สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อกระทู้เลยนะคะ
ขอเกริ่นให้ฟังก่อนนะคะ

เราคบกับแฟนมา เข้าปีที่6แล้วค่ะ
เริ่มจากคบกันสมัยเรียนมหาวิทยาลัย ปี3 พอเรียนจบ ป.ตรี เเฟนเรียนต่อป.โท(มหาวิทยาลัยทางเหนือ) เนื่องจากทางบ้านอยากให้เรียนต่อ ส่วนเรา ก็ทำงานบริษัทเอกชนแห่งนึง(ภาคกลาง)

ช่วงที่แฟนเรียนปี.โท อยู่นั้น เราก็คุยกันผ่านทางโทรศัพท์ วีดีโอคอบบ้าง โทรคุยกันบ้าง เดือนสองเดือนถึงจะได้นัดเจอกันที บางครั้งแฟนก็ลงมาหาเรา เราขึ้นไปหาบ้างสลับกันไป

ส่วนบทสนทนาของเรากับแฟน ก็เป็นเรื่องเบสิกๆ กินข้าวยัง ทำอะไรอยู่ วันนี้เป็นยังไงบ้าง บลาๆ ๆ

พอแฟนเรียนป.โท ได้สักระยะ เขาก็เริ่มมีสังคมของเขา เขาก็จะมีนัดปาร์ตี้กับเพื่อนบ้าง วันหยุดก็นัดมิตติ้งกับเพื่อนบ้าง ไม่ได้ให้เวลาเราเหมือนแต่ก่อน ส่วนเรา ก็อยู่คนเดียวเหมือนเดิม เช้ามาทำงาน เย็นกลับบ้าน ออกกำลังกาย พักผ่อน

จนกระทั่งเขาเรียนจบ เขาได้เข้าทำงานของรัฐที่นึง
เราก็ยังคุยกันอยู่บ้าง ซึ่งช่วงเวลาที่เราจะได้โทรคุยกัน ก็คือ ช่วงที่เขาเลิกงานขับรถจะกลับบ้านเขา ซะเป็นส่วนใหญ่ บางครั้งเราโทรไปตอนพักเที่ยง เขามักจะบอกว่าไม่สะดวกคุย เราก็เข้าใจ เลยไม่ได้อ่ะไร

ช่วงเวลาที่เราคบกัน ทางบ้านเขา บ้านเราก็ทราบกันดีว่าคบกัน เพื่อนที่สนิทก็ทราบด้วยเช่นเดียวกัน
แต่ว่าแฟนยังไม่เคยเจอพ่อแม่เรานะค่ะ เราเคยชวนเขามาเจอพ่อแม่เรานะ แต่เราก็ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา เขามักจะเปลี่ยนเรื่องพูด เวลาพูดถึงเรื่องนี้

ตลอดเวลาที่คบกันมา เขาไม่เคยพูดถึงเรื่องอนาคตกับเราเลย พอเราเป็นฝ่ายเปิดคุยก่อน เขาก็ตอบแบบไม่มีอะไรชัดเจน ว่าเป็นเรื่องของอนาคต

ที่ผ่านมาเราไม่เคยร้องขออะไรกับเขาเลย ไม่ว่าจะข้าวของ เงินทอง ทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกวันนี้ ทุกสิ่งที่เรามีอยู่ มาจากกำลังแรงกาย กำลังสมอง ที่เราทำงานมาได้ทุกอย่าง มีแค่สิ่งเดียว ที่เราอยากได้จากเขา ก็คือ เวลา ที่ให้เราได้อยู่ด้วยกัน กลับจากทำงานมาเจอก็กัน กินข้าวด้วยกัน เวลาไม่สบายก้ดูแลกัน ทุกวันนี้เรามีแฟน แต่แฟนอยู่ในรูปแบบของมือถือ แค่นั้น

ล่าสุด ช่วงก่อนปีใหม่ เราชวนแฟนไปบ้านเรา ที่อยู่ต่างจังหวัด แต่ติดที่มีโควิด เลยไม่ได้เจอกันกับครอบครัวเรา เราเลยบอกแฟนเราไปว่า คิดถึง อย่างงี้เมื่อไรจะได้เจอกันอีก เขาบอกว่า เสาอาทิตหน้าจะไปหา พอใกล้ถึงวัน เขาก้บอกกับเราว่า ไม่กลัาไปกลัวโควิด และบอกอีกว่า เลื่อนเป็นเสาร์อาทิตย์หน้านะ  แล้วพอใกล้ถึงวัน ก็บอกเราว่ามีสังสรรค์ปีใหม่ กับที่ทำงาน ไม่ได้มาแล้ว เราก้เลยถามกลับไปว่า แล้วอย่างงี้จะได้เจอกันอีกเมื่อไร เขาก้บอกยังไม่แน่ใจ

สิ่งที่เราเล่ามาทั้งหมด เป็นแค่ส่วนนึงของเรื่องทั้งหมด ที่มาจากมุมมองของเรา ตอนนี้เราเพียงรู้สึกว่า ทุกวันนี้ เราใช้ชีวิตคนเดียวทุกอย่าง เราไม่เคยได้รับการsupportจากแฟนเลย รวมถึงความรู้สึกของเราตอนนี้ เรามีแฟนนะ แต่เรารู้สึกไม่อบอุ่นหัวใจเลย รู้สึกอ้างว้าง โดดเดี่ยว ไม่เห็นอนาคตชีวิตคู่ ตอนนี้เราอายุ 28 เเล้ว เป็นวัยที่ตั้งตัวได้เเล้ว และกำลังอยากสร้างครอบครัว สำหรับเรื่องความสัมพันธ์ ของเรากับแฟน เราไม่รู้ว่าจะเอายังไงต่อดี
ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแฟนมองเรา รู้สึกกับเรา หรือคิดกับเราแบบไหน ส่วนใจเราเองรู้สึกรักเขานะ อยากคบกับเขาต่อนะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความผูกพันธ์รึป่าว ที่ทำให้เรายังอยู่แบบนี้อยู่  แต่หลายครั้งสมองก็บอกให้เรากลับมาคิดว่าตอนนี้เรารักเขาไปเพื่ออะไร อยู่แบบนี้ไปเพื่ออะไร อยากลองหยุดความสัมพันธ์ แต่ก็กลัวใจตัวเองจะทำไม่ได้

ตอนนี้เราได้โหลดแอปพลิเคชั่นนึง เป็นแอป เกี่ยวกับการหาคู่ เเละได้เริ่มคุยกับคนๆนึงอยู่เล็กน้อย มันจะเป็นการทำผิดไหมคะ ที่เราคิดจะมาเดินเวย์นี้ เพื่อคลายความเหงา เปิดโลกใหม่ให้ตัวเอง มันจะผิดมากไหมคะ ที่จะเริ่มเล่นแอปนี้ โดยที่ไม่ได้บอกแฟน เราแค่อยากคบคนที่มีเป้าหมายเดียวกันกับเรา ไม่ใช้แค่คบกันไปวันๆน่ะค่ะ