คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
เข้ามาให้กำลังใจ จขกท ค่ะ
เอาใจช่วยให้ไม่ต้องป่วยด้วยโรคทางจิตเวชใด ๆ เนื่องจากการทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของลูก ในช่วงเวลานี้ค่ะ
อันดับแรก ต้องเข้าใจนะคะ ว่าคนป่วยนั้น มีความไม่สบายกายรบกวนการดำรงชีวิตประจำวันมาก มากจนกระทั่ง คนที่ไม่ได้ป่วยอาจนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้น การกล่าวโทษว่า จขกท และแม่ยังดูแลไม่ดีนั้น อาจช่วยสะท้อนให้เห็นว่าท่านนั้น แม้จนกระทั่ง จขกท และแม่ดูแลดีที่สุดแล้วก็ยังไม่พอ หรือยังไม่ใช่อย่างที่ต้องการ หากพอจะเข้าใจตรงนี้ จขกท อาจเข้าใจพ่อมากขึ้น และไม่นึกน้อยใจ จะว่าไป หากพิจารณาให้ดี ความน้อยใจของ จขกท มันอาจคือการมีอัตตามากอยู่ เมื่อรู้ว่าพ่อพูดกับคนอื่นเช่นนั้น จึงรู้สึกเจ็บปวด เสียใจ โกรธ น้อยใจและไม่พอใจ หากพอทำใจได้ ขอแนะนำให้เอาพ่อเป็นใหญ่ ลดตัวตนของตนลง อาจยาก เพราะคำพูดเช่นนั้น ก็ชวนทำให้เสียใจจริง ๆ แต่พยายามเถอะนะคะ เพื่อตนเองและเพื่อพ่อ
จะว่าไป นอกจากเรื่องการดูแลพ่อที่อาจทำให้สุขภาพจิตของ จขกท อ่อนแอ อาจเป็นไปได้ว่าการตกงาน อาจมีส่วนอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย พยายามเจริญอานาปานสติ มีและใช้สติให้มาก ตามความคิด ความเห็นและความรู้สึกของตนเองให้ทัน อาจพอช่วยปัญหาหลายอย่างไม่ผสมเข้ากันจนเป็นปัญหาใหญ่
เป็นทัศนะหนึ่งเท่านั้นค่ะ
เอาใจช่วยให้ไม่ต้องป่วยด้วยโรคทางจิตเวชใด ๆ เนื่องจากการทำหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่ของลูก ในช่วงเวลานี้ค่ะ
อันดับแรก ต้องเข้าใจนะคะ ว่าคนป่วยนั้น มีความไม่สบายกายรบกวนการดำรงชีวิตประจำวันมาก มากจนกระทั่ง คนที่ไม่ได้ป่วยอาจนึกไม่ถึง เพราะฉะนั้น การกล่าวโทษว่า จขกท และแม่ยังดูแลไม่ดีนั้น อาจช่วยสะท้อนให้เห็นว่าท่านนั้น แม้จนกระทั่ง จขกท และแม่ดูแลดีที่สุดแล้วก็ยังไม่พอ หรือยังไม่ใช่อย่างที่ต้องการ หากพอจะเข้าใจตรงนี้ จขกท อาจเข้าใจพ่อมากขึ้น และไม่นึกน้อยใจ จะว่าไป หากพิจารณาให้ดี ความน้อยใจของ จขกท มันอาจคือการมีอัตตามากอยู่ เมื่อรู้ว่าพ่อพูดกับคนอื่นเช่นนั้น จึงรู้สึกเจ็บปวด เสียใจ โกรธ น้อยใจและไม่พอใจ หากพอทำใจได้ ขอแนะนำให้เอาพ่อเป็นใหญ่ ลดตัวตนของตนลง อาจยาก เพราะคำพูดเช่นนั้น ก็ชวนทำให้เสียใจจริง ๆ แต่พยายามเถอะนะคะ เพื่อตนเองและเพื่อพ่อ
จะว่าไป นอกจากเรื่องการดูแลพ่อที่อาจทำให้สุขภาพจิตของ จขกท อ่อนแอ อาจเป็นไปได้ว่าการตกงาน อาจมีส่วนอยู่บ้าง ไม่มากก็น้อย พยายามเจริญอานาปานสติ มีและใช้สติให้มาก ตามความคิด ความเห็นและความรู้สึกของตนเองให้ทัน อาจพอช่วยปัญหาหลายอย่างไม่ผสมเข้ากันจนเป็นปัญหาใหญ่
เป็นทัศนะหนึ่งเท่านั้นค่ะ
hamuhamoo ถูกใจ, Under the Lemon Tree ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1892724 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1171324 ถูกใจ, มังกรเผือก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5972582 ซึ้ง, Sanpong ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4441049 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1441361 ถูกใจ, รอยยิ้มฉันมีเพื่อใครสักคน ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
เราเจอมาเยอะ ขอบอกว่าคุณไม่ใช่คนเดียวที่เจอแบบนี้
คนดูแลข้างๆ อดหลับอดนอน อดกิน อดๆอยากๆ แต่ไม่เคยมีความดีเหลืออยู่ ทำไมชอบทำเจ็บปวด ทำไมไม่หาข้าวให้กิน ทำไมไม่เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว
คนไม่เคยดูแล ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่เคยโทรหา แค่ฝากส่งส้มมาถุงหนึ่ง โอ้ย ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ กตัญญูเหลือเกิ๊น เป็นอภิชาติบุตรโดยแท้ ฯลฯ
เป็นอย่างนี้ทั้งนั้น เจอแทบทุกบ้าน.
