เรื่องนี้มันค้างคาใจเรามานานมากๆแล้ว เราพยายามหาทางออกแล้วผลคือ "ไม่สำเร็จ" เรากับแฟนคบกันตั้งแต่เรียนมหาลัยปี 1 จนเรียนจบทำงาน เราเป็นพนักงานบริษัท แฟนเราเป็นพนักงานราชการค่ะ ทำงานระยะทางประมาณ 80 km. ไปหากันได้เรื่อยๆไม่ได้มีปัญหาเรื่องระยะทาง เรื่องเงิน หรือ เรื่องมือที่สาม ก็ยังคบกันอยู่แบบเรื่อยๆ นี่ก็จะเข้าปีที่ 8 แล้วค่ะ แฟนเราเป็นคนดีมากค่ะ ดีจริงๆเค้าดูแลใส่ใจเราดี เสมอต้นเสมอปลาย แต่บางครั้งความรักมันก็ไม่ใช่สิ่งตอบแทนความดี ขอยืมคำพูดพี่อ้อยพี่ฉอดหน่อยค่ะ รายละเอียดการคบกันเราไม่ขอพูดถึงนะคะ แต่เรารู้ดีว่าเค้าไม่ใช่คนที่เราต้องการใช้ชีวิตด้วย เราพยายามรวบรวมความกล้าบอกแฟนตรงๆครั้งแรกสิ่งที่เราได้รับคือเค้าขู่ทำร้ายร่างกายตัวเอง นั่นแหละค่ะเรากลัวว่าเค้าจะเป็นอะไรไปเราก็ทน ยิ่งคบเราก็รู้ว่ามันไม่ใช่แล้ว เราต้องการยุติความสัมพันธ์แล้วตอนนี้ 2 ปีแล้วที่เราพยายามเลิกแต่ไม่สำเร็จ คือ เราก็ยังไม่ได้มีใคร เราเลยสามารถอยู่กับแฟนได้แบบเรื่อยๆ แฟนเราก็รู้นะคะแต่ไม่เลิก เรื่องผู้ใหญ่ในครอบครัวคงมาช่วยไม่ได้เพราะพวกเราไม่อยากให้ท่านเดือดร้อน และความรักของเราก็ไม่ได้รับการยอมรับจากครอบครัวเท่าไหร่แต่ก็ไม่โดนกีดกัน (เลสเบี้ยนค่ะ) ตอนนี้เราอยากระบาย จะว่าเราผิดก็ได้นะคะที่เราหมดรักก่อนและเราไปต่อไม่ได้ เราอยากจบ เราควรทำอย่างไรดีคะ หรือมีวิธีแนะนำเตือนสติให้เรากลับมารักแฟนเรามั้ยคะ 😓😓😓