คือปกติเราเป็นที่แบบ ทำอะไรก็เซฟตัวเองไว้ตลอด เวลาล้มเหลว ก็จะไม่หนักมากแบบดำดิ่ง สมมติเราล้มเหลวกับอะไรสักอย่างนึง แบบ ล้มเหลวมากๆๆๆ เราจะไม่สามารถ ค้นหาได้ว่าเราผิดพลาดอย่างไง ผิดพลาดตั้งแต่เมื่อไหร่ ผิดพลาดเพราะอะไร เราได้เรียนรู้อะไรจากความผิดพลาดนี้ เราจะปรับใช้ในชีวิตต่อไปได้อย่าง ยกตัวอย่างแบบมั่วๆ ถ้าวันนึ่งเราเกิดไปเชื่อใจใครสักคน เค้าให้เราลงเงินเพื่อผลตอบแทน หลายแสนบาท เราเชื่อเค้าแล้วทำตาม แต่ก่อนหน้านั้น เราได้ศึกษาโครงสร้างการลงทุน ความเสี่ยง ผลตอบแทน และสุดท้ายคือเครดิตของคนที่เราเชื่อใจ ทุกอย่างดีมีพร้อม สรุปสุดท้าย โดนหลอกเค้านำเงินหนีไป สิ่งที่ได้คืออะไร เราได้อะไรจากเรื่องนี้ จะบอกว่าความรู้ที่ศึกษาการลงทุนเราว่าไม่ใช่ เพราะมันแค่ผมพลอยได้ แต่สิ่งที่เราต้องการคือข้อคิด ข้อผิดพลาด เรามองไม่เห็นมัน เราผิดพลาดอะไร ถ้าบอกว่าเราผิดที่ไว้ใจผิดคนก็ไม่ใช่ ก่อนหน้านี้บุคคลที่เราลงทุนด้วยเครดิตดีมาตลอด เรากลัวว่าต่อไปถ้าเราทำผิดพลาดขึ้นมา เราจะทำมันอีก ซ้ำๆแบบเจ็บไม่จำ(เพราะไม่มีอะไรให้จำว่าผิดตรงไหนจะได้แก้ไขถูก) เราเลยไม่เข้าใจกับคำว่า ประสบการณ์จะสอนเราเอง แล้วถ้าเราไม่สามารถเรียนรู้จากประสบการณ์นั้นได้ มันก็จะ ศูนย์เปล่าใช่ไหม? ช่วยจับประเด็นสิ่งที่เราเขียนหน่อยนะ เราเบลอๆเขียนสดด้วยคิดไปเขียนไป