ตามหัวข้อเลย มีหลายเรื่องมากๆ ตอนแรกฉันไม่ค่อยคิดเรื่องครอบครัวเลยนะ ไม่เคยอยากให้เขาคาดหวังกับฉันเพราะคิดว่าเป็นคนไม่เอาไหนอยู่แล้ว แต่ก็ตั้งใจเรียนระดับนึง จนมาจะจบม.3 ตอนนั้นคืออยากเรียนกับเพื่อนมากๆๆๆ ไม่ใช่ว่าติดเพื่อนนะ แต่แค่อยากเรียนม.ปลาย แล้วก็คือไปสอบเข้ารร. เดิม จนติด ตอนนั้นโทรไปหาแม่ คือแบบดีใจมากๆเลย ได้ติดม.4ที่รร.เก่า เลยโทรไปหา เออก็บอกแม่ว่าเนี่ยติดม.4เลยนะ จะต่อไปคิวยืนเรื่องแล้ว แต่แม่กับบอกกับฉันว่า ไปสละสิทธิ์ ตอนนั้นคืองงมาก ทำไมละ ติดม.4 ที่รรเก่าเลยนะ แม่ไม่ดีใจด้วยหรอ ได้แต่คิดในใจ ไม่ได้ถามออกไป จากนั้นก็ถามแม่ ว่าทำไม แม่บอกอยากให้เรียนสายอาชีพ ตอนนั้นคือตันมาก ตันไปหมด เพื่อนก็มาถาม ทำไมไม่ไปต่อแถวยืนเรื่อง เราก็ไม่ได้เล่าให้เพื่อนฟัง แค่บอกว่าให้ไปก่อนเลย ไปแอบร้องไห้อยู่คนเดียว555555 คือแบบเฟลนิดหน่อยอ่ะ คือตั้งใจสอบมากๆๆๆๆๆ จนผลมันออกมาแบบเนี่ย แหละสุดท้ายฉันก็ต้องไปสมัครสายอาชีพ ตอนแรกไม่อยากเรียน แต่ก็จำใจ คือคิดในหัวแล้วว่าถ้าไปสมัครจะเรียนสาขาอะไร อยากเรียนสาขาท่องเที่ยว พอจะไปสมัคร แม่ก็ถามอยากเรียนสาขาอะไรเราก็บอกว่าอยากเรียนท่องเที่ยว แม่ก็มองก่อน พอเข้าไปห้องสมัครจริงๆ แม่กับบอกอาจารย์ว่า เราจะเรียนบัญชี คือเราโครตไม่ชอบบัญชี มันยุ่งยาก มันเหนื่อย มันปวดหัว มันเครียด มันมีอะไรหลายๆอย่างอ่ะ แล้วก็ไม่เก่งคนิตเลยตอนเรียนม.ต้น ติด0ทุกเทอม แต่ก็แก้อ่ะ เอาตัวรอดจนจบม. 3ได้ แต่แม่อยากให้เรียน เราเรียนให้ก็ได้ ทนเรียนมา2ปี ตอนนี้ใกล้จบแล้ว เครียดมากๆ แม่อยากให้เรียนแต่แม่ไม่เคยให้กำลังใจไม่เคยถามว่าเหนื่อยมั้ย ทุกคนคงคิดว่า อันที่จริงเราขัดแม่ก็ได้ ตามใจตัวเองก็ได้ ที่เราไม่ขัดใจเพราะอะไร เพราะว่าเรามีพี่น้อง4คน เราเป็นคนที่3 พี่คนโต2คน เรียนไม่จบม.3 สักคน แม่เลยคิดที่จะฝากความหวังไว้กับเรา แล้วก็น้องอีกคน ตอนนี้น้องจะจบม.3แล้ว แต่แม่ไม่บังคับน้อง แม่บอกอยากเรียนอะไรเลือกเอาเลย แต่กับเรา55555 นั้นแหละ รู้สึกน้อยใจ กดดันทุกอย่างเลยอ่ะ อยากมีกำลังใจเหมือนคนอื่นบ้าง เคยเครียดมากๆๆ จนคิดว่าไม่อยากอยู่ละอ่ะ อยู่ไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น มีแต่จะแย่ลง ความรู้สึกของเราอีกอย่างคือ รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกินเลย ส่วนเกินที่ว่านี้ พ่อแม่มีลูก4คน แต่ทำเหมือนมี3คน ไม่เคยนึกถึงเราเลยสักนิด ปากบอกว่ารักลูกเท่ากัน แต่ความเป็นจริงมันไม่ใช่เลย อะไรเราก็ได้หลังๆ พี่คนโต2คนกับน้องต้องได้ก่อน เหนื่อยมากๆเลยกับชีวิต อยากมึกำลังใจ เราชอบแอบร้องไห้บ่อยๆ ร้องไห้จนคิดว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้วอ่ะ แต่พยายามฮีลตัวเอง ปลอบตัวเอง ไม่มีใครกอด กอดตัวเองก็ได้🙃