เวลาที่เราทะเลาะกับแม่อะค่ะสุดท้ายเราก็ขอโทษแล้วพูดดีๆด้วย​ๆตั้งแต่มัธยมมาเรารู้สึกเริ่มกลัวแม่ตัวเองยังไงไม่รู้อะค่ะ.. แม่เราปาข้าวของเวลาโกรธ​ ทำลายข้าวของ​ ปาเงินใส่หน้า​ จะฉีกสมุดพกเรา​ กระทืบเท้าพังประตูห้อง​ นอนดิ้นกับพื้นด้วยอะค่ะตั้งแต่นั้นมาเราวางตัวไม่ค่อยถูกเลยเวลาโดนเขาว่า​ มีช่วงนึงเราโดนญาติพี่น้องเกลียดเราไปร้องไห้แม่เขาถามเราว่าไปตายกันไหมลูกมันฝังใจเรามากๆ​ เราโดนว่าทุกครั้งที่ร้องไห้​ เราพยายามฝืนแล้วพ่อก็เข้าข้างแม่มาตลอดเลย​ เราเหนื่อยจริงๆค่ะทุกคน​ เราอยากได้แม่คนเดิมของเราเมื่อตอนเด็กๆจริงๆค่ะ​ เราไม่รู้สาเหตุที่เขาเป็นแบบนี้เลยเราจะพาเขาไปหาหมอเขาก็ไม่ไปค่ะ​ เราจะร้องไห้ทุกวันเลย