เช้าวันหนึ่งขณะที่กำลังเข้าแถวเคารพธงชาติ เหมือนทุกวัน นักเรียนทุกคนอยู่ในกิริยาเดียวกันคือยืนตัวตรงมองไปข้างหน้า ตอนนั้นเองสายตามองไปเห็นครูผู้ชายท่านหนึ่งกำลังเดินผ่านสนามฟุตบอลมาบริเวณหน้าเสาธง และมีเด็กผู้ชายคนนึงเดินตามครูท่านนั้นมาด้วย เขาคือเพื่อนที่เพิ่งย้ายเข้ามาเรียนห้องเดียวกับฉันเมื่อไม่กี่วันมานี้เอง ครูพามายืนหน้าแถวหันหน้าเข้ามาหาฉัน ครูผู้หญิงอีกท่านบอกให้เขาเอามือผสานกันไว้ตรงระดับเข็มขัด ตอนนั้นฉันรู้สึกใจเต้นแรงมาก รู้สึกเขินขึ้นมาเฉยๆ และในใจก็พูดขึ้นมาว่า "สวัสดีสัญญา วันนี้มาโรงเรียนสายล่ะสิ" และเช้าวันนั้นก็เป็นเช้าที่ฉันรู้สึกมีความสุขมากถึงแม้จะยืนตากแดดฟังครูเวรพูดอยู่นาน แต่ฉันก็ไม่อยากให้ครูพูดจบและรีบปล่อยแถวเลย เพราะวันนั้นเขายืนอยู่ตรงหน้าฉัน ฉันได้ยืนมองหน้าเขาใกล้ๆ จากวันนั้นมาเป็นเวลากว่า 10 ปี ฉันยังคงจำภาพเขาตอนนั้นได้ดี

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>