ผมมีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังคับ จากเคสสถานการณ์ล่าสุดเลย เรื่องมีอยู่ว่า เเฟนทักมาทางแชทคับบอกว่า"เราไม่มีอะไรกันนานแล้วน่ะ" ผมเลยถามกลับว่า"น้อยใจหรอ" และแฟนก็ตอบว่า"ไม่รู้สิ" คือแบบแฟนผมขี้น้อยใจคับ จริงๆต้องเล่าที่มาที่ไปก่อนคับว่า ผมลางานช่วงเนื่องด้วยผลกระทบจากโควิดคับมาช่วยงานที่บ้านได้7เดือนแล้ว แต่แฟนยังเรียนอยู่ต่างจังหวัด ผมมาช่วยงานที่บ้านไม่ได้ค่าจ้างและค่าแรงแต่อย่างใด ลำพังได้แค่อยู่ทานอาหาร3มื้อกับท่านก็เกินพอแล้ว ทำให้ผมกับแฟนต้องห่างกัน ผมจะไปหาแฟนนานๆครั้งครับ ความถี่ในการไปหาก็1เดือนครั้งบ้าง หรือ 2เดือนครั้งบ้าง ครั้งนึงก็ประมาณ1-2วัน ในช่วง7เดือนที่ลางานกลับมาอยู่บ้าน ผมไปหาเธอไม่ถึง7ครั้ง ไม่รวมที่เธอสลับมาเยี่ยมบ้านผมบ้าง ทุกๆครั้งที่ผมไปหาเธอผมจะพกเงินติดตัวไปประมาณ500บาท และขับรถมอเตอร์ไซต์ไปหาเธอคับ ค่าเดินทางไปกลับก็ประมาณ120บาท บ่อยครั้งที่ผมไปหาเรามักจะไปกินชาบูหรือหมูกระทะกัน ไม่ก็ผมเลี้ยงหนังเธอ หมดไม่เคยต่ำกว่า200บาท ตังที่เหลือก็ซื้อข้าวทาน3มื้อคับ เหลือเงินก็ไม่เกิน30บาท แต่จุดสำคัญของเรื่องนี้เลยก็คือ ไม่เคยพอซื้อถุงยางคับ เราเน้นผลัดกันช่วยเหลือกันและกันมากกว่าช่วงหลังๆมานี้ ทีนี้เราจะตัดกลับมาที่ปัจจุบันกันคับ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เรื่องที่เธอน้อยใจผมคับ หลังจากเห็นข้อความนั้น ผมก็พยายามอธิบายว่าเหตุผลมันคืออะไร ผมพยายามอธิบายว่า ที่หลังๆไม่ค่อยได้มีอะไรกันเพราะ เงินจะซื้อถุงยางยังไม่พอเลย แล้วจะให้ทำอย่างไร แต่เธอก็ยังคงน้อยใจโดยที่ไม่มองเหตุผลความเป็นจริงเลย

เพื่อนๆว่าเหตุการณ์นี้มันผิดที่ผมหรอคับ น้อยใจได้แต่ฟังเหตุผลผมก่อนไม่ได้หรอ