ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะ ว่าเราคบกับแฟนมา 4 ปี กว่า อีกไม่กี่วันก็จะครบรอบ 5 ปี คือแฟนเราเสียไปเมื่อวันที่ 8 ม.ค.2564 แล้ววันที่ 21 ก.พ.จะเป็นวันครบรอบของเรา
อาการของการจากไปทำให้เรามึน งง มาก
เช้าวันที่ 8 ม.ค. เรา 2 คนใช้ชีวิตปกติเช่นเคย ตื่นมาอาบน้ำ ไปทำงานพร้อมกัน คือแฟนเราตกงานจากโควิด แล้วออกมาวิ่งรถ ลาล่ามูฟ เราเลยไปพร้อมกันทุกวัน กลับพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน
หลังเลิกงานก็พากันกลับห้องปกติ แวะเซเว่นซื้อเบียร์มากินคนละกระป๋อง หลังจากที่กินเบียร์หมดกระป๋อง เราง่วงผิดปกติ ง่วงมาก จนคลานขึ้นที่นอนแล้วบอกแฟนว่า"พี่นู๋ไม่ไหวแล้ว ง่วงมาก นอนก่อนนะ"
นี่คือประโยคสุดท้ายที่คุยกัน)
ส่วนแฟนเราเล่นเกมส์ต่อ
จนมาเวลาตี 3 เศษๆ เราได้ยินเหมือนเสียงกรน ก็เลยสะกิดเค้าปกติที่เคยทำ สะกิดครั้งที่ 3 เรารู้สึกมันผิดปกติแล้ว เลยรีปลงจากที่นอนไปเปิดไฟ เขย่าตัวเค้า เรียก ทำทุกอย่าง เช็คชีพจร เช็คช่องท้อง หัวใจ สรุป!! หัวใจหยุดเต้นไปแล้ว เราทำอะไรไม่ถูก สั่นไปทั้งตัว พอตั้งสติได้ก็ปั๊มหัวใจ เท่าที่จะทำได้ แล้วรู้สึกไม่ไหวแล้ว โทรหาที่บ้านเรา และบ้านเค้า บอกว่าเค้าไม่หายใจ ทำยังไงต่อดี เลยเรียกรถ 1669 เล่าอาการให้ฟัง ทางปลายสายก็บอกให้ปั๊มหัวใจ ห้ามหยุด เราเริ่มล้า รีบวิ่งไปเคาะห้องข้างๆ เพื่อหวังให้มีคนออกมาช่วย และก็มีออกมา 1 คน ก็พากันมาช่วยปั๊มหัวใจ จนรถพยาบาลมา ขึ้นมาที่ห้องก็ปั๊มหัวใจต่อ ประมาณ 30 นาที แล้วไปต่อที่ รพ.พอถึง รพ.ไม่ถึง 5 นาที คุณหมอก็เรียกให้เราไปหา แล้วบอกว่า "ทำใจดีๆนะคะ 90% อาจจะไม่รอด" แต่เหมือนเราก็รู้อยู่ลึกๆในใจ ว่าเค้าไม่รอดแน่นอน จนเวลาผ่านไป ตี 5 คุณหมอได้มาเรียกอีกครั้งพร้อมบอกว่า"ให้ทุกคนไปลาคนไข้ครั้งสุดท้ายเลยนะคะ ก่อนที่จะย้ายไปห้องเก็บศพ" และแล้ว ณ ตอนนั้นสมองเราก็หยุดทำงานทันที คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้ กอดเค้า หอมแก้ม คุยกับเค้า ทั้งที่รู้ว่าจะไม่มีเสียงเค้าตอบกลับมา หน้าต่เค้าปกติดีทุกอย่าง หล่อเหมือนเดิม เหมือนคนนอนหลับปกติ
คือเรา 2 คนรักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกับมาเค้าดูแลเราทุกอย่าง ข้าวปลา เราไม่เคยไปทำงานเอง ไม่เคยกลับเอง ถ้าจะเป็นห่วงเราทุกๆอย่างในชีวิตเรา เราไม่เคยห่างกัน ไปไหนมาไหนไปด้วยกันตลอด มีเธอต้องมีฉัน มีฉันต้องมีเธอ แต่เค้าก็เคยพูด ว่าอาหารอะไรที่อร่อยพี่ก็พาไปกินหมด จำไว้ด้วย ต้องรู้จักทำอะไรเองบ้างนะ เวลาพี่ไม่อยู่จะได้อยู่ได้ พี่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองด้วย"เต้าชอบพูดแบบนี้กับเรา ชอบถามว่าถ้าพี่ตายจะทำยังไง บางครั้งเราก็ตอบว่า หาผัวใหม่ บางครั้งก็ตอบว่า นู๋จะตายตามพี่
ชอบถามพี่หล่อมั้ย ชอบถามรักพี่มั้ย
ชอบทำให้เราหงุดหงิด ชอบหยอก กอด หอมแก้ม บางทีเราก็รำคาญ แต่เค้าก็จะตอบกลับเสมอว่า...ก็พี่รักนู๋ ก็เค้ารักตัวเอง ไม่มีใครรักนู๋เท่าพี่หรอก
จนมาวันนี้หลังจากไม่มีเค้าแล้ว เราคิดว่าเราทำใจไม่ได้แน่นอน
เราคิดถึงเค้าทุกเวลา กิน เดิน นั่ง นอน
เเราควรทำยังไงให้เราทำใจได้ ?
เทำไมเค้าไปแบบนี้ ?
