หนูแอบชอบเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ
เราเป็นเพื่อนสนิทกันมากค่ะ วันแรกที่คุยกันเราจำได้ว่าเขาเย็นชามากค่ะเราถูกครูจับคู่ให้ทำงานวันนั้นเราแนะนำตัวด้วยรอยยิ้มแต่สิ่งที่เขาให้คือ
หน้าตาเรียบนิ่ง ต่อมมาเราสนิทกันมากไปไหนด้วยกันตลอดเขาทำตัวเหมือนเป็นแฟนกับเราจนเพื่อนเเซว มีช่วงนึงที่โทรคุยกันทั้งวันเวลาอยู่คนเดียวบ้านก็มีเขาคุยด้วยตลอดจนเปิดเทอมได้สักพักเขาก็เริ่มคุยกับเราน้อยลงแทบไม่โทรเลย เรารู้สึกเจ็บมากค่ะแอบชอบมาตั้งนานบทจะเงียบก็เงียบไปเลยเอาแต่คุยบอทเราก็เฉยๆพยายามปั้นยิ้มให้เสมอ เขาตามใจเรามากค่ะมีเราคนเดียวที่เล่นโทรศัพท์ได้แย่งขนมได้ช่วงปิดเทอมแรกเขาหายไปเลยไม่ทักมาเลยทักมาคุยเเค่วันเดียวเเล้วก็หายอีก จนวันนึงเราเจอเขาโพสต์คบกันใน ig วันนั้นเรารีบออกจากสายโทรกลุ่มเลยน้ำตาไหลหนักมากเราขอออกจากกลุ่มเพราะทนเห็นเขาขิงแฟนไม่ได้ มีแค่เพื่อน 2 คนที่รู้เรื่องนี้สร้างกลุ่มแยกไว้คุยกันวันนั้นเราเข้าสายโทรไปร้องไห้ไปมันเจ็บไปหมดเลยค่ะยิ่งไล่อ่าน ig แฟนเขาจริงๆแล้วเขาจีบกันมาได้เดือนนึง เราเสียใจมากเพราะเราช่วยงานทุกอย่างทำทุกอย่างเเต่ไม่เคยอยู่ในสายตาเขาเลย จนเพื่อนเราคนนึงส่งข้อความมาเราอ่านเเล้วถีงกับปล่อยเสียงสะอื้นในสายโทร

" อย่าร้องไห้นะเพื่อนไหนมองกระจกสิรู้ไหมว่าคนเก่งอยู่ในนั้น เจฌบมากไหมยังมีพวกกูรอกอดอยู่นะ " 

ผ่าานไปหลายวันเขาก็มาคุยกับเราทั้งวันเลยทั้งโทรทั้งแชทและไหนจำคำพูดที่ทำให้เราชอบเขามากกว่าเดิม

เราควรออกไปไหมในเมื่อเราก็รักเขาทำเพื่อเขามาตลอดเเต่จะให้มูฟออนคงยากเพราะอยู่ห้องเดียวกันนั่งข้างกัน