สวัสดีค่ะ เราอายุ 27 ปีนะ ตอนนี้ เราเติบโตมาจากการเลี้ยงดูของยายกับป้าคนโต แม่มีพี่น้องทั้งหมด 10 คน  แม่เราเป็นคนเกือบสุดท้อง ชีวิตตอนเด็กของเราค่อนข้างลำบากยากจน เราทำงานรับจ้างทุกประเภทตั้งแต่ 8-9ขวบ ล้างจาน โบกรถตามร้านอาหาร กวาดเศษผมในร้านทำผม เก็บโต๊ะเก็บจานในร้านอาหารที่ทำงาน รับเป็นจ๊อบๆไปแล้วแต่เขาจะเรียกใช้ เพราะอายุน้อยไม่มีใครจ้างประจำ เป็นหลานคนกลางๆ เพราะฉนั้นความรักความอบอุ่นไม่เคยได้รับจากใคร และเป็นคนที่ทำอะไรต้องเสียสละให้น้องและพี่เสมอ เล่นเต็มที่ เรียนเต็มที่ นอนเต็มอิ่ม คืออะไรไม่เคยรู้จัก หาเงินได้เท่าไหร่ให้ที่บ้านหมด จนโตเป็นสาว แม่เราก็รับมาอยู่ด้วย อยู่กับแม่ไม่กี่เดือน ก็ต้องไปอยู่กับป้าคนโต เพราะแม่มีแฟนใหม่ อยู่กับป้าหลายปีจนเราเรียนไม่จบเพราะแม่ไม่ส่งเรียนต่อ เลยต้องกลับไปอยู่กับแม่และหางานทำตั้งแต่อายุ 16 และที่แม่รับกลับไปอยู่ด้วยเพราะญาติพี่น้องกดดันด่าว่าแม่ไม่เคยรับผิดชอบเราเขาก็เลยจำยอม (พ่อแม่แยกทางกัน) แม่เราเป็นคนที่มีอารมณ์รุนแรงมาก เหมือนไบโพล่า (แม่กินยาวันนึงเป็นถุงเพราะแม่นอนไม่หลับเป็นเวลาหลายปี) แม่กดดันและทวงบุญคุณความเป็นแม่ผู้ให้บังเกิดกับเราตลอด ด่าเราเสียหาย สาปแช่งในที่สาธารณะก็เคย *คำหยาบครายแรงๆเกี่ยวกับค่าน้ำนมที่คิดได้เลยค่ะ* เราทำงานหนักมากรับจ้างทุกอย่าง แต่ต้องเอาเงินให้แม่ตลอด เราก็เต็มใจให้ เพราะแม่นี่เนาะ ค่าน้ำค่าไฟค่ากิน แม่ก็ร่ายยาวให้ฟังทุกวัน เราเป็นคนไม่เถียงปากหนัก ก็เป็นแบบนั้นตลอดมา จนมีแฟน (เรามีแฟนตั้งแต่อายุยังน้อยเพราะไม่มีที่พึ่งพิงเวลาแม่ไล่ออกจากบ้าน) และเขาเป็นคนเดียวที่รับเราได้ทั้งๆที่แม่เราเป็นแบบนั้นไม่รังเกียจ บุญของความกตัญญูของเราคงพอมี พ่อแม่แฟนเอ็นดูและรักเรามาก แกบอกเสมอว่าเราเป็นลูกสาว ตอนนี้ เราก็อยู่บ้านเขามา 11 ปีแล้ว มีลูก 1 คน ทุกคนรักและเอ็นดูลูกเราที่สุด ครอบครัวอบอุ่นดี และ เราก็ทำค้าขาย ทำธุรกิจมาตลอด เป็นเจ้าของธุรกิจตั้งแต่อายุ 19 ปัจจุบัน27เราซื้อบ้าน บ้านกำลังเสร็จในอีกเดือนข้างหน้า ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเราส่งเงินให้แม่ตลอด แต่ไม่ได้จำนวนเยอะมากมาย แต่ไม่ขาด เราเลี้ยงลูกเองกับแฟน มีภาระค่าใช้จ่ายรับผิดชอบเอง ส่งเงินให้แม่เสมอ ใช้หนี้แทนให้ตลอด แต่แม่ก็ไม่เคยพอใจเลยกับสิ่งที่เราให้ เราไม่ได้ให้แม่คนเดียวนะคะ เราให้พ่อ แม่ ป้าคนโต ยาย แต่ยายไม่ได้ให้บ่อยมาก เพราะลูกหลานแกเยอะ เราก็ให้ในส่วนของเราแค่นั้น (ก็ยังโดนป้าอีกคนและพี่สาวจิกกัดเป็นว่าเล่น เพราะเราไม่ค่อยได้กลับไปหา) ส่งเงินให้ครบทุกคนแล้วจะเอากำลังที่ไหนกลับ !!!! พี่สาวกำพร้า เขาสามารถให้ยายได้เต็มๆก็ไม่ใช่เรื่องแปลก มาต่อ.... แม่เราไม่เคยพอใจกับทุกเดือนที่เราให้ ทั้งๆที่ยุคนี้คือ ยุคโควิด (รอบสองแล้วด้วย) ซื้อบ้านได้ ประคับประคองหนี้สิน ไม่ขอพักชำระหนี้ มีเงินส่งให้แม่ มีเงินกินใช้จ่ายในครอบครัว มีเงินก้อนซัพพอร์ต พี่สาวที่จิกกัดเราและบ้านยายในโควิทรอบแรกได้ ก็เก่งมากแล้วไหมอ่ะ แม่ก็ยังจะเอาทั้งหมดที่เราหาได้ อยากให้เราเชื่อฟัง และทำตามทุกอย่างที่แม่สั่ง กำลังใจเราไม่เคยได้รับ มีแต่คำพูดถากถาง ว่าเราไม่ได้แต่งงานเหมือนพี่สาว เรียนหนังสือไม่จบ อายมากที่มีลูกแบบเรา ทั้งๆที่เรามีครอบครัวของตัวเองมาตั้ง 11 ปีแล้ว และรับผิดชอบทุกอย่างเองโดยไม่เดือดร้อนที่บ้าน เราอกตัญญูมากหรอ เราเรียนไม่จบ แต่มีรายได้เดือนละ แสนในช่วงโควิด และส่งให้แม่เดือนละหมื่น กับภาระ 60,000.- ต่อเดือน เราแย่ขนาดนั้นเลยหรอ น้อยใจ เสียใจ ที่เราประสบผลสำเร็จในหน้าที่การงานขนาดนี้ แต่ที่บ้านไม่เคยภูมิใจ หรือพูด ถึงเราในทางไม่ดีเลย เพียงเพราะเราไม่ได้กลับไปหาบ่อย มีแต่ส่งเงินให้ ก็ยังดูเนรคุณอีกหรอ ถ้าเราอกตัญญูเรามีรายได้และทุกอย่างทั้งที่อายุเพียงแค่นี้ได้ยังไง