- จขกทเพิ่งม.2 ยังมีเป้าหมายด้านการเรียนให้ไปให้ถึงอีกเยอะมาก สอบเข้าม.4โรงเรียนหัวกะทิ, เข้ามหาลัยดังที่สุดในสายที่อยากเรียน, เกียรตินิยม ฯลฯ ไม่ได้บอกว่าต้องทำให้ได้ แต่ถ้าถนัดเรียน ชอบเรียนเป็นพื้นฐาน การตั้งเป้าหมายพวกนี้มันสนุกดี อย่างน้อยก็เป็นแต้มต่อตอนหางานดี ๆ ทำ

- เรียน ๆ ไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวจบก็สบายไม่ใช่เรื่องจริง แต่ประวัติการศึกษาดีกว่าจะสบายกว่าในการหางานทำเป็นเรื่องจริง

- ยิ่งเรียนสูงและไปอยู่ในหมู่เพื่อนเก่ง ๆ อาจจะได้พบว่าเราไม่ได้เก่งเสมอไป ถ้าไปจัดในกลุ่มที่เก่งมากเราอาจจะกลายเป็นคนรั้งท้ายก็ได้

- กลับกันถ้าเราไม่ต้องพยายามอะไรเลยก็เก่งกว่าคนอื่นคิดได้สองอย่าง หนึ่งเราเก่งจริง สองคือเราแค่เก่งในกลุ่มคนที่ไม่เก่งและเราเสียโอกาสในการพัฒนาตัวเอง

- เรื่อง passion อย่าเอามาเป็นสาระสำคัญในชีวิตมาก คนเยอะแยะไม่ได้ทำงานที่อยากทำ แต่เรายังสามารถหาความสุขในชีวิตจากงานอดิเรกหรือเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตได้ ถ้าไม่ได้ทำงานที่ชอบมาก ๆ ทำงานที่ไม่เกลียดและมีเงินเท่านี้ก็โอเคมากแล้ว

- สุดท้าย บางทีช่วงวัยรุ่นไม่มีอะไรมันก็เบื่อขึ้นมาเอง รู้สึกมีปัญหาบางอย่าง แต่ยังไงก็หาอะไรดี ๆ ให้ตัวเองทำแก้เบื่อแล้วกันเนาะ ตอนเราอายุประมาณจขกทวิธีแก้เบื่อคือตะลุยอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ ออกไปหาที่เรียนพิเศษเพิ่มเพราะที่โรงเรียนมันเบื่อ ๆ ง่าย ๆ ไม่ท้าทาย ได้รู้จักเพื่อนโรงเรียนอื่นเพิ่มด้วย