ความหนาว
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาอย่างอัตโนมัติตามเวลาเดิมเหมือนกับเมื่อวาน เมื่อวานซืน และทุกๆวันหลังจากลืมตาขึ้นมาทุกอย่างรอบๆตัวผมที่ผมมองเห็นก็คือภาพเดิมๆซ้ำๆที่ผมต้องดูมันทุกวัน และทุกๆวัน
แต่เช้าวันนี้มีความแตกต่าง และไม่เหมือนกับเช้าที่ผ่านๆมา ซึ่งทำให้ผมเปลี่ยนไปตลอดกาลหลังจากที่ผมตื่นและก็ลงมาเปิดประตูบ้านเหมือนกับทุกๆวัน ที่ไม่มีอะไรพิเศษหรือมากไปกว่าการเปิดผ้าม่านและไขกุญแจที่ประตูเหล็กดัด และชั้นสุดท้ายก็คือประตูกระจก เป็นวิธีการที่ทำเหมือนเดิมซ้ำไม่มีขั้นตอนอะไรที่ซับซ้อน แต่สิ่งที่ผมจะบอกคือทันที่ที่ผมได้เปิดประตู สิ่งแรกที่ผมได้สัมผัสและทำให้ตื่นตัวอย่างเต็มที่ คือ อากาศหนาวเย็น และความเย็นรอบๆตัวที่ได้สัมผ้ส ซึ่งการที่จะให้เจอ อากาศหนาวแบบนี้นั้นเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมได้ตามความต้องการ แม้จะมีเครื่องปรับอากาศที่ให้ความเย็นได้ตามที่ต้องการไม่ว่าจะให้เย็นตอนไหน หรือเย็นมากขนาดไหน แต่มันคือสิ่งที่ช่วยอำนวยความสะดวกสบายตัว จากสภาพอากาศที่ร้อนมากกว่า แต่ความเย็นที่ได้สัมผัสในเช้าวันนี้ได้หอบเอาความสดชื่น ความดีใจ ความสุข และความทรงจำ มาฝาก
ใช่แล้วความทรงจำ ความเย็นในรอบนี้ได้หอบเอาความทรงจำในวัยเด็ก ในช่วงที่มีอากาศหนาวเย็นมาให้ผมได้อมยิ้มอีกครั้งเพราะในวัยเด็กด้วยบ้านเมืองที่เราอาศัย อยู่เป็นเมืองร้อน ทุกครั้งที่เจอกับอากาศหนาวมันจึงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากมาย และความหนาวเย็นนี้จะมาแค่ช่วงสั้นๆในปลายปีของแต่ละปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่ง เทศกาลและความสุขที่ทุกคนรอคอยมาทั้งปี เลยทำให้เด็กน้อยคนนั้นเข้าใจว่าความหนาวเย็นนั้น มาพร้อมกับความสุขและความพิเศษต่างๆที่ไม่เหมือนวันปกติทั่วๆไป
ด้วยอากาศที่หนาวเย็นสิ่งต่างๆที่เราทำประจำทุกวันจึงมีความแตกต่างและพิเศษกว่าทุกๆวัน ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำที่แม่จะต้อง ต้มน้ำร้อนมาผสมกับน้ำที่เย็นให้อาบ การทาครีบที่ตัวและลิปมันที่ปาก เพื่อนกันผิวและปากแตก ที่ชอบมากเลยก็คือ การใส่เสื้อกันหนาวไปเรียน โดยใส่ทับชุดนักเรียน เวลาไปที่โรงเรียนทุกคนก็ใส่กัน หมดเลยทำให้รู้สึกมาหาเพื่อนเพื่อเล่นกันมากกว่ามาเรียน และช่วงนี้ไม่ว่าจะไปไหนและมองไปทางไหนทุกคนต่างก็มีหน้าตาที่ยิ้มแย้ม และสดใส รวมทั้งชุดที่แต่งกัน ก็มีสีสันสดใส สวยงามมากกว่าช่วงปกติ
และในวัยเด็กอากาศหนาวได้มอบความฝัน และจินตนาการให้กับเด็กคนนั้นไว้ด้วยคืออยากเจอหิมะ และอยากอยู่ในเมืองที่หนาวเย็นและมีหิมะ เพราะว่าจะต้องเป็น เมืองที่มีสีสัน และความสนุกมากมายแน่ๆ ซึ่งความฝันนี้จะค่อยๆเลื่อนหายไปตาม ความหนาวที่น้อยลงและโดนแทนที่ด้วยอากาศร้อน แต่ความฝันนี้ก็จะชัดเจนและย้ำเตือนทุกครั้งที่อากาศหนาวได้กลับมาหา และเป็นวงจรแบบนี้ไปอีกหลายปีมาก จนจำความฝันได้แค่ว่าอยากเห็นหิมะแค่นั้นเองโดยจำรายละเอียดและเหตุผล หรือต้นตอของความฝันนี้ไม่ได้อีกแล้ว
