ก่อนแต่งมันดีมากๆเลยจนเราพลาดท้อง ตอนแรกเราคิดว่าทุกอย่างมันโอเคเรารับมือได้แต่จริงๆเราอ่อนแอมากๆ หลังๆมานี่เหมือนเขาไม่อยากมีเราเหมือนเราเป็นตัวน่ารำคาน เราไม่รู้ว่าเขาเหนื่อยกับงานหรืออะไร แต่เราพยายามที่จะดูแลทุกอย่างเรายอมรับว่าเราอาจจะทำไม่ถูกใจบ้าง แต่คือทุกอย่างเราตั้งใจจริงๆ สังคมของเขาต่างกับเรา เราไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่แต่เขามีเพื่อนเยอะบางครั้งได้แต่น้อยใจร้องไห้ ร้องไห้คนเดียวด้วยนะเพราะถ้าร้องต่อหน้าเขาทีไรเขาจะด่าเราุกครั้งงว่าเราอ่อนแอมีผลต่อลูก แต่มันน้อยใจจิงๆจะให้เราทำไงบางทีเงาของตัวเองนี่แหละที่เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด