คือเราไม่รู้ว่าคนอื่นคิดเหมือนเราหรือเปล่าเเต่เราชอบคิดเรื่องพวกนี้เเบบคิดไปถึงอนาคตว่าเราจะเสียใครไปคนที่เรารักที่สุดเเล้วจะทำยังไง คือทุกคนอาจคิดมันเป็นเรื่องปกติเเต่มันปกติหรอที่เรื่องพวกนี้จะชอบเเวบเข้ามาให้หัวเเบบว่าเเค่มีคนพูดเรื่องตายหรืออีกสัก 50 ปีข้างหน้า เราอยากไปพบเเพทย์เพราะคิดเรื่องนี้จนนอนไม่หลับมาสองเดือนจะทำให้หลับได้ด้วยการหาอะไรดูดึกมากหรือไม่ก็จะหลับตอนเช้าเเต่เวลาเเม่ตื่นมาเจอช่วงตี 1 เเม่จะชอบบอกว่าบ้าหรอ โรคจิตหรอหรือติดยาหน้าตามีเเต่สิวหัดดูหน้าตัวเองบ้าง คือเเล้วเราก็ไม่กล้าบอกไงว่าเราเป็นไร