นุ่นเดินเข้าไปในครัวโดยไม่รู้ตัว แต่ละย่างก้าว ราวกับคนไร้ชีวิต
วันนี้เธอสังหรณ์ใจ รีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติ จึงได้มารับรู้ความจริง
เป็นดังที่สังหรณ์ไว้
สามี กับน้องสาวของเธอ กำลังจะตาย !
นุ่นเสียพ่อไปตอนอายุ 12 ตอนนั้น ยัยนัน น้องสาวของเธอ เพิ่งจะเกิด ยัยนันไม่เคยเห็นหน้าพ่อด้วยซ้ำ
เมื่อไร้พ่อ นุ่นจึงต้องออกจากโรงเรียน มาช่วยแม่ทำข้าวแกงขาย แต่พอยัยนันอายุได้ 10 ขวบ แม่ก็เสียไปอีกคนด้วยโรคมะเร็ง
คำสุดท้ายที่แม่พูดฝากฝังไว้ก่อนตาย "ดูแลน้องด้วยนะลูก" นั่นคือสิ่งที่นุ่นยึดถือ
แม้ว่ายัยนันจะเอาแต่ใจ ไม่สนใจเล่าเรียน ทั้งที่นุ่นกัดฟันส่งให้เรียน เอาแต่แต่งตัวสวย ออกไปเที่ยวกับเพื่อนไปวันๆ ไม่ช่วยงานใดๆเลย
ในสายตาของนุ่น ยัยนัน ยังคงเป็นน้องสาวตัวน้อยที่น่ารัก ที่เธอรับปากแม่ว่าจะดูแลเสมอ
ยัยนัน กำลังจะตาย !
ก่อนหน้าเคยช่วยแม่ทำข้าวแกงขาย แต่พอเหลือนุ่นคนเดียว ทำไม่ไหว จึงเอาทุนที่มีอยู่มาทำร้านก๋วยเตี๋ยวรถเข็นในซอยข้างโรงงาน
จากร้านเล็กๆที่มีเพียง 2 โต๊ะ ต้องเพิ่มเป็น 10 โต๊ะ ทำกำไรเป็นกอบเป็นกำ จนสามารถย้ายจากบ้านเช่า มาซื้อบ้านทาวน์เฮ้าส์ 2 ชั้น เป็นของตัวเองได้
ตอนนั้น ชาญ ก็เข้ามาในชีวิตของนุ่น
เขาเป็นหัวหน้าคนงาน แวะมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านของนุ่น เช้า กลางวัน เย็น ไม่นานก็เริ่มจีบนุ่น โดยมีบรรดาลูกน้องช่วยเชียร์
ในที่สุด นุ่นก็ตกลงปลงใจ อยู่กินเป็นคู่ผัวตัวเมียกับเขา
แม้ไม่มีงานวิวาห์ เพียงสำคัญคือความเข้าใจ ไม่มีคนอวยพร เพียงสองคนประคองรักซึ่งกันและกัน
ต่อมาเมื่อเกิดวิกฤติ โควิด โรงงานปิดตัว หลายเดือนมานี้ ชาญกลายเป็นพ่อบ้าน ทำงานบ้าน ขณะที่นุ่น ยังคงทำร้านก๋วยเตี๋ยวหาเงินเข้าบ้าน
นุ่นจึงยังรักชาญ แม้ว่าชาญจะตกงาน และหางานทำไม่ได้
ชาญ กำลังจะตาย !
น้ำตาของนุ่นไหลพราก สามี กับ น้องสาวแสนรักของเธอ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแบบนั้น เธอก็ยังอยากจะเก็บพวกเขาไว้ทั้งสองคน
แต่ว่า !
นี่มันบ้านของชั้น
นั่นมันห้องของชั้น
นั่นมันเตียงของชั้น
นั่นมันน้องสาวของชั้น
นั่นมันผัวของชั้น
นุ่นหยิบมีดทำครัวเดินเข้าไปในห้อง ที่ที่สามีและน้องสาวของเธอกำลังเริงรมณ์สมสู่กันอย่างไม่อายฟ้าดิน
พวกเมิง ตาย !!!
