คือเมื่อก่อนเรารู้ว่าแฟนเราเคยมีเมียเคยแต่งงานมาแล้วแต่เราไม่ได้สนใจอ่ะไรอยู่กันมาได้8ปีเราก็มีลูกด้วยกันคนหนึ่งอายุ3ขวบกว่ามีอยู่วันหนึ่งเขาได้บอกกับเราว่าจะพาเราไปเที่ยวเราก็ไม่ได้คิดอ่ะไรแต่พอไปถึงที่เที่ยวกับกลายเป็นว่าที่นั้นคือบ้านแฟนเก่าเขาที่เลิกกันมาได้8ปีตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่คิดว่าเขาคงผ่านมาทางนี้คงเเวะมาดูเฉยๆแฟนเราลงรถไปคุยกับข้างบ้านเขาอยู่นานพอขึ้นรถมาแฟนเราได้เล่าว่าแฟนเก่าเขาที่เลิกกันไปมีลูกอายุ8ขวบตอนแรกก็ไม่ได้คิดอ่ะไรแต่พอนึกขึ้นได้ว่าลูกเขาอายุ8ขวบเท่ากะที่อยู่อยู่กะแฟนเรามา8ปีเลยคือเขาเลิกกันได้1ปีก็ได้คบกับเราแล้วอยู่กินกันมาได้8ปีเราเลยคิดว่าลูกแฟนเก่าเขาต้องเป็นลูกของแฟนเราแน่ๆแต่แฟนเราบอกกับเราว่าไม่เคยรู้มาก่อนว่าแฟนเก่าเขาท้องส่วนแม่ของแฟนเขาบอกว่าต้องเป็นลูกของแฟนเราแน่ๆแต่ไม่เป็นไรเราไม่รู้คนที่ไม่รู้คือคนไม่ผิดแม่แฟนเราพูดแต่นับจากนั้นมาเราเริ่มรู้สึกว่าชีวิตคู่ของเราเริ่มไม่เหมือนเดิมแฟนเราชอบพูดถึงแฟนเรื่องแฟนเก่าชอบพูดว่าคิดถึงพ่อตาเก่ามีโอกาสอยากแวะไปหาอีกเราเริ่มไม่พอใจเพราะที่พามาแฟนเราเขาไม่เคยที่จะพูดถึงพ่อของเราเลยไม่เคยพูดดีกับพ่อเราเลยไม่เคยถามว่าพ่อเราอยู่ยังไงสบายดีไหมเขาไม่เคยถามเลยแต่พอพูดถึงพ่อของแฟนเก่าเขากลับพูดดีตรงนั้นตรงที่ที่เคยพาพ่อแฟนเก่าเขามาเราเริ่มไม่พอใจเริ่มเกิดอาการระแวงแฟนเราตลอดเวลาเริ่มไม่ไว้ใจทั้งที่ก่อนหน้านี้เราไม่เคยว่าไม่เคยสนใจเวลาเขาพูดถึงแฟนเก่าเขาเรารู้สึกเฉยๆแต่พอเรากลับจากบ้านแฟนเก่าเขาเราเริ่มรู้สึกว่าเรามันเชื่อใจเขาเริ่มหึงหวงเขาขึ้นมาทั้งที่ก่อนหน้านี้เราไม่เคยเป็นมาก่อนแฟนเราชอบพูดอีกว่าสงสานลูกเราเนาะทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดแล้วก็ชอบพูดว่าก็เลี้ยงมาแต่เด็กก็เลยรักไงทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยพูดแสดงว่าเขายังรู้สึกดีกับแฟนเก่าหรอป่าวหรือเราคิดไปเองแฟนเราบอกว่าเรื่องอดีตมันกลับไปแก้ไข้ไม่ได้ถึงเด็กคนนั้นเป็นลูกเขาจิงแต่เขาไม่รู้และไม่ได้เลี้ยงดูไม่คิดว่ามีลูกไม่ได้คิดอ่ะไรแต่เรารู้สึกได้ว่าตั้งแต่กลับมาจากบ้านแฟนเก่าเขาในใจเขาคิดอ่ะไรอยู่แน่ๆเลยถึงชอบเปรียบลูกเราเปรียบเรากับแฟนเก่าเขาแต่เขาไม่พูดออกมาให้เราได้ยินแต่เขาจะพูดมีลับลมคมในยังไงไม่รู้เขาชอบมาง้อเราเวลาเราโกรธทั้งที่ไม่เคยชอบพูดดีกับเราเวลาเราเงียบแต่ในใจเราอ่ะมีร้อยคำพูดที่เราอยากจะพูดเราคิดว่าเขาทำดีกับเราเอาใจเราเป็นเพราะเขาสงสานเราไม่รู้สิเราคึดว่าอย่างนั้นแต่ภายนอกเราดูยิ้มแย้มแต่ในใจเรามันมั่วหม่องต้องแต่เรากลับมาจากบ้านแฟนเก่าเขาแล้วเราพยามไม่คิดไม่ยึดติดไม่มกหมุ่นแต่ก็มีเหตุให้เครียดตลอดเวลาที่เราเห็นหน้าแฟนเรารู้สึกนึกถึงวันนั้นไม่เคยลืมทุกวันนี้เราอยู่แบบไม่มีความสุขเลยจิตใจแย่มากบ้างวันนอนฝันร้ายนอนร้องไห้ก็มีทั้งที่เราอยากรู้สึกเหมือนเดิมที่ผ่านมาแต่เราทำไม่ได้เราไม่มีความสุขเลยเราอยากปล่อยว่างไม่อยากคิดอ่ไรแล้วเราท้อเราเหนื่อยกับความรู้สึกแบบนี้มันอึดอัดมันมันสบายใจมะระแวงไปหมดทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่เคยเป็นมาก่อนเราต้องทำยังค่ะขอความเห็นหน่อยค่ะ