หลอกหัวใจตัวเองไว้ว่ายังรักกัน
…
…
บันทึกไว้ใน ไดอารี่ที่เรารักที่ที่จะไม่มีใครกลับมาอ่านมันอีกครั้ง
มีบางเพลงที่เราชอบ เรายังอยากจะแบ่งเพลงนั้นให้เธอได้ฟัง
เพลงที่ฟังแล้วคิดถึง เวลาที่พบเจอ พลัดพราก และจากลา
แล้วทุกอย่างก็ถูกเขียนลงในตอนเย็นวันหนึ่ง เดือน ธันวาคม
แม้ทุกอย่างจะไม่เหมือนที่เคยพูดให้กันไว้
ถึงจะไม่มีเราเหมือนตั้งแต่ก่อนนั้น
เรายังบอกหัวใจ ว่าความรักที่มียังคงมีคุณอยู่
แต่ความเป็นจริงแล้ว ทุกๆคนคงเห็นว่า เราไม่ได้มีคุณอยู่ข้างๆเหมือนแต่ก่อน
เดินคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว ทำอะไรที่เราชอบคนเดียว
…
บางครั้งเลือกที่จะทำในสิ่งที่คุณชอบ กินอาหารเมนูที่คุณชอบ
ไปร้านเดิมที่ตรงนั้นทีคุณนั่งฝั่งตรงข้าม สั่งเมนูที่คุณชอบสั่ง
กลับไปเจอผู้คนที่เค้าเห็นว่าคุณมากับเรา วันนี้ที่ร้านตะหลิว
อาจจะเพราะยังหลอกใจ ว่ายังมีเรา ตั้งแต่ก่อนนั้น ก่อนที่เดือนธันวาคมจะมาถึง
เวลาเป็นพาหนะเดียวที่จะพาหัวใจดวงนี้ไปยังสถานที่ที่เราเคยพูดไว้
อาจจะช้า หรือนาน กว่านะถึง ตัวเราก็ไม่อาจรู้
แปลงค่าจากพลังงานความคิดถึงให้กลายเป็นแรงขับเคลื่อน ความรักที่เราถือไว้ตอนนี้คนเดียว
ไปให้ถึงในสิ่งที่เราได้พูดไว้
…
ย้อนกลับไป 5 ปี ภาพที่เห็นในตอนจบ สิ่งที่เรากลัวและไม่กล้าที่จะพูดออกมา คือ มีเพียงเราที่นั่งหันหลังอยู่ตรงนั้น
ขอนแก่น
กรุงเทพ
ราชบุรี
ประจวบคีรีขันธ์
ชลบุรี
เพชรบุรี
ภูเก็ต
เชียงราย
กาญจนบุรี
ชัยภูมิ
ไดอารี่ที่เราไม่เคยกลับมาอ่าน…
//diary