...................................................................................................................................................../...
อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน (ขออภัยถ้าไม่ซึ้ง)
วันนี้เธอสังหรณ์ใจ รีบกลับบ้านเร็วกว่าปกติ จึงได้มารับรู้ความจริง
เป็นดังที่สังหรณ์ไว้
สามี กับน้องสาวของเธอ กำลังจะตาย !
นุ่นเสียพ่อไปตอนอายุ 12 ตอนนั้น ยัยนัน น้องสาวของเธอ เพิ่งจะเกิด ยัยนันไม่เคยเห็นหน้าพ่อด้วยซ้ำ
เมื่อไร้พ่อ นุ่นจึงต้องออกจากโรงเรียน มาช่วยแม่ทำข้าวแกงขาย แต่พอยัยนันอายุได้ 10 ขวบ แม่ก็เสียไปอีกคนด้วยโรคมะเร็ง
คำสุดท้ายที่แม่พูดฝากฝังไว้ก่อนตาย "ดูแลน้องด้วยนะลูก" นั่นคือสิ่งที่นุ่นยึดถือ
แม้ว่ายัยนันจะเอาแต่ใจ ไม่สนใจเล่าเรียน ทั้งที่นุ่นกัดฟันส่งให้เรียน เอาแต่แต่งตัวสวย ออกไปเที่ยวกับเพื่อนไปวันๆ ไม่ช่วยงานใดๆเลย
ในสายตาของนุ่น ยัยนัน ยังคงเป็นน้องสาวตัวน้อยที่น่ารัก ที่เธอรับปากแม่ว่าจะดูแลเสมอ
ยัยนัน กำลังจะตาย !
ก่อนหน้าเคยช่วยแม่ทำข้าวแกงขาย แต่พอเหลือนุ่นคนเดียว ทำไม่ไหว จึงเอาทุนที่มีอยู่มาทำร้านก๋วยเตี๋ยวรถเข็นในซอยข้างโรงงาน
จากร้านเล็กๆที่มีเพียง 2 โต๊ะ ต้องเพิ่มเป็น 10 โต๊ะ ทำกำไรเป็นกอบเป็นกำ จนสามารถย้ายจากบ้านเช่า มาซื้อบ้านทาวน์เฮ้าส์ 2 ชั้น เป็นของตัวเองได้
ตอนนั้น ชาญ ก็เข้ามาในชีวิตของนุ่น
เขาเป็นหัวหน้าคนงาน แวะมากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านของนุ่น เช้า กลางวัน เย็น ไม่นานก็เริ่มจีบนุ่น โดยมีบรรดาลูกน้องช่วยเชียร์
ในที่สุด นุ่นก็ตกลงปลงใจ อยู่กินเป็นคู่ผัวตัวเมียกับเขา
แม้ไม่มีงานวิวาห์ เพียงสำคัญคือความเข้าใจ ไม่มีคนอวยพร เพียงสองคนประคองรักซึ่งกันและกัน
ต่อมาเมื่อเกิดวิกฤติ โควิด โรงงานปิดตัว หลายเดือนมานี้ ชาญกลายเป็นพ่อบ้าน ทำงานบ้าน ขณะที่นุ่น ยังคงทำร้านก๋วยเตี๋ยวหาเงินเข้าบ้าน
นุ่นจึงยังรักชาญ แม้ว่าชาญจะตกงาน และหางานทำไม่ได้
ชาญ กำลังจะตาย !
น้ำตาของนุ่นไหลพราก สามี กับ น้องสาวแสนรักของเธอ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแบบนั้น เธอก็ยังอยากจะเก็บพวกเขาไว้ทั้งสองคน
แต่ว่า !
นี่มันบ้านของชั้น
นั่นมันห้องของชั้น
นั่นมันเตียงของชั้น
นั่นมันน้องสาวของชั้น
นั่นมันผัวของชั้น
นุ่นหยิบมีดทำครัวเดินเข้าไปในห้อง ที่ที่สามีและน้องสาวของเธอกำลังเริงรมณ์สมสู่กันอย่างไม่อายฟ้าดิน
พวกเมิง ตาย !!!
...................................................................................................................................................../...