ทำไมเค้าไม่บอกเราก่อน ?
มันเกิดจากอะไร ทำไมเป็นแบบนี้
อาการของการจากไปทำให้เรามึน งง มาก
เช้าวันที่ 8 ม.ค. เรา 2 คนใช้ชีวิตปกติเช่นเคย ตื่นมาอาบน้ำ ไปทำงานพร้อมกัน คือแฟนเราตกงานจากโควิด แล้วออกมาวิ่งรถ ลาล่ามูฟ เราเลยไปพร้อมกันทุกวัน กลับพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน
หลังเลิกงานก็พากันกลับห้องปกติ แวะเซเว่นซื้อเบียร์มากินคนละกระป๋อง หลังจากที่กินเบียร์หมดกระป๋อง เราง่วงผิดปกติ ง่วงมาก จนคลานขึ้นที่นอนแล้วบอกแฟนว่า"พี่นู๋ไม่ไหวแล้ว ง่วงมาก นอนก่อนนะ"นี่คือประโยคสุดท้ายที่คุยกัน)
ส่วนแฟนเราเล่นเกมส์ต่อ
จนมาเวลาตี 3 เศษๆ เราได้ยินเหมือนเสียงกรน ก็เลยสะกิดเค้าปกติที่เคยทำ สะกิดครั้งที่ 3 เรารู้สึกมันผิดปกติแล้ว เลยรีปลงจากที่นอนไปเปิดไฟ เขย่าตัวเค้า เรียก ทำทุกอย่าง เช็คชีพจร เช็คช่องท้อง หัวใจ สรุป!! หัวใจหยุดเต้นไปแล้ว เราทำอะไรไม่ถูก สั่นไปทั้งตัว พอตั้งสติได้ก็ปั๊มหัวใจ เท่าที่จะทำได้ แล้วรู้สึกไม่ไหวแล้ว โทรหาที่บ้านเรา และบ้านเค้า บอกว่าเค้าไม่หายใจ ทำยังไงต่อดี เลยเรียกรถ 1669 เล่าอาการให้ฟัง ทางปลายสายก็บอกให้ปั๊มหัวใจ ห้ามหยุด เราเริ่มล้า รีบวิ่งไปเคาะห้องข้างๆ เพื่อหวังให้มีคนออกมาช่วย และก็มีออกมา 1 คน ก็พากันมาช่วยปั๊มหัวใจ จนรถพยาบาลมา ขึ้นมาที่ห้องก็ปั๊มหัวใจต่อ ประมาณ 30 นาที แล้วไปต่อที่ รพ.พอถึง รพ.ไม่ถึง 5 นาที คุณหมอก็เรียกให้เราไปหา แล้วบอกว่า "ทำใจดีๆนะคะ 90% อาจจะไม่รอด" แต่เหมือนเราก็รู้อยู่ลึกๆในใจ ว่าเค้าไม่รอดแน่นอน จนเวลาผ่านไป ตี 5 คุณหมอได้มาเรียกอีกครั้งพร้อมบอกว่า"ให้ทุกคนไปลาคนไข้ครั้งสุดท้ายเลยนะคะ ก่อนที่จะย้ายไปห้องเก็บศพ" และแล้ว ณ ตอนนั้นสมองเราก็หยุดทำงานทันที คิดอะไรไม่ออก ได้แต่ร้องไห้ กอดเค้า หอมแก้ม คุยกับเค้า ทั้งที่รู้ว่าจะไม่มีเสียงเค้าตอบกลับมา หน้าต่เค้าปกติดีทุกอย่าง หล่อเหมือนเดิม เหมือนคนนอนหลับปกติ
คือเรา 2 คนรักกันมาก ตลอดเวลาที่คบกับมาเค้าดูแลเราทุกอย่าง ข้าวปลา เราไม่เคยไปทำงานเอง ไม่เคยกลับเอง ถ้าจะเป็นห่วงเราทุกๆอย่างในชีวิตเรา เราไม่เคยห่างกัน ไปไหนมาไหนไปด้วยกันตลอด มีเธอต้องมีฉัน มีฉันต้องมีเธอ แต่เค้าก็เคยพูด ว่าอาหารอะไรที่อร่อยพี่ก็พาไปกินหมด จำไว้ด้วย ต้องรู้จักทำอะไรเองบ้างนะ เวลาพี่ไม่อยู่จะได้อยู่ได้ พี่ไม่อยู่ก็ดูแลตัวเองด้วย"เต้าชอบพูดแบบนี้กับเรา ชอบถามว่าถ้าพี่ตายจะทำยังไง บางครั้งเราก็ตอบว่า หาผัวใหม่ บางครั้งก็ตอบว่า นู๋จะตายตามพี่
ชอบถามพี่หล่อมั้ย ชอบถามรักพี่มั้ย
ชอบทำให้เราหงุดหงิด ชอบหยอก กอด หอมแก้ม บางทีเราก็รำคาญ แต่เค้าก็จะตอบกลับเสมอว่า...ก็พี่รักนู๋ ก็เค้ารักตัวเอง ไม่มีใครรักนู๋เท่าพี่หรอก
จนมาวันนี้หลังจากไม่มีเค้าแล้ว เราคิดว่าเราทำใจไม่ได้แน่นอน
เราคิดถึงเค้าทุกเวลา กิน เดิน นั่ง นอน
เเราควรทำยังไงให้เราทำใจได้ ?
เทำไมเค้าไปแบบนี้ ?
ทำไมเค้าไม่บอกเราก่อน ?