-2,000 และยังมายืมไปอีก 500 บ้างจนแฟนเราให้ไปไม่มีตังติดตัวเลยสักบาท เราพยายามจะเข้าใจเพราะลูกก็ต้องให้เงินแม่ถูกแล้ว แต่บางทีเราก้ไม่เข้าใจว่าแม่เอาเงินไปทำอะไรบ้างเพราะแม่เงินไม่พอใช้ทุกเดือน เวลาไม่มีก็คือไม่มีเลยสักบาทเลยจริงๆ ยืมลูก ลูกก็ไม่มีให้เพราะให้ไปหมดเเล้ว รอเงินเดือนลูกออกทุกเดือน ทั้งที่แม่ก็ทำงาน แต่บางอาทิตย์ก็ไปทำบ้างไม่ไปทำบ้าง เวลาไม่มีเค้าก็หันมายืมเรากับพ่อเราแทน เราเริ่มไม่โอเครอย่างมาก แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่กล้าพูด เพราะเราไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับพ่อเรื่องเงิน เพราะเราไม่เคยให้เรื่องหรืออะไรไปถึงพ่อเลย เพราะรู้ว่าพ่อทำงานมาเหนื่อยมากกว่าจะได้มาแต่ละบาท ครั้งเเรกยืมพ่อเราเพราะแม่ค้างค่าไฟไว้ประมาณ 5,700 และไม่มีจ่ายจนไฟตัดเพราะเขามายกหม้อแปลง ก็เลยมายืมพ่อเรา พ่อเราให้ไป 6,000 และให้ผ่อนคืนเดือนละ 1,000 (เราเข้าใจพ่อนะ คนเป็นพ่อเห็นลูกไปอยู่กับเขาก็คงไม่อยากให้ลูกลำบากเลยให้ยืม) ครั้งที่สอง ยืมพ่อเราไปอีก
2,000 เพราะไม่มีตังไปลงทุนขายของ บอกพ่อว่าถ้าขายได้จะคืนให้ พอขายได้กลับไม่คืนบอกพ่อเราว่าขอเอาไปลงขายต่ออีก แม่คงคิดว่าจะขายได้อีกแต่ผลที่ได้คือขายไม่ได้ ของก็เหลือเงินก้ไม่มีเลย แล้วก็มายืมเราทั้งที่เรามีติดตัวอยุ่เเค่ 1,000 เพื่อใช้ให้ถึงสิ้นเดือนแต่แม่บอกว่าเอามาให้แม่ยืมก่อน 300 แล้วคืนนี้จะคืนให้แล้วก้ไม่มีคืนให้อย่างที่พูด เงียบไม่ถามเราเลยสักคำว่าเรามีตังพอใช้มั้ยทั้งๆที่ก้รู้ว่าเราเหลือเงินติดตัวอยุ่ไม่เท่าไหร่เราต้องให้เเฟนถามเค้าถึงบอกว่าคืนให้สิ้นเดือน รวมๆยืมพ่อเราไป 8,000 คืนมาได้แล้ว 1,000 แต่ไม่ได้ต่อเนื่องอยากคืนเดือนไหนก้คืน มีตอนไหนก็คืน โดยการเงียบ คือเราไม่โอเครเลย คือบอกเรากับพ่อสักนิดก็ได้ว่าเอ้อเดือนนี้ขอเลื่อนไปก่อนตังไม่พอขายของไม่ได้ แต่นี่เงียบ และล่าสุดก้จะมายืมเงินพ่อเราอีกเพราะไม่มีเงินไปลงขายของทั้งๆที่ของเก่าก้ยังคืนไม่หมดพึ่งจะคืนมาได้ 1,000 เราไม่รู้จะทำยังไงเเล้วความรู้สึกคืออยากออกไปจากตรงนี้ ไม่อยากอยุ่แล้วเพราะยิ่งอยุ่ด้วยกันมากเท่าไหร่ปัญหาก็เยอะขึ้นค่านู้นค่านี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของเราแต่เรากับพ่อต้องมาค่อยให้ยืมๆไปเรื่อยๆมันไม่ได้ จัดการเรื่องเงินไม่ได้เลย เเฟนเงินเก็บก็ไม่มีเพราะเป็นแบบนี้มันเก็บไม่ได้เลย ตั้งเเต่อยู่กันมาเราไม่เคยยืมเงินแม่เเฟนเลยเพราะเราทำงานเราก้พอมีใช้ของตัวเอง บ้านไม่เก็บเป็นเราที่เก็บเก็บทีไรไม่กี่วันก็กลับมาอยุ่สภาพเดิม จนเราไม่อยากเก็บให้ เลยเปลี่ยนมาเก็บแค่ห้องเรากับเเฟน จานก็ปล่อยข้ามวันข้ามคืนแฟนเรามีน้องชายกินเสดก็ไม่ล้างวางแช่เราก้เป็นคนล้างให้ น้ำกินไม่มี ไม่มีตังซื้อตู้เย็นโล่ง เราก้เป็นคนซื้อมาให้จะได้มีกินด้วยกัน มาม่าเราก็ซื้อมาตุนไว้ให้เพราะเรารู้ว่าถ้าไม่มีตัง ก็ยังพอมีมาม่ากินกัน เราพยายามประคับประคองทุกอย่างแต่มันไม่มีค่าอะไรเลยหรอ เคยมีครั้งนึงตอนนั้นเรามาบ้านแฟน แล้วอยู่ๆก็มีคนมาทวงเงินถึงหน้าบ้านซึ่งยายเป็นคนไปยืมประมาณ 100-200 ไม่มีใครมีจ่ายเลย แฟนเราเลยขอให้เราจ่ายก่อน เพราะไม่จ่ายมันก็ไม่กลับคือมาถึงหน้าห้องเลย บ้านแฟนเราเป็นตึกห้องเช่าค่ะ จริงๆเราควรจะจบตั้งแต่ตรงนั้นเเล้ว แต่เราพยายามคิดว่าสักวันมันคงดีขึ้น แต่ไม่เลยสภาพครอบครัวเป็นเหมือนเดิม แม่แฟนบอกว่าจะให้เก็บตังมาขอเรา เราก้ได้เเต่ยิ้มๆ เพราะทุกวันนี้ก็ไม่เก็บเหมือนเดิม ยืมเหมือนเดิมค่ะ ล่าสุดแฟนออกจากงานมาจะได้เดือนหนึ่งเเล้วค่ะ ออกมาก็ไม่ทำอะไรเล่นเกมส์เล่นคอมกินข้าวนอนกว่าจะนอนกว่าจะตื่น ตื่นมาอาบน้ำเสร็จคือเปิดคอมก่อนเลยค่ะ เราถามทุกครั้งว่าหางานได้หรือยังเเฟนบอกว่ารอเพื่อนคือแฟนเราเวลาจะทำอะไรคือทำอะไรเองไม่ได้ค่ะต้องมีเพื่อนเวลาสั่งข้าวก็ต้องให้เราเป็นคนสั่งให้ ทุกวันนี้กินข้าวก็กลายเป็นเราที่ต้องจ่ายให้ทุกครั้งจนเป็นเรื่องปกติไปแล้วบางวันบ้านแฟนเราไม่มีเเม้เเต่ตังจะกินข้าว ยาย เเม่ เเฟน น้องเเฟน เราต้องมาซื้อให้กินหมดทุกคนค่ะ ซึ่งตังเราก้มีอยู่น้อยนิดแต่ไม่มีทางเลือกอะไรเลยแล้ววถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันตังเราไม่เหลือค่ะจริงๆ แค่ 4 คน 1 วันเราหมดไปเกือบ 400 ถ้ากินคนเดียวเราซื้อกินเองไม่ถึง 100
แม่แฟนชอบขอยืมเงิน
