โดยปกติเป็นคนร่าเริง เป็นมิตร ชอบเข้าสังคมมาก แต่หลังจาก2ปีมานี้ค่อนข้างจะเปลี่ยนไปเลยค่ะ
เบื่อที่จะทำตัวสนุกสนาน อยู่นิ่งๆเงียบๆ เบื่อความวุ่นวาย ชอบการอยู่คนเดียว เวลาอยู่คนเยอะเสียงดัง ก็จะรู้สึกอึดอัดมาก จนอยากร้องไห้ บางทีก็ต้องแบบหนีมาห้องน้ำเพื่อให้สบายใจขึ้น ความมั่นใจในตัวเองหายไป เพราะเราหน้าตาไม่ค่อยโอเค เลยมักจะโดนล้อบ่อยๆ จนเป็นปมในใจนั่นแหละ สิ่งที่เราอยากจะเป็นก็ไม่ได้เป็น เพราะคนที่ถูกเลือกหน้าตาเขาดีมากในระดับนึง (ดีกว่าเราเยอะ) เราที่พยายามมากๆ ก็รู้สึกตัดพ้อมากเลย หลังจากเรื่องนั้นมา เราก็ไม่กล้าที่จะพบปะผู้คนอีกเลยค่ะ อยู่แต่ในห้องนั่งทำงานเงียบๆ ขี้เหวี่ยง ขี้วีน มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่เป็นคนตลก ขบขัน ไม่ขี้หัวร้อน ระบายให้สนิทฟัง เขาก็บอกแต่สู้ๆ เป็นกำำลังใใจให้ เราก็ดันยิ่งรู้ว่ามันแย่ไปอีก เห้ออออออ~~~ บางคนก็บอกพยายามอย่าคิดมาก
เราพยายามแล้ว พยายามมากๆแล้ว แต่มันก็ยังผุดขึ้นมา ความรู้สึกแบบนั้นมันผุดขึ้นมาตลอดเลย ขออภัยนะคะที่มาระบายในกระทู้นี้ เราไม่มีที่ระบายแล้วจริงๆ
ิ
อึดอัด จนร้องไห้
เบื่อที่จะทำตัวสนุกสนาน อยู่นิ่งๆเงียบๆ เบื่อความวุ่นวาย ชอบการอยู่คนเดียว เวลาอยู่คนเยอะเสียงดัง ก็จะรู้สึกอึดอัดมาก จนอยากร้องไห้ บางทีก็ต้องแบบหนีมาห้องน้ำเพื่อให้สบายใจขึ้น ความมั่นใจในตัวเองหายไป เพราะเราหน้าตาไม่ค่อยโอเค เลยมักจะโดนล้อบ่อยๆ จนเป็นปมในใจนั่นแหละ สิ่งที่เราอยากจะเป็นก็ไม่ได้เป็น เพราะคนที่ถูกเลือกหน้าตาเขาดีมากในระดับนึง (ดีกว่าเราเยอะ) เราที่พยายามมากๆ ก็รู้สึกตัดพ้อมากเลย หลังจากเรื่องนั้นมา เราก็ไม่กล้าที่จะพบปะผู้คนอีกเลยค่ะ อยู่แต่ในห้องนั่งทำงานเงียบๆ ขี้เหวี่ยง ขี้วีน มากขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่เป็นคนตลก ขบขัน ไม่ขี้หัวร้อน ระบายให้สนิทฟัง เขาก็บอกแต่สู้ๆ เป็นกำำลังใใจให้ เราก็ดันยิ่งรู้ว่ามันแย่ไปอีก เห้ออออออ~~~ บางคนก็บอกพยายามอย่าคิดมาก
เราพยายามแล้ว พยายามมากๆแล้ว แต่มันก็ยังผุดขึ้นมา ความรู้สึกแบบนั้นมันผุดขึ้นมาตลอดเลย ขออภัยนะคะที่มาระบายในกระทู้นี้ เราไม่มีที่ระบายแล้วจริงๆ
ิ