สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกเกี่ยวกับเรื่องผีของเรา 
เราเป็นคนชอบอ่านเรื่องผีมากๆ และเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวค่ะ เลยนึกขึ้นมาได้ว่าเออตัวเราเองก็เคยประสบพบเจอกับเหตุการณ์แปลกๆหลายครั้ง
หรือฟังจากแม่พ่อและญาติๆของเราเล่าบ้าง จึงอยากมาแบ่งปันให้อ่านกันค่ะ เพราะเป็นเรื่องจริงทั้งหมด อย่างวันนี้จะมาเล่า
ประสบการณ์เล่นผีถ้วยแก้วตอนสมัยประถมให้ฟังค่ะ เราอยากมาแชร์เก็บไว้อ่านในอนาคตด้วย กลัวตัวเองจะลืมประสบการณ์แปลกๆนี้ไปสักวัน

ตอนนั้นเรียนอยู่ชั้นป.5 ค่ะ ที่โรงเรียนแห่งนึงในปริมณฑล เป็นโรงเรียนเอกชนค่ะ ท้าวความก่อนว่า ที่โรงเรียนแห่งนี้ เคยได้ยินมาว่าแต่ก่อนจะเป็นโรงพยาบาลเก่าค่ะ และหลังจากนั้นก็กลายมาเป็นโรงเรียนสอนหนังสือ มีตึกหลายตึก และมีสนามกว้างๆตรงกลางโรงเรียนค่ะ 
สมัยนั้นเราเรียนที่ตึกไม้ค่ะ ชั้นล่างสุด หน้าห้องจะร่มครึ้มไปด้วยต้นไม้ใบเขียว และมีอยู่เย็นวันนึงค่ะ เราเกิดความคิดขึ้นมากับเพื่อนว่า เออเราเล่นผีถ้วยแก้วกันดีมั้ยเพื่อนๆ ก่อนกลับบ้าน ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลาที่จะเลิกเรียนแล้วค่ะ คุณครูไม่มีอยู่เฝ้า พวกนักเรียนจะต้องนั่งรอเวลาไปขึ้นรถตู้ของโรงเรียน
เลยทำให้เราได้นั่งเล่นกับเพื่อนๆค่ะ เพื่อนๆก็เห็นด้วยและตอบตกลง เรายังจำชื่อเพื่อนได้จนทุกวันนี้ ว่ามีใครบ้างที่โดนหนัก หรือ เรียกว่าซวยก็ได้ค่ะ 
เราคิดว่าเราจะต้องซวยซะอีก เพราะเป็นคนชวนเล่น แต่เราไม่เป็นอะไรเลยค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิปคงอยากรู้ว่า ซวยเนี่ย คือยังไงใช่มั้ยคะ 

ปกติแล้วใครจะเล่นผีถ้วยแก้วจะต้องมีกระดานในการเล่นและแก้วใช่มั้ยคะ และก็แอดวานซ์ขึ้นมาหน่อยคือมีธูป แต่ตอนนั้นเราไม่ได้กะเอาจริงจังมากแค่เล่นขำๆก็ไม่มีธูปค่ะ แต่หลังจากนั้นไม่ขำเลยค่ะ พวกเราวาดกระดานเองเลยค่ะ ตอนนั้นเท่าที่จำได้ และก็แก้วกินน้ำนั่นแหละ
และระหว่างที่เราเล่นๆอยู่ มันก็เคลื่อนเองจริงๆนะ แต่ตอนนั้นเราไม่ค่อยเชื่อค่ะ คิดว่าเพื่อนแกล้งนั่นแหละ คือต้องมีใครสักคนในวงดันแก้ว
ตามสเต็ปเดิมคือมองหน้าและไม่มีใครยอมรับว่าดันแก้วนะ สรุปตอนนั้นเริ่มกลัวกันแล้วค่ะ เลยเลิกเล่น แล้วใครสักคนก็ขยำกระดาษที่เราใช้ทำเป็นกระดานค่ะ
เพื่อนอีกคนก็แย้งว่า ต้องเอาไปฝังดินใต้ต้นไม้นะ ซึ่งเราเด็กมาก เราไม่รู้เลยไร แต่เราจำได้แม่นสุดๆว่าหลังจากเล่นเสร็จมีเพื่อนผญของเราสองคน
แขนทั้งสองข้าง เหมือนโดนเล็บใครสักคนกรีดลากยาว และมีเลือดซิบๆ และเพื่อนเราสองคนนั้นกลัวมาก บอกไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไรเลย
แล้วแผลนี่มาจากไหน มาได้ยังไง แล้วเป็นพร้อมกันสองคน เราตกใจมาก เราแบบไม่เอาแล้วไม่เล่นแล้ว เราก็รู้สึกผิดด้วยที่ชวนเพื่อนเล่น
แต่เราไม่เป็นไรเลย ซึ่งเพื่อนเราก็ต่างตกใจกับแผลอันนั้น แล้วก็แยกย้ายกลับบ้านกันไป 

จนทุกวันนี้เรายังจำไม่ได้เลยว่าสรุปวันนั้นมีใครฝังกระดาษใบนั้นมั้ย
และสรุปเพื่อนเป็นอะไรที่แขน ใครกรีดแขนเพื่อนจนเลือดซิบ แต่ไม่รู้สึกเจ็บ มันเป็นประสบการณ์ที่แปลกมากค่ะ 

ปอลอ ที่โรงเรียนแห่งนี้บางห้องที่เคยใช้เป็นห้องเก็บศพ เราก็เคยนั่งเรียนมาแล้วค่ะ 
และเหมือนเขาทาสีไม่ค่อยดี เราเคยเจอคราบเลือดที่ผนังห้องด้วยค่ะ  แต่ตอนนั้นเป็นเด็กก็นั่งจ้องผนังอยู่แบบนั้น รู้ว่าเป็นเลือดแต่ไม่ได้คิดมากอะไร
ก็ปล่อยผ่านไปค่ะ

ไว้ครั้งหน้าจะมาเล่าประสบการณ์ของเราเรื่องอื่นๆให้ฟังอีกนะคะ อาจจะไม่ได้น่ากลัวมาก แต่เราอยากบันทึกไว้อ่านเองในอนาคตด้วยค่ะ 
ขอบคุณค่ะ