แต่วันที่ได้พบและมาสัมผัสกับหิมะครั้งแรกนั้น เด็กคนนั้นที่ฝันไว้กลับไม่ได้มาด้วย เหลือแต่ผู้ใหญ่เท่านั้นที่มา โดยมีเป้าหมายว่าอยากเจอหิมะเท่านั้น ไม่ได้มีความฝันอยากเจอและสัมผัสหิมะเหมือนเด็กคนนั้น เลยทำให้การพบเจอหิมะครั้งนี้เป็นแค่ เป้าหมายที่เราได้ทำสำเร็จตามที่ตั้งเป้าไว้แค่นั้นเอง และกลับบ้านด้วยความทรงจำ ว่าได้ทำตามเป้าที่ตั้งไว้สำเร็จแล้ว
แต่ในเช้านี้อากาศหนาวได้หอบเอาความทรงจำและความฝันของเด็กคนนั้นมาคืน ให้อีกครั้ง และย้ำเตือนว่าผู้ใหญ่คนนี้ เป็นคนทำลายความฝันและจินตนาการของ เด็กชายคนนั้นโดยไม่สนใจและให้ความสำคัญความฝันและจินตนาการ ของเด็กชายคนนั้นเลย ทั้งที่ความฝันและจินตนาการของเด็กชายคนนั้นไม่เคย เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิดเดียว แต่ผู้ใหญ่คนนี้ทอดทิ้งและไม่เคยเข้าใจความหมายและความต้องการที่แท้จริงของเด็กชายคนนั้นเลยสักนิด
แต่ตอนนี้ผู้ใหญ่คนนี้ได้เข้าใจแล้วว่า สิ่งที่เด็กชายนั้นต้องการคือความสุขที่ เปี่ยมล้นอย่างบริสุทธิ์ใจ ในระหว่างทางของการเดินทางของความฝัน ที่มีทั้ง จินตนาการ เรื่องราวมากมาย และความทรงจำต่างๆ จึงทำให้ผู้ใหญ่คนนี้ที่ไป พบเจอหิมะ ที่เด็กชายคนนั้นใฝ่ฝัน มองไม่เห็นและไม่สามารถสัมผัสถึงความงดงาม และความสุข ของหิมะในจินตนาการของเด็กคนนั้นได้ ขอบคุณอากาศหนาวในเช้านี้ ที่ทำให้ผู้ใหญ่คนนี้ มองเห็นและได้สัมผัสความสุข เหมือนที่เด็กชายคนนั้นได้สัมผัสเสียที ขอบคุณมากจริงๆ
ความหนาว
เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาอย่างอัตโนมัติตามเวลาเดิมเหมือนกับเมื่อวาน เมื่อวานซืน และทุกๆวันหลังจากลืมตาขึ้นมาทุกอย่างรอบๆตัวผมที่ผมมองเห็นก็คือภาพเดิมๆซ้ำๆที่ผมต้องดูมันทุกวัน และทุกๆวัน
แต่เช้าวันนี้มีความแตกต่าง และไม่เหมือนกับเช้าที่ผ่านๆมา ซึ่งทำให้ผมเปลี่ยนไปตลอดกาลหลังจากที่ผมตื่นและก็ลงมาเปิดประตูบ้านเหมือนกับทุกๆวัน ที่ไม่มีอะไรพิเศษหรือมากไปกว่าการเปิดผ้าม่านและไขกุญแจที่ประตูเหล็กดัด และชั้นสุดท้ายก็คือประตูกระจก เป็นวิธีการที่ทำเหมือนเดิมซ้ำไม่มีขั้นตอนอะไรที่ซับซ้อน แต่สิ่งที่ผมจะบอกคือทันที่ที่ผมได้เปิดประตู สิ่งแรกที่ผมได้สัมผัสและทำให้ตื่นตัวอย่างเต็มที่ คือ อากาศหนาวเย็น และความเย็นรอบๆตัวที่ได้สัมผ้ส ซึ่งการที่จะให้เจอ อากาศหนาวแบบนี้นั้นเป็นสิ่งที่เราไม่สามารถควบคุมได้ตามความต้องการ แม้จะมีเครื่องปรับอากาศที่ให้ความเย็นได้ตามที่ต้องการไม่ว่าจะให้เย็นตอนไหน หรือเย็นมากขนาดไหน แต่มันคือสิ่งที่ช่วยอำนวยความสะดวกสบายตัว จากสภาพอากาศที่ร้อนมากกว่า แต่ความเย็นที่ได้สัมผัสในเช้าวันนี้ได้หอบเอาความสดชื่น ความดีใจ ความสุข และความทรงจำ มาฝาก
