คือมันเหมือนจะเป็นเรื่องของความเชื่อเฉพาะบุคคลมากกว่าไหม?
ยกเว้นหากมีปรากฏในพระสูตร ผมถึงจะยอมเชื่อว่าพระพุทธองค์น่าจะได้ตรัสไว้จริง (คือไม่ใช่ใครก็ไม่รู้พูดหรือตู่ขึ้น)
ส่วนตัวผมนั้น อะไรที่ไม่มีในพระสูตร ผมฟังไว้เฉยๆนะ 
แต่จะยอมเชื่อก็ต่อเมื่อผมสามารภรู้เห็นได้เอง ว่าสิ่งนั้นมีจริงไหมเท่านั้นนะ
แม้แต่พุทธพจน์เองก็เถอะ ผมฟังไว้เฉยๆก่อน แล้วค่อยนำมาพิจารณาไตร่ตรองในภายหลังอีกที (เฉพาะช่วงเวลาที่จิตเป็นสัมมาสมาธิ - และมีสติบริบูรณ์เท่านั้น)
และจริงๆผมเชื่อว่าพระพุทธองค์ ท่านก็ไม่เคยตรัสว่าให้สาวกเชื่อในสิ่งที่ท่านตรัส
ตรงกันข้าม ท่านกลับบอกพวกเราชาวพุทธว่า จงอย่าเชื่ออะไรง่ายๆเสียด้วยซ้ำ (กาลามสูตร)
แนวทางการสอนของพระพุทธเจ้าคือ ท่านจะทรงสอนให้เรารับฟังและน้อมนำไปพิจารณาใคร่ครวญดูอีกทีมากกว่า
แต่การที่จะน้อมนำเอาพุทธธรรมคำสอนเหล่านั้นมาพิจารณา สาวกผู้นั้นก็ต้องปฏิบัติพระกรรมฐานควบคู่ไปด้วย จนกว่าจะเกิดปัญญาพอที่จะสามารถพิจารณาพุทธธรรมตำสอนอันลึกซึ้งเหล่านั้นได้
** ท่านไม่ได้สอนให้สาวกเชื่อในสิ่งที่ท่านสอน แต่ท่านสอนให้เรารับฟังคำสอนของท่านไว้ แล้วนำไปพิจารณาต่อเอาเองอีกที (เมื่อจิตอยู่ในภาวะที่เหมาะควรแก่การพิจารณาแล้ว)**