GNH คือดัชนีตัวชี้วัดความสุขของภูฏานไม่เหมือนชาวบ้าน หลักเกณฑ์การวัดหรือคำถามที่สุ่มถามประชาชนก็ไม่เหมือนชาวบ้าน เช่น วันนี้คุณทะเลาะกับคนที่บ้านไหม  วันนี้นอนหลับกี่ ชม.?
แถมยังสุ่มถามแค่ 1% ของประชากรภูฏานเท่านั้น

จากการที่ได้ดูการให้สัมภาษณ์ของชาวภูฏานจำนวนหนึ่ง โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่พวกเขาบอกว่าไม่ได้มีความสุขอย่างที่คนภายนอกคิด ผู้คนเริ่มไม่เห็นด้วยว่าประเทศของเขาช่างมีความสุข และไม่มีชาวภูฏานคนไหนกล้าพูดว่าพวกเขาประสบความสำเร็จกับ GNH เพราะว่ามีคนติดยา  นอนข้างถนน  หลายคนไม่ได้เรียนหนังสือ  เข้าไม่ถึงระบบสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐาน แล้วที่บอกว่าประชากรทุกคนรักษาพยาบาลฟรีนั้น คุณภาพเป็นแบบไหนไม่มีใครรู้ ทำไมคนรวยถึงต้องไปรักษาในประเทศอื่น