วันนี้ผมดื่มเบียร์ พอเคริ้มๆ แล้วก็เกิดความคิดสับสน มองดูกระป๋องเบียร์ที่อยู่ต่อหน้า คิดขึ้นมาว่านี่มันกระป๋องเบียร์นี่หว่า เราไปซื้อมา เราต้องการมันจริงๆ เราเลยไปซื้อมากิน ใช่แล้วมันใช่แน่ๆ ไม่สงสัย

ชั่วขณะเสี้ยววินาที มองดูของรอบตัวคิดได้ว่าเราได้มันมา ใช่แล้ว เราต้องการมันจริงๆ เราจึงพยายามหามาให้ได้ .... สักพักคิดออกว่า เราได้ในสิ่งที่อยากได้จริงๆ (ย้ำว่าจริงๆ จากหัวใจ)

เราได้ในสิ่งที่อยากได้ตลอดเลย ไม่พลาดซักอย่างเลย ถ้าอันไหนไม่ได้ พอมาทบทวนดูก็จะเข้าใจว่า เออจริงๆ เราไม่ได้อยากได้มันจริงๆ จากหัวใจนี่หว่า
.
.
.
.
สรุปว่าเราสมปราถนาทุกอย่างเลย ทีนี้มาคิดว่า มันเป็นไปได้อย่างไร... ยกเบียร์ดื่มไปกรึ๊บนึง...นึกไปถึงเรื่องการทดลองช่องเปิดคู่ การสังเกตการของเรา หรือการวัดของเรา มีผลกับสิ่งที่เราสังเกต ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หรือว่าเราเห็นมันเป็นไป เพราะเราอยากให้มันเป็น....เพราะสิ่งนี้เราจึงสมปราถนาตลอดเลย (สมปราถนาในสิ่งที่อยากได้จริงๆ (ย้ำว่าอยากได้จริงๆ ถามใจตัวเองให้ชัด))

มาถึงคำถามที่อยากให้สนทนากัน ผมมองดูกระป๋องเบียร์... ผมเห็นกระป๋องเบียร์เพราะผมอยากเห็นมันจริงหรือไม่? กระป๋องเบียร์เป็นสิ่งที่ผมต้องการให้มันเกิดขึ้น และผมก็ได้มันสมดังใจปราถนา จากตรงนี้ มันหมายถึงผมสร้างจักรวาลของผมเองอยู่ตลอดเวลาโดยไม่รู้ตัว ใครก็ตามที่เข้ามาตอบกระทู้นี้ ถูกผมสร้างขึ้นมาทั้งสิ้นในกรอบอ้างอิงของผม ขณะเดียวกันผมก็ถูกคุณสร้างขึ้นในกรอบอ้างอิงของคุณ

ผมมองดูกระป๋องเบียร์ ผมทำอันตรกิริยาต่อ อนุภาค(หรือคลื่น?)ในกระป๋องเบียร์หรือไม่?  แล้วมันกลายเป็นกระป๋องเบียร์จากอันตรกิริยาที่ผมกระทำต่อมันหรือไม่?

แล้วความจริงเป็นเช่นใดกันเล่า....

ขอบคุณที่อ่าน คนเมาพูดอะไรก็ไม่รู้ ขอตัวไปนอนก่อนครับ พรุ่งนี้จะเข้ามาดู