ใช่แล้วความทรงจำ ความเย็นในรอบนี้ได้หอบเอาความทรงจำในวัยเด็ก ในช่วงที่มีอากาศหนาวเย็นมาให้ผมได้อมยิ้มอีกครั้งเพราะในวัยเด็กด้วยบ้านเมืองที่เราอาศัย อยู่เป็นเมืองร้อน ทุกครั้งที่เจอกับอากาศหนาวมันจึงเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นมากมาย และความหนาวเย็นนี้จะมาแค่ช่วงสั้นๆในปลายปีของแต่ละปี ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่ง เทศกาลและความสุขที่ทุกคนรอคอยมาทั้งปี เลยทำให้เด็กน้อยคนนั้นเข้าใจว่าความหนาวเย็นนั้น มาพร้อมกับความสุขและความพิเศษต่างๆที่ไม่เหมือนวันปกติทั่วๆไป
ด้วยอากาศที่หนาวเย็นสิ่งต่างๆที่เราทำประจำทุกวันจึงมีความแตกต่างและพิเศษกว่าทุกๆวัน ไม่ว่าจะเป็นการอาบน้ำที่แม่จะต้อง ต้มน้ำร้อนมาผสมกับน้ำที่เย็นให้อาบ การทาครีบที่ตัวและลิปมันที่ปาก เพื่อนกันผิวและปากแตก ที่ชอบมากเลยก็คือ การใส่เสื้อกันหนาวไปเรียน โดยใส่ทับชุดนักเรียน เวลาไปที่โรงเรียนทุกคนก็ใส่กัน หมดเลยทำให้รู้สึกมาหาเพื่อนเพื่อเล่นกันมากกว่ามาเรียน และช่วงนี้ไม่ว่าจะไปไหนและมองไปทางไหนทุกคนต่างก็มีหน้าตาที่ยิ้มแย้ม และสดใส รวมทั้งชุดที่แต่งกัน ก็มีสีสันสดใส สวยงามมากกว่าช่วงปกติ
และในวัยเด็กอากาศหนาวได้มอบความฝัน และจินตนาการให้กับเด็กคนนั้นไว้ด้วยคืออยากเจอหิมะ และอยากอยู่ในเมืองที่หนาวเย็นและมีหิมะ เพราะว่าจะต้องเป็น เมืองที่มีสีสัน และความสนุกมากมายแน่ๆ ซึ่งความฝันนี้จะค่อยๆเลื่อนหายไปตาม ความหนาวที่น้อยลงและโดนแทนที่ด้วยอากาศร้อน แต่ความฝันนี้ก็จะชัดเจนและย้ำเตือนทุกครั้งที่อากาศหนาวได้กลับมาหา และเป็นวงจรแบบนี้ไปอีกหลายปีมาก จนจำความฝันได้แค่ว่าอยากเห็นหิมะแค่นั้นเองโดยจำรายละเอียดและเหตุผล หรือต้นตอของความฝันนี้ไม่ได้อีกแล้ว
แต่วันที่ได้พบและมาสัมผัสกับหิมะครั้งแรกนั้น เด็กคนนั้นที่ฝันไว้กลับไม่ได้มาด้วย เหลือแต่ผู้ใหญ่เท่านั้นที่มา โดยมีเป้าหมายว่าอยากเจอหิมะเท่านั้น ไม่ได้มีความฝันอยากเจอและสัมผัสหิมะเหมือนเด็กคนนั้น เลยทำให้การพบเจอหิมะครั้งนี้เป็นแค่ เป้าหมายที่เราได้ทำสำเร็จตามที่ตั้งเป้าไว้แค่นั้นเอง และกลับบ้านด้วยความทรงจำ ว่าได้ทำตามเป้าที่ตั้งไว้สำเร็จแล้ว
แต่ในเช้านี้อากาศหนาวได้หอบเอาความทรงจำและความฝันของเด็กคนนั้นมาคืน ให้อีกครั้ง และย้ำเตือนว่าผู้ใหญ่คนนี้ เป็นคนทำลายความฝันและจินตนาการของ เด็กชายคนนั้นโดยไม่สนใจและให้ความสำคัญความฝันและจินตนาการ ของเด็กชายคนนั้นเลย ทั้งที่ความฝันและจินตนาการของเด็กชายคนนั้นไม่เคย เปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิดเดียว แต่ผู้ใหญ่คนนี้ทอดทิ้งและไม่เคยเข้าใจความหมายและความต้องการที่แท้จริงของเด็กชายคนนั้นเลยสักนิด
แต่ตอนนี้ผู้ใหญ่คนนี้ได้เข้าใจแล้วว่า สิ่งที่เด็กชายนั้นต้องการคือความสุขที่ เปี่ยมล้นอย่างบริสุทธิ์ใจ ในระหว่างทางของการเดินทางของความฝัน ที่มีทั้ง จินตนาการ เรื่องราวมากมาย และความทรงจำต่างๆ จึงทำให้ผู้ใหญ่คนนี้ที่ไป พบเจอหิมะ ที่เด็กชายคนนั้นใฝ่ฝัน มองไม่เห็นและไม่สามารถสัมผัสถึงความงดงาม และความสุข ของหิมะในจินตนาการของเด็กคนนั้นได้ ขอบคุณอากาศหนาวในเช้านี้ ที่ทำให้ผู้ใหญ่คนนี้ มองเห็นและได้สัมผัสความสุข เหมือนที่เด็กชายคนนั้นได้สัมผัสเสียที ขอบคุณมากจริงๆ