ขอเกริ่นเรื่องก่อนนะคะคือเรากะแฟนคบกันมาประมาณ6ปี ตอนนี้เราอายุ20 แฟนเราอายุ26 ทางบ้านเราพ่อแม่ทำธุรกิจจึงมีฐานะพอสมควร ส่วนแฟนเราเป็นคนกัมพูชาฐานะหาางจากเราเยอะมากๆ(ทำงานก่อสร้าง/รับจ้าง) ครั้งแรกที่เจอกันคือแฟนเข้ามาทำงานเป็นลูกจ้างในร้านของเรา พอทำได้สัก1ปีเรากะแฟนก็แอบคบกันโดยที่ทางบ้านเราไม่รู้แต่คนที่ทำงานด้วยกันครอบครัวของเค้ารวมถึงเพื่อนคือรู้หมดยกเว้นบ้านเรา จนพ่อแม่เรามาจับได้ตอนที่คบกันได้2ปีกว่าสั่งให้เรากะแฟนเลิกกันขู่แฟนเราว่าจะบ้านแฟนจะต้องเดือดร้อน(ปล.คือพ่อของเรามีอิทธิพลพอสมควรในระแวกนั้น) แล้วขู่เราว่าถ้ารักก็เลิกยุ่งซ่ะแฟนเราจะได้ไม่เดือดร้อน แต่ด้วยความรักของจึงแอบคบกันมาเรื่อยๆจนปัจจุบัน ซึ่งทางบ้านเราก็ยังไม่รู้ แต่ที่เราเริ่มกังวลคือตอนนี้คบมาจน6ปีแล้วแต่ยังมองไม่เห็นอนาคตเลยทั้งเรื่องการแต่งงานหรือการสร้างครอบครัว ซึ่งเพื่อนๆของแฟนเราแต่งงานกันหมดเเล้ว เราเลยรู้สึกว่าเราเป็นคนปิดกั้นโอกาศในการใช้ชีวิตของเค้ารึป่าวซึ่งถ้าเค้าคบกะคนบ้านเดียวกันหรือคนที่ฐานะไล่เรี่ยกะเค้าชีวิตเค้าอาจจะไปได้สวยกว่านี้ก็ได้ แล้วก็เรื่องการใช้ชีวิตแบบแฟนที่คนทั่วไปมีคือการไปเที่ยวด้วยกัน นอนด้วยกันแบบข้ามคืนบ้าง ซึ่งเราไม่เคยมีเพราะที่บ้านเราหวงเรามากๆ เลยอยากถามว่าความสัมพันธ์ที่ยากแบบนี้ กับการมองไม่เห็นปลายทางแบบนี้ มันเป็นการรอที่ไม่มีที่สิ้นสุด เราควรไปต่อไหม?
ขอบอกก่อนนะคะว่าแฟนเราชัดเจนกะเรามาก เสมอต้นเสมอปลาย ด้วยความดีของเค้าเลยทำให้เราสับสน