ถ้าทำได้คุณก็จ้างคนดูแลตามเนอสเซอรี่มาดูแลแทน แล้วก็ไปใช้ชีวิตของตัวเองซะ จะได้ไม่เสียสุขภาพจิตทั้งคนเฝ้า ทั้งคนป่วย อีกหน่อยถ้าเขาไม่อยู่แล้ว คุณจะได้ไม่เสียอนาคตของตัวเองไปด้วย.
คนดูแลข้างๆ อดหลับอดนอน อดกิน อดๆอยากๆ แต่ไม่เคยมีความดีเหลืออยู่ ทำไมชอบทำเจ็บปวด ทำไมไม่หาข้าวให้กิน ทำไมไม่เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว
คนไม่เคยดูแล ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่เคยโทรหา แค่ฝากส่งส้มมาถุงหนึ่ง โอ้ย ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ กตัญญูเหลือเกิ๊น เป็นอภิชาติบุตรโดยแท้ ฯลฯ
เป็นอย่างนี้ทั้งนั้น เจอแทบทุกบ้าน.
ถ้าทำได้คุณก็จ้างคนดูแลตามเนอสเซอรี่มาดูแลแทน แล้วก็ไปใช้ชีวิตของตัวเองซะ จะได้ไม่เสียสุขภาพจิตทั้งคนเฝ้า ทั้งคนป่วย อีกหน่อยถ้าเขาไม่อยู่แล้ว คุณจะได้ไม่เสียอนาคตของตัวเองไปด้วย.
สมาชิกหมายเลข 8015855 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 8353289 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 7661524 ถูกใจ, hamuhamoo ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1892724 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1313198 ซึ้ง, เข้ามาสมน้ำหน้า ถูกใจ, ball0910400 ถูกใจ, moopeepink ถูกใจ, เด็กจอมแก่น ถูกใจรวมถึงอีก 18 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
มีใครเคยรับมือกับการดูแลคนป่วย จนเราเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าเองบ้างคะ ช่วยให้คำแนะนำทีค่ะ
ประเด็นคือท่านชอบบอกกับคนอื่นๆ ว่าเรากับแม่ไม่เคยดูแลท่านค่ะ บอกว่าตัวเองโดดเดี่ยว พอเจ็บปวด ก็จะบังคับให้ไปโรงพยาบาล ไม่รักไม่ห่วงเลย คิดแต่จะส่งให้เค้าไปตาย ทั้งที่รู้ว่าไป รพ.แล้วเจ็บตัว เพราะพยาบาลชอบแทงเข็มตามร่างกาย เค้าเจ็บค่ะ
พอเราได้ยินเค้าคุยแบบนั้นเราน้ำตาร่วงเลยค่ะ ความรู้สึกเราที่ได้ฟังตอนนั้น คิดอยู่อย่างเดียวว่าเราดูแลท่านยังไม่ดีอีกเหรอ ท่านพูดทุกวันค่ะ ว่าอยากตายแล้ว ไม่อยากอยู่ ทรมาน
เราจะทำยังไงดีคะ เห็นท่านเจ็บปวด เราก็เจ็บไปด้วย แต่ต้องฟังคำพูดท่านที่ทำร้ายจิตใจเราทุกๆวัน สภาพจิตใจเราย่ำแย่ลงเรื่อยๆ ค่ะ เราเริ่มคิดอยากหายไปไหนให้ไกลๆ ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เอาแต่โทษตัวเองซ้ำไปซ้ำมาว่าทำไมเราดูแลท่านให้มีความสุขไม่ได้
เราดูแลท่านสุดความสามารถแล้วจริงๆ ค่ะ แต่ท่านไม่เคยสนใจเลย ไปบอกคนอื่นเสมอว่าเหงา โดดเดี่ยว ทั้งที่เราอยู่ข้างกายท่านตลอดเวลา พยายามชวนคุยเพื่อไม่ให้ท่านเหงา เราเลยไม่รู้จะทำยังไงให้ดีกว่านี้แล้วค่ะ
มีท่านใดเคยเจอแบบนี้บ้างคะ แล้วมีวิธีแก้ปัญหากันยังไงคะ