ณ ดินแดนอันไกลโพ้น ในป่าดงดิบชื้นแห่งหนึ่ง มีต้นไม้ใบหญ้าหลากสายพันธุ์ขึ้นปกคลุมทั้วอาณาบริเวณ มีแม่น้ำหลายสายไหลผ่าน สถานที่แห่งนี้จึงอุดมสมบูรณ์ มีสัตว์ป่านานาชนิดอาศัยเป็นจำนวนมาก

                 หนึ่งในนั้นมีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง แผ่กิ่งก้านใบปกคลุมพื้นที่เป็นวงกว้าง และมีประชากรเต่าทองประมาณเก้าร้อยกว่าตัวอาศัยอยู่
เต่าทองเหล่านี้เป็นพันธุ์เดียวกัน แต่มีหลายสี ได้แก่สีแดง สีส้ม สีเหลือง และสีน้ำตาล เต่าทองมีสองปีก แต่ละปีกมีจุดวงกลมดำจำนวน 4 จุด รวมเป็น 8 จุด

                 ต้นไม้ใหญ่นี้ จะมีน้ำหวานซึมออกมาจากลำต้นซึ่งเป็นอาหารของพวกเพลี้ย ทำให้มีเพลี้ยจำนวนมากมาดูดกิน และฝูงเต่าทองก็มากินฝูงเพลี้ยนี้อีกทีหนึ่ง

                 เต่าทองกลุ่มนี้อาศัยอยู่บนต้นไม้แห่งนี้มานานหลายสิบปีแล้ว แต่อยู่มาวันหนึ่งจำนวนเพลี้ยค่อย ๆ ลดลงเพราะต้นไม้ใหญ่ปล่อยน้ำหวานออกมาน้อยลงเรื่อย ๆ

                 คืนวันหนึ่ง ผู้เฒ่าเต่าทองตัวหนึ่งซึ่งอาวุโสที่สุดจึงประกาศบอกฝูงเต่าทองทั้งหมดว่า

                 “ตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องบูชายัญให้ท่านต้นไม้ใหญ่ของพวกเราแล้ว เมื่อทำสำเร็จ พวกเราก็จะมีอาหารอุดมสมบูรณ์ดังเดิม” เต่าทองชราตะโกนเสียงดังพร้อมกางปีกยกสูงแลดูน่าเกรงขาม

                 “สิ่งที่พวกเราทุกตัวต้องทำก็คือ บินไปกินน้ำค้างจากใบหญ้าที่ยอดเขาแหลมซึ่งตั้งอยู่ปลายแม่น้ำสายใหญ่นั้นในตอนเช้าตรู่ของวันพรุ่งนี้ เมื่อกินเสร็จให้มาเจอกันที่นี่ และข้าจะบอกว่า ใครคือผู้ที่จะต้องโดน...บูชายัญ...”

                 เต่าทองทุกตัวรับรู้และยินยอมปฏิบัติตาม รีบนอนและจะตื่นขึ้นอย่างพร้อมเพรียงเมื่อถึงเวลา

                 วันต่อมา พระจันทร์ยังคงนวลผ่อง ไร้แสงสาดส่องของพระอาทิตย์ แต่เต่าทองทุกตัวต่างตื่นขึ้น และรีบบินมุ่งหน้าไปยังยอดเขานั้น เมื่อไปถึงต่างก็ดูดกินน้ำค้างจนอิ่ม และรีบบินกลับมาที่ต้นไม้ใหญ่ตามที่ได้นัดแนะกันไว้เมื่อคืนก่อน

                 “เอาล่ะ พวกเราทุกตัวคงจะกินน้ำค้างกันหมดแล้วนะ จงสำรวจตัวเอง ใครมีจุดเปลี่ยนสี จากสีดำกลายเป็นสีขาว จะไม่ถูกบูชายัญ แต่ถ้าใคร ไม่มีจุดเปลี่ยนสี เป็นจุดดำเหมือนเดิม จะต้องถูกพาไปบูชายัญ”

                 พวกเต่าทองต่างสำรวจตัวเอง ปรากฏว่ามีเต่าทองจุดดำจำนวนทั้งหมดสิบเอ็ดตัว จึงพากันบินมาหาเต่าทองสูงวัย

                 ต้นไม้ใหญ่ซึ่งรับรู้เรื่องราวอยู่แล้ว เมื่อเห็นดังนั้น จึงเปิดโพรงไม้ที่ด้านบนสุดของลำต้นออก ผู้เฒ่าเต่าทองบอกให้เต่าทองทั้งสิบเอ็ดตัวบินเข้าไปในโพรงไม้นั้น หลังจากทั้งหมดบินเข้าไป โพรงไม้จึงปิดลง

                 ไม่นานนัก โพรงไม้ก็เปิดขึ้นอีกครั้ง มีเต่าทองทยอยบินกันออกมาสิบตัว
 
                 เหลือเพียงแค่เต่าทองตัวเดียวเท่านั้นที่ไม่ได้บินออกมาเพราะต้นไม้ใหญ่ได้เลือกไว้
                 
                 สาเหตุที่เต่าทองสิบเอ็ดตัวนี้จุดไม่เปลี่ยนสีเพราะพวกมันไม่กินเพลี้ยนั่นเอง แต่ดำรงชีวิตอยู่ได้เพราะกินแต่น้ำหวานของต้นไม้เพียงอย่างเดียว เนื่องจากในโพรงต้นไม้ ไม่มีเพลี้ยอาศัยอยู่ได้เลย ต้นไม้จึงต้องเลือกแต่เต่าทองที่ยังคงมีจุดดำ หลังจากดูดกินน้ำค้างไปแล้ว

                 เต่าทองสิบเอ็ดตัวแบ่งออกเป็น สีส้ม 4 ตัว สีน้ำตาล 4 ตัว และสีแดง 3 ตัว

                 และต้นไม้ใหญ่ได้ตัดสินใจเลือกหนึ่งตัวไว้เป็นเพื่อนคู่คิดก็คือ เต่าทองสีแดง ตัวที่ไม่มีแหวนบนนิ้วนางซ้ายและยังไม่มีเพื่อนรู้ใจนั่นเอง