คบกันเข้าปีที่ 5 ทางบ้านเรามีเรื่องที่ต้องให้ย้ายบ้าน เราเลยเลือกที่จะย้ายมาอยู่ใกล้ๆกับเเฟนหลังๆมาไม่รู้ว่าเรารู้สึกไปเองหรือคิดไปเองหรือเปล่า หรือว่าเพราะอยู่ใกล้กันใกล้กันจนเกินไป เเม่เเฟนเริ่มมายืมตังบ่อยเเต่เเรกๆจะยืมเราสะส่วนใหญ่เราให้ยืมเพราะเราคิดว่าเรามาอยุ่บ้านเค้าเราเลยให้ เพราะเค้าก้ทำกับข้าวให้เรากิน บางทียืมเรา 2,000 เราก็ให้ยืม ต้องบอกก่อนว่าแม่กับยายเเฟนจะมีร้านเล็กๆเอาไว้ขายของขายนู้นขายนี้เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แฟนเราทำงานเวลาตังออกมาให้แม่หมด ให้เอาไปจ่ายค่าน้ำค่าไฟค่าบ้าน ให้ทุกเดือน เเม่ให้เเฟนติดตัวประมาณ 1,000-2,000 และยังมายืมไปอีก 500 บ้างจนแฟนเราให้ไปไม่มีตังติดตัวเลยสักบาท เราพยายามจะเข้าใจเพราะลูกก็ต้องให้เงินแม่ถูกแล้ว แต่บางทีเราก้ไม่เข้าใจว่าแม่เอาเงินไปทำอะไรบ้างเพราะแม่เงินไม่พอใช้ทุกเดือน เวลาไม่มีก็คือไม่มีเลยสักบาทเลยจริงๆ ยืมลูก ลูกก็ไม่มีให้เพราะให้ไปหมดเเล้ว รอเงินเดือนลูกออกทุกเดือน ทั้งที่แม่ก็ทำงาน แต่บางอาทิตย์ก็ไปทำบ้างไม่ไปทำบ้าง เวลาไม่มีเค้าก็หันมายืมเรากับพ่อเราแทน เราเริ่มไม่โอเครอย่างมาก แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่กล้าพูด เพราะเราไม่ชอบให้ใครมายุ่มย่ามกับพ่อเรื่องเงิน เพราะเราไม่เคยให้เรื่องหรืออะไรไปถึงพ่อเลย เพราะรู้ว่าพ่อทำงานมาเหนื่อยมากกว่าจะได้มาแต่ละบาท ครั้งเเรกยืมพ่อเราเพราะแม่ค้างค่าไฟไว้ประมาณ 5,700 และไม่มีจ่ายจนไฟตัดเพราะเขามายกหม้อแปลง ก็เลยมายืมพ่อเรา พ่อเราให้ไป 6,000 และให้ผ่อนคืนเดือนละ 1,000 (เราเข้าใจพ่อนะ คนเป็นพ่อเห็นลูกไปอยู่กับเขาก็คงไม่อยากให้ลูกลำบากเลยให้ยืม) ครั้งที่สอง ยืมพ่อเราไปอีก
2,000 เพราะไม่มีตังไปลงทุนขายของ บอกพ่อว่าถ้าขายได้จะคืนให้ พอขายได้กลับไม่คืนบอกพ่อเราว่าขอเอาไปลงขายต่ออีก แม่คงคิดว่าจะขายได้อีกแต่ผลที่ได้คือขายไม่ได้ ของก็เหลือเงินก้ไม่มีเลย แล้วก็มายืมเราทั้งที่เรามีติดตัวอยุ่เเค่ 1,000 เพื่อใช้ให้ถึงสิ้นเดือนแต่แม่บอกว่าเอามาให้แม่ยืมก่อน 300 แล้วคืนนี้จะคืนให้แล้วก้ไม่มีคืนให้อย่างที่พูด เงียบไม่ถามเราเลยสักคำว่าเรามีตังพอใช้มั้ยทั้งๆที่ก้รู้ว่าเราเหลือเงินติดตัวอยุ่ไม่เท่าไหร่เราต้องให้เเฟนถามเค้าถึงบอกว่าคืนให้สิ้นเดือน รวมๆยืมพ่อเราไป 8,000 คืนมาได้แล้ว 1,000 แต่ไม่ได้ต่อเนื่องอยากคืนเดือนไหนก้คืน มีตอนไหนก็คืน โดยการเงียบ คือเราไม่โอเครเลย คือบอกเรากับพ่อสักนิดก็ได้ว่าเอ้อเดือนนี้ขอเลื่อนไปก่อนตังไม่พอขายของไม่ได้ แต่นี่เงียบ และล่าสุดก้จะมายืมเงินพ่อเราอีกเพราะไม่มีเงินไปลงขายของทั้งๆที่ของเก่าก้ยังคืนไม่หมดพึ่งจะคืนมาได้ 1,000 เราไม่รู้จะทำยังไงเเล้วความรู้สึกคืออยากออกไปจากตรงนี้ ไม่อยากอยุ่แล้วเพราะยิ่งอยุ่ด้วยกันมากเท่าไหร่ปัญหาก็เยอะขึ้นค่านู้นค่านี้ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องของเราแต่เรากับพ่อต้องมาค่อยให้ยืมๆไปเรื่อยๆมันไม่ได้ จัดการเรื่องเงินไม่ได้เลย เเฟนเงินเก็บก็ไม่มีเพราะเป็นแบบนี้มันเก็บไม่ได้เลย ตั้งเเต่อยู่กันมาเราไม่เคยยืมเงินแม่เเฟนเลยเพราะเราทำงานเราก้พอมีใช้ของตัวเอง บ้านไม่เก็บเป็นเราที่เก็บเก็บทีไรไม่กี่วันก็กลับมาอยุ่สภาพเดิม จนเราไม่อยากเก็บให้ เลยเปลี่ยนมาเก็บแค่ห้องเรากับเเฟน จานก็ปล่อยข้ามวันข้ามคืนแฟนเรามีน้องชายกินเสดก็ไม่ล้างวางแช่เราก้เป็นคนล้างให้ น้ำกินไม่มี ไม่มีตังซื้อตู้เย็นโล่ง เราก้เป็นคนซื้อมาให้จะได้มีกินด้วยกัน มาม่าเราก็ซื้อมาตุนไว้ให้เพราะเรารู้ว่าถ้าไม่มีตัง ก็ยังพอมีมาม่ากินกัน เราพยายามประคับประคองทุกอย่างแต่มันไม่มีค่าอะไรเลยหรอ เคยมีครั้งนึงตอนนั้นเรามาบ้านแฟน แล้วอยู่ๆก็มีคนมาทวงเงินถึงหน้าบ้านซึ่งยายเป็นคนไปยืมประมาณ 100-200 ไม่มีใครมีจ่ายเลย แฟนเราเลยขอให้เราจ่ายก่อน เพราะไม่จ่ายมันก็ไม่กลับคือมาถึงหน้าห้องเลย บ้านแฟนเราเป็นตึกห้องเช่าค่ะ จริงๆเราควรจะจบตั้งแต่ตรงนั้นเเล้ว แต่เราพยายามคิดว่าสักวันมันคงดีขึ้น แต่ไม่เลยสภาพครอบครัวเป็นเหมือนเดิม แม่แฟนบอกว่าจะให้เก็บตังมาขอเรา เราก้ได้เเต่ยิ้มๆ เพราะทุกวันนี้ก็ไม่เก็บเหมือนเดิม ยืมเหมือนเดิมค่ะ ล่าสุดแฟนออกจากงานมาจะได้เดือนหนึ่งเเล้วค่ะ ออกมาก็ไม่ทำอะไรเล่นเกมส์เล่นคอมกินข้าวนอนกว่าจะนอนกว่าจะตื่น ตื่นมาอาบน้ำเสร็จคือเปิดคอมก่อนเลยค่ะ เราถามทุกครั้งว่าหางานได้หรือยังเเฟนบอกว่ารอเพื่อนคือแฟนเราเวลาจะทำอะไรคือทำอะไรเองไม่ได้ค่ะต้องมีเพื่อนเวลาสั่งข้าวก็ต้องให้เราเป็นคนสั่งให้ ทุกวันนี้กินข้าวก็กลายเป็นเราที่ต้องจ่ายให้ทุกครั้งจนเป็นเรื่องปกติไปแล้วบางวันบ้านแฟนเราไม่มีเเม้เเต่ตังจะกินข้าว ยาย เเม่ เเฟน น้องเเฟน เราต้องมาซื้อให้กินหมดทุกคนค่ะ ซึ่งตังเราก้มีอยู่น้อยนิดแต่ไม่มีทางเลือกอะไรเลยแล้ววถ้าเป็นแบบนี้ทุกวันตังเราไม่เหลือค่ะจริงๆ แค่ 4 คน 1 วันเราหมดไปเกือบ 400 ถ้ากินคนเดียวเราซื้อกินเองไม่ถึง 100